Eνα από τα πιο πετυχημένα ανέκδοτα που κυκλοφορεί το τελευταίο διάστημα είναι αυτό με την Κατερίνα. Κάποιος τύπος πάει σε ένα μπαρ, βλέπει μια κοπέλα στην μπάρα και κάθεται δίπλα της. Παραγγέλνει ποτό και γυρνάει με ύφος προς το μέρος της. «Τι θα γίνει, Κατερίνα, θα κάνουμε σεξ σήμερα;» τη ρωτάει. Αυτή γουρλώνει τα μάτια και όλο απορία του απαντάει: «Μα δεν με λένε Κατερίνα». Αυτός με φυσικότητα της ανταπαντάει: «Δεν σε ρώτησα αυτό».
Δεν θέλω να υπονοήσω τίποτα για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, αλλά οφείλω να ομολογήσω την αμαρτία μου. Όταν τον άκουγα στη Βουλή να παραληρεί για το πόσα πρόσφερε στη χώρα, και πόσο κακός και εμμονικός είμαι απέναντι του, την ώρα που έπρεπε να απαντήσει απλά και ξεκάθαρα για όσα τον κατηγορούσαν, μου ερχόταν να του πω: «Δεν σε ρώτησα αυτό, Κατερίνα».
Η Κατερίνα-Βενιζέλος, ή αν θέλετε ο Βενιζέλος που το παίζει αθώα Κατερίνα, συστηματικά λειτουργεί με εκείνον τον παλαιοκομματικό τρόπο που εγκαινιάστηκε από τον Μένιο Κουτσόγιωργα και αγκάλιασε όλη την πολιτική ζωή της χώρας επί δεκαετίες. Όταν συλλαμβάνεσαι «κλεπτών οπώρας» αντιστρέφεις τα διλήμματα, μιλάς για σκοπιμότητες, για μένος εναντίον σου, για βεντέτες, για πολιτικές διώξεις. Δεν είσαι εσύ ο παραβάτης, οι άλλοι είναι που θέλουν να σε εξοντώσουν.
Η ίδια λογική διέπει την επιχειρηματολογία και τη γραμμή αντίστασης του Ακη Τσοχατζόπουλου. Κάποιοι θέλουν την πολιτική του εξόντωση και στήνουν μια πλεκτάνη. Δεν είναι αυτός που έπαιρνε μίζες, προς Θεού. Αν αναρωτιέστε τώρα τι σχέση έχουν ο Ακης με τον Βενιζέλο, εκτός ότι κυβέρνησαν επί δεκαετίες αυτή τη χώρα, στο ίδιο κόμμα, με την ίδια πολιτική, ο Βενιζέλος είναι αυτός που αθώωσε τον Άκη στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, υποστηρίζοντας πως οι λογαριασμοί με τις fooshore είναι αριθμοί τηλεφώνων. Μετά την «αθώωση» Ακη, απαίτησε μάλιστα από όσους τον κατηγορούσαν να ζητήσουν συγγνώμη από τον Τσοχατζόπουλο. Αρα, η τακτική αυτή του ανεστραμμένου ερωτήματος και της επιθετικής τακτικής δεν είναι προϊόν ευφυΐας Βενιζέλου, αλλά παλιάς τακτικής. Τόσο παλιάς όσο και ο κόσμος.
Στη βάση λοιπόν αυτής της τακτικής, ο Βενιζέλος δεν πρέπει να απολογηθεί για τίποτα, γιατί οι κατήγοροι του είναι εμμονικοί, έχουν βεντέτα μαζί του, θέλουν να τον εξολοθρεύσουν. Προφανώς και δεν ισχύει τίποτα από όλα αυτά. Ο Βενιζέλος μπορεί και μόνος του να αυτοεξολοθρευτεί, ρίχνοντας στον γκρεμό μαζί με το ογκώδες «εγώ» του και τον πολιτικό του χώρο, του οποίου αναμφίβολα είναι ο τελευταίος αρχηγός. Η φημολογούμενη ευφυΐα του τελευταίου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έφτασε ως το σημείο να κάνει αυτό που όλοι (ακόμη και οι ανόητοι) κάνουν. Να κατηγορήσει αυτούς που τον κατηγορούν. Ταύτισε το Hot Doc με έναν πολιτικό χώρο και εμένα με μια ψυχολογική συμπεριφορά για να παρουσιάσει όσα έχουν αποκαλυφθεί ως αποτέλεσμα προσωπικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Είναι δεδομένο πως με τον Βενιζέλο δεν μας χωρίζει τίποτε άλλο εκτός από αυτά που έχει κάνει σε αυτή τη χώρα. Νομικά εκτρώματα, εξυπηρέτηση συμφερόντων συγκεκριμένων ομάδων, πολιτικές αλχημείες και καταδίκη της χώρας σε λιτότητα και καταστροφή. Η συνεχής αναφορά στο πρόσωπο του σχετίζεται με το γεγονός ότι συστηματικά βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε ακουμπάει η δημοσιογραφική έρευνα. Παντού υπάρχει ένας Βενιζέλος.
Για τον Ευάγ. Βενιζέλο όλα αυτά αποτελούν εμμονή. Η αλήθεια, η αναζήτηση της, δεν είναι εμμονή. Είναι υποχρέωση του δημοσιογράφου. Υποχρέωση του πολιτικού είναι να απαντάει στον δημόσιο έλεγχο. Ακόμη και αν είναι άδικος. Είναι κάτι που ο Βενιζέλος συστηματικά δεν κάνει, προτιμώντας το προστατευμένο περιβάλλον των οικείων Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία το πολύ πολύ να του αποδώσουν ευθύνη μέσω του προπατορικού αμαρτήματος. Τίποτε άλλο. Αν επιμένει ωστόσο να χαρακτηρίζει τη δημοσιογραφική έρευνα εμμονή, με μεγάλη μου χαρά να το αποδεχτώ. Αλλά επιμένω: «Δεν σε ρώτησα αυτό, Κατερίνα».
Το κύριο θέμα του ίδιου περιοδικού σε άρθρο που το τιτλοφορεί "Επιτεύγματα πολιτικού αντρός" και το οποίο υπογράφει η Εύη Μανωλάκη κάνει εκτενή αναφορά στα πεπραγμένα του Ε. Βενιζέλου σε όλη την πολιτική του διαδρομή. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Διαβάστε το
Δημοσίευση σχολίου