Χούντα συνειδητή και καραμπινάτη είναι

Του Σωκράτη Μαντζουράνη - "Δρόμος της Αριστεράς"

Μη μου πείτε πάλι για πολιτική ευγένεια, αφήστε την κριτική για υπερβολές και το φόβο μήπως παρεξηγηθούμε. Τίποτα απ' αυτά δεν μπορεί να επικαλεσθεί κάποιος τώρα πια, για να μου πει πως ο χαρακτηρισμός είναι λάθος.
Είναι χούντα.
Είναι μια συστημική χούντα ευρωπαϊκών προδιαγραφών και προέλευσης, με προκαθορισμένους στόχους, με ανάθεση έργου, με κατανομή ρόλων και αντιμίσθιου.

Γίνεται πια όλο και σε περισσότερους αντιληπτό ότι η κρίση, το χρέος, τα μνημόνια, ήταν τελικά το «όχημα» για ριζικές και μακροπρόθεσμες κοινωνικές, εργασιακές και πολιτικές ανατροπές. Ανατροπές-ανάσες ζωής, για ένα σύστημα που σχετικά έγκαιρα αντιλήφθηκε πως η ζωή του έχει εξαντληθεί, η «προωθητική» του δυνατότητα έχει τελειώσει, η ανάδειξη νέων παγκόσμιων συσχετισμών επιβάλει με κάθε τρόπο και μέσον την «καταστροφική ανασυγκρότηση» ενός νέου συστημικού μοντέλου.

Δεν λείπει τίποτα από τα «συστατικά» ενός χουντικού καθεστώτος, έτσι όπως το βιώσαμε στη χώρα μας και αλλού, έτσι όπως έχει καταγραφεί στη λαϊκή συνείδηση και μνήμη, τηρουμένων-όπως λέμε- των αναλογιών και των συνθηκών. Ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» ήταν το αναγκαίο σκηνικό όπου στήθηκε η εθνοσωτήριος επανάστασης των συνταγματαρχών.
Οι «αγορές και το χρέος» είναι οι σημερινές «απειλές» από τις οποίες καλείται να μας απαλλάξει η σύγχρονη τρικομματική εθνοσωτήρια κυβέρνηση, το σκηνικό πάνω στο οποίο στήνεται η «παράσταση» της ανταγωνιστικότητας και της ανάκαμψης. Συνταγματάρχες ήταν οι αλλοτινοί σωτήρες μας, στρατευμένοι υπάλληλοι του συστήματος και οι τωρινοί εθνικοί διασώστες.
Από τη CIA γραμμένο το σενάριο του '67, τρόικα γράφει στην ούγια του το σημερινό «αναπτυξιακό» πρόγραμμα.

Αποφασίζομεν και διατάσσομεν, τότε, το ίδιο ακριβώς και σήμερα και επειδή τώρα θέλετε και δημοκρατία, βάζουμε τους συνταγματολόγους και τους «ειδικούς» να ερμηνεύουν και να αποφαίνονται. Κατάργηση της Βουλής τότε, το ίδιο και τώρα και επειδή δεν καταφέραμε ακόμα να καταργήσουμε το λαό, τον εκβιάζουμε και τον απειλούμε. ΥΕΝΕΔ τότε, ΜΜΕ σήμερα. Επιστράτευση και σήμερα, απαγόρευση και σήμερα όχι απλά της απεργίας, αλλά και της σκέψης να κάνετε απεργία.
Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών τότε, το ίδιο και χειρότερα σήμερα και όποιος έχει άλλη θρησκεία και χρώμα και όνομα και πατρίδα, δεν έχει ούτε φαγητό, ούτε αίμα αν χρειαστεί, ούτε μεροκάματο κι ας δουλεύει σαν σκυλί.

Τα συνδικάτα απαγορευμένα τότε, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ συμβιβασμένες σήμερα.
Η Αριστερά στα ξερονήσια τότε, σήμερα καναλάρχες και μιντιάρχες και χρυσοπληρωμένοι έγκριτοι δημοσιογράφοι και αναλυτές και δημοσκόποι και στημένα πάνελ και πρόθυμοι ακαδημαϊκοί, έχουν αναλάβει να φτιάξουν σύγχρονα ξερονήσια απομόνωσης της Αριστεράς και αντί για βούρδουλα έχουν τη διαστρέβλωση και τη συκοφάντηση και την προβοκάτσια. Η Αριστερά τότε χίλια αλληλομισούμενα κομμάτια και σήμερα πάλι πολλά μαγαζιά - «τάσεις» τις λέμε τώρα και τις θεωρούμε και πλούτο. Όλα καινούργια μας φαίνονται κι όλα παλιά είναι, δοκιμασμένα μαραφέτια του συστήματος που έλεγε ένα καλό συντροφάκι.

Θα μου πείτε καλά όλα τούτα, έτσι ή κάπως έτσι, είναι.
Και ποιον ενδιαφέρουν, εκτός από τους επαΐοντες; Την κοινωνία αφορούν, τα παιδιά μας αφορούν, τα όνειρα που κάναμε. Και την Αριστερά αφορούν. Την Αριστερά που νοιάζεται, την Αριστερά που κατάφερε να την πιστέψει πολύς κόσμος, την Αριστερά στην οποία δεν αφήνω άλλα περιθώρια να με ξαναγελάσει.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, κάντε τα κουμάντα σας για το νέο κόμμα.
Κάντε τα κουμάντα σας γενικότερα.
Και αν τα καταφέρουμε, τότε θα εκπλαγείτε πόσοι είναι μαζί μας.