Καθημερινή: Αντικομουνισμός, διαστρέβλωση της πραγματικότητας, χυδαία αναμασήματα ιδεολογημάτων.

 Εδώ και κάποια χρόνια το συγκρότημα ΜΜΕ που ελέγχει ο εφοπλιστής Αλαφούζος έχει αποτελέσει την δύναμη κρούσης για να περάσουν οι μνημονιακές πολιτικές, για να συκοφαντηθεί κάθε εργατικός αγώνας.

Αντικομουνισμός, διαστρέβλωση της πραγματικότητας,  χυδαία αναμασήματα ιδεολογημάτων βγαλμένα λες από το αντιδραστικό μετεμφυλιακό οπλοστάσιο, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάποιους απ’ τους δημοσιολόγους της «Καθημερινής»  με πρώτο και αξεπέραστο τον Π. Μανδραβέλη, που σήμερα σε ένα ντελίριο αντιαριστερής τρομολαγνείας βάζει στο στόχαστρο του τον Σύριζα.

Συνηθισμένες καταστάσεις από την φυλλάδα του Αλαφούζου, που τα πρωτοπαλίκαρα του επιδίδονται καθημερινά –και από τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι- σε ένα αντικομμουνιστικό οίστρο και σε με τρομολαγνική πατριδοκαπηλία φτάνοντας στο σημείο να κάνουν λόγο για «παλαβή αριστερά».

Με την ευκαιρία θυμηθείτε την ανάρτησή μας τότε που σχολιάζαμε δημοσίευμα της «Καθημερινής» που ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κανονικά για το ψυχιατρείο, ... τέλος, το ΚΚΕ, με τη στάση που τηρεί, επιβεβαιώνει πόσο εσφαλμένη ήταν η άνευ όρων νομιμοποίηση του το 1974.»!!!!

Για να μην μακρηγορούμε να πούμε ότι την επικρατούσα γραμμή στο συγκρότημα ΜΜΕ του Αλαφούζου μπορεί να την διαμορφώνουν τύποι σαν τον Μανδραβέλη, τον Παπαδημητρίου και τον Παπαχελά που είναι πιστά μαντρόσκυλα του αφεντικού τους, όμως υπάρχουν φωνές όπως της Μαριάνας Τζιαντζή που σέβονται τον εαυτό τους και η παρουσία τους αποσκοπεί να δώσει μια νότα δημοκρατικότητας στο Αλαφούζιο συγκρότημα.   (Διαφορετικά θα ήταν σαν τον «Ελεύθερο Κόσμο» την περίοδο της δικτατορίας)
__________

Το σύστημα πνέει σήμερα τα λοίσθια. Αυτό το σύστημα που μιλάει ανερυθρίαστα για χρεοκοπίες, που απειλεί και ασκεί ψυχολογική βία, που κόβει μισθούς και επιδόματα χάριν αναπτύξεως και ανταγωνιστικότητας, πρέπει να φάει όλο τον μουτζούρη της αποτυχίας διακυβέρνησης και του προγράμματος διάσωσης. Οι υπεύθυνοι της εθνικής αποτυχίας και της καταστροφής πρέπει να καταρρεύσουν μόνοι τους. Να απογυμνωθούν μόνοι τους. Να σταθούν γυμνοί μπροστά μας.

Ζέζας Ζήκου

____________________


«Προπαγάνδα και ανοησίες»

Tου Παντελη Μπουκαλα

«Ανοησίες και προπαγάνδα». Στον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ανήκει αυτή η αυστηρή διαπίστωση. «Ανοησίες και προπαγάνδα» το εμπόριο απειλών, φόβων και εκβιασμών, από Ελληνες, λοιπούς Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους κάθε λογής και από αναλυτές που η αντικειμενικότητά τους κάθε άλλο παρά δεδομένη πρέπει να θεωρείται. «Δεν μπορώ ούτε για ένα δευτερόλεπτο να σκεφτώ την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης. Πρέπει να σεβαστούμε την Ελληνική Δημοκρατία», ολοκλήρωσε τη σκέψη του ο πρόεδρος του Γιουρογκρούπ, που, όσο γνωρίζω, δεν είναι αριστερών πεποιθήσεων. Οπότε;

 Οταν ένας κατεξοχήν γνώστης των πραγμάτων δηλώνει δημόσια, δηλαδή δεσμευτικά, ότι δεν υπάρχει σχέδιο ή κίνδυνος εκδίωξης της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ, γιατί συνεχίζεται το εκφοβιστικό μπαράζ και από ποιους; Από κερδοσκόπους, τι άλλο. Από κερδοσκόπους οικονομικούς και πολιτικούς. Αλλοι ορέγονται χρήμα κι άλλοι ψήφους.

Για να μη νομιστεί όμως ότι μόνο ο κ. Γιουνκέρ έχει αυτή την καθησυχαστική άποψη, τα ίδια είπε και ο υπουργός Οικονομικών Φ. Σαχινίδης, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες. Δεν είχε προλάβει να πάρει τη σωστή γραμμή από τον αρχηγό του, τον κ. Βενιζέλο, που ποντάρει στο καταστροφολογικό σενάριο; Πιθανόν. Σε συνέντευξή του πάντως στο Mega, βράδυ Τρίτης, τόνισε και ξανατόνισε ότι η εκδίωξη της Ελλάδας ούτε νομικά είναι δυνατή ούτε και πολιτικά. Θα μπορούσε μάλιστα να προσθέσει και τον οικονομικό παράγοντα που, αν δεν αποτρέπει την έξοδο της χώρας μας, πάντως την καθιστά ιδιαίτερα δύσκολη.

Θα μπορούσε δηλαδή ο κ. Σαχινίδης να κάνει ορισμένες αναγωγές και προσθέσεις, βασιζόμενος στη δήλωση του απερχόμενου Γάλλου υπουργού Οικονομικών ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας θα κόστιζε στη Γαλλία πενήντα δισεκατομμύρια ευρώ. Κι ύστερα είναι κι εκείνος ο φόβος του ντόμινο• αν αρχίσει η πτώση, η Ευρωζώνη ενδέχεται να απομείνει με τα μισά της μέλη και πια το ισχυρό ευρώ θα μοιάζει στην «ισχυρή Ελλάδα» τού όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος μας.

Δύο-δυόμισι χρόνια τώρα μπαϊλντίσαμε να δεχόμαστε τελεσίγραφα, ν’ ακούμε τις πένθιμες καμπάνες, να διαβάζουμε ότι τα ψωμιά μας είναι μετρημένα, διότι υπήρξαμε άπληστοι και άσωτοι. Δύο-δυόμισι χρόνια, από εκβιασμό σε εκβιασμό και από βρόχο σε βρόχο φτιάχτηκε ολόκληρη πνιγηρή αλυσίδα, που δεν σπάει εύκολα. Δύο-δυόμισι χρόνια το «πεθαίνω σαν χώρα» ακούστηκε μυριάδες φορές και από ποικίλα στόματα. Φτάσαμε ν’ ακούσουμε τους ίδιους τους υποψήφιους σωτήρες μας να αποκαλούν Ελλαδίτσα την Ελλάδα στα προπαγανδιστικά τους σποτάκια, τάχα για να μας βγάλουν έτσι από την «εθνική κατάθλιψη»...

Προς το παρόν αντέχουμε. Στύβοντας την ψυχή και το μυαλό μας. Παίρνοντας κουράγιο από τους φίλους της Ελλάδας, που δεν έλειψαν ποτέ. Ανακαλύπτοντας ξανά την αξία της αλληλεγγύης. Και συνειδητοποιώντας, από τελεσίγραφο σε τελεσίγραφο, ότι πολλά απ’ όσα σκοτεινιάζουν τον ορίζοντά μας είναι «ανοησίες και προπαγάνδα».