Του Γιώργου Κρεασίδη - "Πριν"
Επιφανειακή αυτοκριτική από την ΚΕ του κόμματος για ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας
Στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με τα συμπεράσματα από την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης την Τετάρτη, γίνεται φανερή μια προσπάθεια να επικοινωνήσει με την κριτική που γίνεται στη γραμμή της προεκλογικής περιόδου. Προχωρά λοιπόν σε διαπιστώσεις για πολιτικές αδυναμίες, όπως ότι υποτιμήθηκε ο διλημματικός χαρακτήρας της αναμέτρησης στις 17 Ιουνίου, καθώς και ότι ήταν αδύναμη η υποστήριξη της θέσης του ΚΚΕ για τη μη συμμετοχή σε ενδεχόμενη κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επισημαίνεται ακόμη ότι δεν είδε έγκαιρα την αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ καθώς και ότι δεν έδωσε τη μάχη με τις διαχειριστικές αυταπάτες ήδη από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση.
Η απόφαση στέκεται ακόμη σε κρίσιμα χαρακτηριστικά της περιόδου, όπως το γεγονός ότι παρά τους κοινωνικούς αγώνες, δεν ισχυροποιήθηκαν το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα. Καταγράφει επίσης πως το περιεχόμενο των αγώνων έμεινε καθηλωμένο σε ένα αντιμνημονιακό χαρακτήρα που δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει την ΕΕ και την κυριαρχία του κεφαλαίου, αφήνοντας έτσι έδαφος σε διαχειριστικές λογικές.
Δοκιμάζοντας να προχωρήσει σε παραπέρα αυτοκριτική, το ΚΚΕ εκτιμά ότι δεν αξιοποιήθηκαν οι δυνατότητες ανάπτυξης του εργατικού κινήματος σε συνθήκες κρίσης, ότι υπάρχει έλλειμμα στην εκλαΐκευση της γραμμής και στο δεολογικό βάθος των δεσμών που χτίζονται, αλλά και καθυστερήσεις στην προσπάθεια να αποκτηθούν δεσμοί με τη νέα γενιά εργαζομένων που σε σημαντικό βαθμό είχαν υποστηρίξει εκλογικά το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια.
Γεγονός όμως είναι ότι οι διαπιστώσεις δεν συνοδεύονται από την ερμηνεία τους. Για παράδειγμα, περισσότερο κρίσιμο από το αν γινόταν αντιληπτό πιο έγκαιρα ότι μετακινούνται μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, είναι το γεγονός ότι έλειπαν πολιτικοί στόχοι ανατροπής σε μια φάση κατάρρευσης και απονομιμοποίησης του πολιτικού σκηνικού.
Εντυπωσιάζει η αναφορά σε πτυχές της εσωτερικής συζήτησης, όπως η άποψη ότι θα έπρεπε το ΚΚΕ να μπει στη συζήτηση για κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει όρους ώστε να φανούν τα όρια του κυβερνητισμού. Δεν υπάρχει όμως θέση για την κριτική του σεχταρισμού από τα αριστερά, δηλαδή για το γεγονός ότι ΚΚΕ απομονώθηκε από την κοινωνική δυναμική με την άρνηση κάθε κινηματικής πρωτοβουλίας πέρα από αυτές του ΠΑΜΕ και με την καταγγελία του κινήματος των πλατειών.
Καθώς το ΚΚΕ επιχειρεί να απαντήσει στην έλλειψη άμεσων στόχων και στην κριτική για σεχταρισμό, ίσως είναι πρόωρο να βγάζει κανείς συμπεράσματα, αλλά κάποιες πρώτες πρωτοβουλίες φαίνεται ότι σηματοδοτούν ορισμένες κατευθύνσεις.
Είναι χαρακτηριστικό το πρόγραμμα με τους άμεσους στόχους πάλης του ΠΑΜΕ που παρουσίασε ο Ριζοσπάστης (30/7/2012), οι δέκα στόχοι του οποίου αφορούν άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, όπως ο μισθός, οι συμβάσεις και οι απολύσεις. Δεν περιέχουν όμως το αίτημα της κατάργησης και της ακύρωσης του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων που βάζουν το πλαίσιο της αντεργατικής πολιτικής. Έχει πολιτική αξία να μπαίνει σε πρόταση νόμου όπως αυτή που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, αλλά δεν παύει να έχει συμβολική σημασία, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούσε το δογματισμό του υπέρ της ΕΕ και την αμηχανία του που τον οδηγεί να επαναλαμβάνει τη στάση του Περισσού σε προηγούμενες φάσεις. Εξάλλου, το κίνημα είναι αυτό που μπορεί να δώσει κοινωνική δυναμική στον πολιτικό στόχο της κατάργησης των μνημονίων και τελικά να τον κάνει στόχο νίκης με προοπτική υλοποίησης.
Παραπέρα σε έναν κρίσιμο αγώνα, την πολύμηνη απεργία της Χαλυβουργίας, όταν ο εργοδότης Μάνεσης απείλησε να κλείσει το εργοστάσιο, η Αλ. Παπαρήγα με δηλώσεις της την περασμένη Τρίτη κάλεσε τα κόμματα της Βουλής να πάρουν θέση. Τους προηγούμενους μήνες όμως, όταν φαινόταν πως η μάχη θα είναι διαρκείας, με τις δυσκολίες μάλιστα της προεκλογικής περιόδου, το ΚΚΕ αντιμετώπισε με αδιαφορία τις προτάσεις για ένα ευρύ μέτωπο αλληλεγγύης μέσα από το εργατικό κίνημα.
Τελικά η ΚΕ παραπέμπει σε μια πιο ολοκληρωμένη συζήτηση ενόψει του προγραμματισμένου συνεδρίου του ΚΚΕ. Το ενδιαφέρον είναι εύλογο γιατί στη δύσκολη μετεκλογική συγκυρία, οι πιέσεις στο ΚΚΕ για «υπεύθυνη στάση», αλλά και το μούδιασμα στον κόσμο του που έφερε το εκλογικό αποτέλεσμα, θα έχουν αρνητικές συνέπειες, αν η συζήτηση ακολουθήσει την πεπατημένη που περιθωριοποιεί τις ανησυχίες της βάσης. Το σχήμα δηλαδή που θέλει τη γραμμή λίγο πολύ σωστή, με λάθη και αδυναμίες στην υλοποίηση.
Επιφανειακή αυτοκριτική από την ΚΕ του κόμματος για ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας
Η απόφαση στέκεται ακόμη σε κρίσιμα χαρακτηριστικά της περιόδου, όπως το γεγονός ότι παρά τους κοινωνικούς αγώνες, δεν ισχυροποιήθηκαν το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα. Καταγράφει επίσης πως το περιεχόμενο των αγώνων έμεινε καθηλωμένο σε ένα αντιμνημονιακό χαρακτήρα που δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει την ΕΕ και την κυριαρχία του κεφαλαίου, αφήνοντας έτσι έδαφος σε διαχειριστικές λογικές.
Δοκιμάζοντας να προχωρήσει σε παραπέρα αυτοκριτική, το ΚΚΕ εκτιμά ότι δεν αξιοποιήθηκαν οι δυνατότητες ανάπτυξης του εργατικού κινήματος σε συνθήκες κρίσης, ότι υπάρχει έλλειμμα στην εκλαΐκευση της γραμμής και στο δεολογικό βάθος των δεσμών που χτίζονται, αλλά και καθυστερήσεις στην προσπάθεια να αποκτηθούν δεσμοί με τη νέα γενιά εργαζομένων που σε σημαντικό βαθμό είχαν υποστηρίξει εκλογικά το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια.
Γεγονός όμως είναι ότι οι διαπιστώσεις δεν συνοδεύονται από την ερμηνεία τους. Για παράδειγμα, περισσότερο κρίσιμο από το αν γινόταν αντιληπτό πιο έγκαιρα ότι μετακινούνται μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, είναι το γεγονός ότι έλειπαν πολιτικοί στόχοι ανατροπής σε μια φάση κατάρρευσης και απονομιμοποίησης του πολιτικού σκηνικού.
Εντυπωσιάζει η αναφορά σε πτυχές της εσωτερικής συζήτησης, όπως η άποψη ότι θα έπρεπε το ΚΚΕ να μπει στη συζήτηση για κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και να θέσει όρους ώστε να φανούν τα όρια του κυβερνητισμού. Δεν υπάρχει όμως θέση για την κριτική του σεχταρισμού από τα αριστερά, δηλαδή για το γεγονός ότι ΚΚΕ απομονώθηκε από την κοινωνική δυναμική με την άρνηση κάθε κινηματικής πρωτοβουλίας πέρα από αυτές του ΠΑΜΕ και με την καταγγελία του κινήματος των πλατειών.
Καθώς το ΚΚΕ επιχειρεί να απαντήσει στην έλλειψη άμεσων στόχων και στην κριτική για σεχταρισμό, ίσως είναι πρόωρο να βγάζει κανείς συμπεράσματα, αλλά κάποιες πρώτες πρωτοβουλίες φαίνεται ότι σηματοδοτούν ορισμένες κατευθύνσεις.
Είναι χαρακτηριστικό το πρόγραμμα με τους άμεσους στόχους πάλης του ΠΑΜΕ που παρουσίασε ο Ριζοσπάστης (30/7/2012), οι δέκα στόχοι του οποίου αφορούν άμεσα προβλήματα των εργαζομένων, όπως ο μισθός, οι συμβάσεις και οι απολύσεις. Δεν περιέχουν όμως το αίτημα της κατάργησης και της ακύρωσης του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων που βάζουν το πλαίσιο της αντεργατικής πολιτικής. Έχει πολιτική αξία να μπαίνει σε πρόταση νόμου όπως αυτή που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, αλλά δεν παύει να έχει συμβολική σημασία, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούσε το δογματισμό του υπέρ της ΕΕ και την αμηχανία του που τον οδηγεί να επαναλαμβάνει τη στάση του Περισσού σε προηγούμενες φάσεις. Εξάλλου, το κίνημα είναι αυτό που μπορεί να δώσει κοινωνική δυναμική στον πολιτικό στόχο της κατάργησης των μνημονίων και τελικά να τον κάνει στόχο νίκης με προοπτική υλοποίησης.
Παραπέρα σε έναν κρίσιμο αγώνα, την πολύμηνη απεργία της Χαλυβουργίας, όταν ο εργοδότης Μάνεσης απείλησε να κλείσει το εργοστάσιο, η Αλ. Παπαρήγα με δηλώσεις της την περασμένη Τρίτη κάλεσε τα κόμματα της Βουλής να πάρουν θέση. Τους προηγούμενους μήνες όμως, όταν φαινόταν πως η μάχη θα είναι διαρκείας, με τις δυσκολίες μάλιστα της προεκλογικής περιόδου, το ΚΚΕ αντιμετώπισε με αδιαφορία τις προτάσεις για ένα ευρύ μέτωπο αλληλεγγύης μέσα από το εργατικό κίνημα.
Τελικά η ΚΕ παραπέμπει σε μια πιο ολοκληρωμένη συζήτηση ενόψει του προγραμματισμένου συνεδρίου του ΚΚΕ. Το ενδιαφέρον είναι εύλογο γιατί στη δύσκολη μετεκλογική συγκυρία, οι πιέσεις στο ΚΚΕ για «υπεύθυνη στάση», αλλά και το μούδιασμα στον κόσμο του που έφερε το εκλογικό αποτέλεσμα, θα έχουν αρνητικές συνέπειες, αν η συζήτηση ακολουθήσει την πεπατημένη που περιθωριοποιεί τις ανησυχίες της βάσης. Το σχήμα δηλαδή που θέλει τη γραμμή λίγο πολύ σωστή, με λάθη και αδυναμίες στην υλοποίηση.
+ σχόλια + 7 σχόλια
Αυτού του είδους η κριτική κ. Κρεασίδη, το μόνο που καταφέρνει είναι να σπρώχνει την ελληνική κοινωνία προς τη Χρυσή Αυγή και το φασισμό και όχι προς την ριζοσπαστικοποίησή της και το σοσιαλισμό... τελικά εσείς οι 'αριστεροί' σε τι διαφέρετε πραγματικά από τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που στηρίζουν ανοιχτά πλέον το αστικό σύστημα;
Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή Κανέλα.
Συμφωνώ με ανώνυμο 5:33μμ
Τελικά κ. Κρεασίδη τι θέλετε επι τέλους.Οποιαδήποτε ανακοίνωση και αν βγάλει το ΚΚΕ
της αλλάζετε τα φώτα. Τόσα χρόνια το πολεμάτε το ΚΚΕ και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί.
Οχι οτι το ΚΚΕ δεν έχει κάνει λάθη απέναντι στο μαζικό κίνημα. Αλλά πιο άλλο κόμα είναι πιο συμπαγές μέσα στο μαζικό κίνημα; Μόνο την εμπειρία θετική και αρνητικά που έχει σην 94τράχρονη ιστορία του φτάνει. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι περισσότεροι απο σας προέρχονται απο το ΚΚΕ. Κοιτάξτε να βρείτε τρόπους επικοινωνίας γιατί μερικές συνηστώσες σας κλείνουν το μάτι στο ΣΥΡΙΖΑ.
τρια πουλάκια κάθονταν και έπλεκαν πουλόβερ... Δε διορθώνονται με τίποτε
Παρατηρηση 1:Απουσια πολιτικου στοχου ανατροπης αναφερεται στο αρθρο,προφανως δεν ακουσε κατι για λαικη εξουσια λαικη οικονομια.Σημειωτεον οτι ο πολιτικος χωρος που προσκειται ο κυριος διακυρυτται την αναγκαιοτητα αντικαπιταλιστικων στοχων.
Παρατηρηση 2:Το ΚΚΕ εχει επεξηγησει τη σταση του απεναντι σε κινηματα οπως της πατατας(οπου εκανε πατατα στον τροπο που χειριστηκε το θεμα και οχι στην πολιτικη του ουσια).Επισης σε οτι εχει να κανει με τους αγανακτισμενους καλα θα εκαναν να μας επεξηγησουν πως αυτοι που συμμετειχαν σε αυτες τις διεργασιες(ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λ.π),υιοθετωντας συνθηματα αφοριστικα και ανευ πολιτικου περιεχομενου στρωνωντας ετσι το δρομο στους φασιστες με τους οποιους μοιραζονταν την πλατεια.Ειδαμε λοιπον τι σοι πολιτικοποιηση μπορει να επιτευχθει με την πολιτικη τους παρεμβαση.Παρατηρηση 3:Το ΚΚΕ εχει ξεκαθαρισει τους λογους μη συνεργασιας με χωρους οπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π.,το οτι καποιοι τους λογους αυτους τους αναγορευουν ως σεχταρισμο απλως προσπαθουν με τον τροπο αυτο να κρυψουν την πολιτικη τους γυμνια.Παει πολυ ομως χωροι που βλεφαριζουν προς το ΣΥΡΙΖΑ,ειτε σε ρολο συνιστωσας ειτε προσβλεποντας σε μελλοντικη του αφαιμαξη, να θελουν να μας πεισουν οτι μπορουν να συνεργαστουν με το ΚΚΕ.Παρατηρηση 4:ο οτι το ΠΑΜΕ δε βαζει στο στοχαστρο το μνημονιο αυτο καθαυτο,ενω κατι αντιστοιχο κανει το ΚΚΕ μεσω της προτασης νομου,αλλα το περιεχομενο του δεν ειναι παρα μια απελπιδα προσπαθεια του αρθρογραφου να εμπλουτισει το αρθρο(Μεσα στην ιδια παραγραφο εχει αυτοαναιρεθει.Οι υπονοιες οτι ειναι τακτικισμος η προταση νομου και δεν ειανι ουσιαστικη ξεπερναει τα ορια της γελοιοτητας και ευθυγαμμιζεται με τη δηλωση Σκουλετη ηια το θεμα)Καταληκτικα:Το εκλογικο αποτελεσμα εδωσε την ευκαιρια σε πλειστους ΚΚΕδολογους(ειτε αριστερους,ειτε αστους) να θελουν να μας πεισουν για το δικαιο της κριτικης τους απεναντι στο ΚΚΕ,αναλωνομενοι ως επι το πλειστον σε σχολια ειτε για την ηγεσια του,ειτε γενικοτερα για την τακτικη του.Η απουσια κριτικης για τη στρατηγικη του στην οικονομια(το πολυ πολυ να ακουσουμε κατι για Λ.Δ της Κορεας η για Σταλιν) απλως καθιστα προδηλη το οτι αδυνατουν να αντιταχθουν σε αυτη.Συμπεριφερονται σαν πανελιστες σε μεσημεριανο με την απαιτουμενη βεβαια για την περισταση σοβαροφανεια.Κατινες στα οπλα
Αν τελικά για το αποτέλεσμα των εκλογών, μιλάει το ΚΚΕ ακόμα για "λάθη" είναι ένα σάπιο (για τις ηγεσίες μιλάω κυρίως)κόμμα που άφησε τον κόσμο στο έλεος του ξεπουλήματος όλης της χώρας με ψευτο-πορείες με συγκεκριμένη ώρα και διάρκεια. Λάθος κάνει ένα κόμμα σε κάποια δήλωση, κάποιο ψηφοδέλτιο, δεν κάνει λάθος στην αποτίμηση της κατάστασης στην Ελλάδα! Καληνύχτα. Η ιστορία είναι σκληρή και δεν διαγράφεται. Θα Απολαύσετε τώρα και την άνοδο των φασιστών? Ελπίζω πως αυτό να μην σας φανεί άλλο ένα λάθος που δεν χρειάζεται την προσοχή σας.
Το ΚΚΕ δεν προσαρμόζεται ποτέ.Εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό και τις θέσεις του.
Για την λαική εξουσία και οικονομία που λέει ο φίλος ένα σχόλιο.Θυμήθηκα την διαφήμιση των καλτσόν Madison με την μαύρη κοπέλα.Γιατί δεν κάνει και το ΚΚΕ μια τέτοια διαφήμιση όχι με μαύρη αλλά με Ρωσίδα και να λέει "Λαική εξουσία,λαική οικονομία,ντα,όπως ΕΣΣΔ".
Αν δεν βρεθεί Ρωσίδα,υπάρχει ένας Ρώσος που αρέσκεται στις διαφημίσεις και που για το χρήμα θα κάνει τα πάντα.Γκορμπατσώφ λέγεται.
Δημοσίευση σχολίου