Υπηρέτες και δούλοι των εργοδοτών οι εργαζόμενοι στα Ξενοδοχεία με την βούλα του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Ανάγκη τώρα για νικηφόρο εργατικό μέτωπο .

Από τις ξεπουλημένες ηγεσίες του επίσημου συνδικαλισμού τα περιμένουμε όλα. Όχι μόνο να αδιαφορούν για τα απανωτά χτυπήματα που δέχεται η εργατική τάξη της χώρας από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της ,αλλά και   να συνεργάζονται ανοιχτά μαζί τους  σαν πολιορκητικός κριός για την υλοποίηση των  βάρβαρων  σχεδίων των αφεντικών.

Άξιοι συνεταίροι λοιπόν, συνεργάτες, και  εντεταλμένοι υπάλληλοι  των αφεντικών τους ,  οι ηγεσίες  της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατουπαλλήλων Τουρισμού & Επισιτισμού (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ ), συνυπέγραψαν μαζί με την εργοδοσία, συλλογική σύμβαση  εργασίας που μειώνει τις αποδοχές των εργαζομένων στο κλάδο κατά 15% από  τις μέχρι τώρα θεσμοθετημένες αμοιβές..

Αποδεχόμενοι την λογική της κατανομής των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων , στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της διατήρησης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων του κλάδου και κάτω από τον εκβιασμό της διατήρησης των θέσεων εργασίας,  οι εργοδοτικοί εργατοπατέρες με την παραπάνω ενέργεια, ανοίγουν το δρόμο  για την υλοποίηση της εφιαλτικής κατάστασης των μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας στο συγκεκριμένο και όχι μόνο κλάδο.

Έτσι ο κυβερνητικός- εργοδοτικός  συνδικαλισμός  που δυστυχώς ελέγχει την πλειοψηφία των διοικήσεων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, γίνεται για άλλη μια φορά το μακρύ χέρι της εργοδοσίας και του κράτους, για να περάσει ο οδοστρωτήρας που κατακρεουργεί όσες κατακτήσεις έχουν απομείνει, δένοντας χειροπόδαρα τις παλιές και τις νέες  γενιές της εργατικής πλειοψηφίας στις ορέξεις των αφεντικών. Μόνο  που τώρα πια δεν πρόκειται για την απλή διαπραγμάτευση πώλησης της εργατικής δύναμης και την οριακή αναπαραγωγή της μισθωτής εργασίας στα πλαίσια της διατήρησης και διαιώνισης του συστήματος. Πρόκειται για την ίδια την επιβίωση εκατομμύριων εργαζομένων και ανέργων που το σύστημα όχι μόνο αρνείται να παραχωρήσει το απειροελάχιστο κομμάτι της κλεμμένης υπεραξίας, αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις που θα το οδηγήσουν σε νέες κερδοφορίες καταστρέφοντας ακόμη και τις ζωές των δημιουργών του πλούτου.

Μπρός σε αυτή κατάσταση της ολοκληρωτικής επίθεσης  του κεφαλαίου απέναντι στις ζωές των εργαζομένων ακόμη και οι δυνάμεις που αντιστέκονται και αντιμάχονται τις πολιτικές των εργοδοτών  και των πουλημένων ηγεσιών, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν  και να αναστρέψουν την κατάσταση, δημιουργώντας μικρές νίκες και ανοίγοντας το δρόμο για την δημιουργία ενός χειραφετημένου  εργατικού κινήματος . Ο  ηγεμονισμός ,ο συντεχνιασμός,  ο κομματισμός , η πολυδιάσπαση ,οι φωτισμένες  πρωτοπορίες, οι λογικές εκείνες που διαχωρίζουν την συνδικαλιστική από την πολιτική δράση  και που αρνούνται να θέσουν το παράδειγμα της εργασίας και έξω από την καπιταλιστική σχέση ακόμη και όταν οι εργοδότες   χρεοκοπούν  και εκβιάζουν να κλείσουν  τις επιχειρήσεις τους, μαζί με πολλά άλλα είναι θέματα που εμποδίζουν να χαράξουμε μια πορεία νίκης και προοπτικής.

Για να ανάψουν και να νικήσουν οι Χαλυβουργίες  του μέλλοντος  μας δεν νομίζεται ότι θα πρέπει να βαδίσουμε αλλιώς;

β.ariaditis