Η αλήθεια βεβαίως είναι διαφορετική. Επειδή η δημοκρατία και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα και σε κάθε καπιταλιστικό κράτος είναι δημοκρατία για το κεφάλαιο, δεν μπορεί να είναι απαλλαγμένη από τα σκάνδαλα, τη διαφθορά, την υποκρισία και το ψέμα. Τι να πρωτοσημειώσουμε; Τις σχέσεις του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ με τη μαφία; Τις αδρές χρηματοδοτήσεις αστών πολιτικών από μεγαθήρια του κεφαλαίου; Μόνο το 2009 στην πολιτεία του Ν. Τζέρσεϊ συνελήφθησαν 40 «επιφανείς» πολιτικοί, ραβίνοι, δήμαρχοι, επιχειρηματίες κατηγορούμενοι για διαφθορά κ.ά.
Επίσης ο Γ. Πρετεντέρης αναφέρεται στη «συνέπεια των πολιτικών», τη συνέπεια «λόγων και πράξεων». Βεβαίως, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι εύκολος στόχος, αφού η ασυνέπεια είναι βασικό χαρακτηριστικό του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, εμφανίζοντας τις αστικές -επί της ουσίας- πολιτικές τους ως «σοσιαλιστικές», προχωρώντας σε ανέξοδες διακηρύξεις που δεν αντιστοιχούν στις προθέσεις και τις πραγματικές στοχεύσεις (π.χ. τα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1970). Οπως εύκολος στόχος είναι και αστοί πολιτικοί που πιάνονται στα πράσα όπως π.χ. ο Μ. Λιάπης. Ομως πρέπει να πούμε ότι ελάχιστοι αστοί πολιτικοί έχουν ομολογήσει κυνικά τον αστικό χαρακτήρα των κομμάτων τους, ότι δηλαδή δεν «εκπροσωπούν όλο το λαό», αλλά ότι δρουν προς το συμφέρον του κεφαλαίου. Κάτι τέτοιο έχει άλλωστε επιπτώσεις στη δημοτικότητά τους. Η αστική πολιτική, απευθυνόμενη προς την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, έχει αντικειμενικά χαρακτήρα εξαπάτησης, με στόχο την υποταγή τους κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες.
Ετσι, λοιπόν, το ζήτημα είναι το πότε θα κριθούν τα αστικά πολιτικά κόμματα και τα δημοσιογραφικά στηρίγματά τους ως προς τη «συνέπεια» για την -εν γνώσει τους- ψευδή διακήρυξη ότι εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του κεφαλαίου μπορούν να εξυπηρετηθούν και τα συμφέροντα των εργαζομένων...
Πηγή: ¨Ριζοσπάστης"
Δημοσίευση σχολίου