Δεν θα σταθούμε στην προϊστορία της υπόθεσης, ούτε αναφορικά με την μοιραία νύχτα του Δεκεμβρίου του 2008, όταν ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του 15χρονου τότε Νίκου Ρωμανού, χτυπημένος από σφαίρα αστυνομικού, ούτε αναφορικά με τον αδιέξοδο για μας δρόμο που ο Νίκος Ρωμανός ακολούθησε στη συνέχεια. Και δεν θα σταθούμε, διότι αυτά δεν παίζουν ρόλο στο θέμα που έχει τώρα ανακύψει. Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να παίζουν ρόλο. Σήμερα ο Νίκος Ρωμανός είναι κρατούμενος, ο νόμος δίνει δικαίωμα στους κρατούμενους να παίρνουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις και να φοιτούν στις σχολές όπου τυχόν εισάγονται, άρα αυτό ακριβώς θα ήταν αυτονόητο να ισχύσει και στην περίπτωση Ρωμανού. Το γεγονός ότι έδωσε εξετάσεις, πέτυχε και τώρα ξαφνικά η Πολιτεία του αρνείται την φοίτηση μπορεί να ερμηνευτεί με ποικίλους τρόπους και όρους, κανένας όμως από αυτούς δεν παραπέμπει ούτε στην δημοκρατία, ούτε καν στην ανθρωπιά.
Ο Νίκος Ρωμανός έχει φτάσει σε οριακό σημείο για την ζωή του. Το κράτος που αφήνει ελεύθερους κλέφτες εκατομμυρίων από τα χρήματα του Ελληνικού Λαού, που απελευθερώνει έγκλειστους συγγενείς έγκλειστων πολιτικών λωποδυτών, που λοξοκοιτά και του διαφεύγουν στο εξωτερικό μεσάζοντες εταιρειών που ενέχονται σε χρηματισμούς ή «επιχειρηματίες» φυγόδικοι που αφήνουν άνεργους και απλήρωτους εργαζόμενους και ασφαλιστικά ταμεία, το κράτος αυτό δείχνει μια ανεξήγητη σκληρότητα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως εκδικητική απέναντι σε ένα νέο παιδί, όποιο κι αν είναι, ό,τι κι αν έχει κάνει, το οποίο έχει ούτως ή άλλως συλληφθεί. Και το χειρότερο: καταστρατηγεί ανενδοίαστα νόμους που το ίδιο έχει θεσπίσει δίνοντας χείριστο παράδειγμα σε όλους τους πολίτες του.
Να επιτραπεί αμέσως και χωρίς κανένα περιορισμό η απρόσκοπτη πρόσβαση των νεαρών φυλακισμένων στις σχολές που πέτυχαν να φοιτούν.
Να σταματήσει ο θεσμικός και ουσιαστικός κατήφορος της διακριτικής και αλά καρτ εφαρμογής των νόμων.
Τα Διοικητικά Συμβούλια
Ένωση Τεχνικών Ελληνικής Ραδιοφωνίας
Ένωση Τεχνικών Ραδιοφωνίας Μακεδονίας – Θράκης
Δημοσίευση σχολίου