Του Γ. Γ.
Να σταθούμε λίγο επί της ουσίας στο εκβιαστικό, αποπροσανατολιστικό ψευτοδίλημμα ευρώ ή δραχμή.
Το νόμισμα σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα είναι ένα «εργαλείο». Και όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει. Μέσα σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης κάθε νόμισμα αποτυπώνει την ανταλλακτική αξία των εμπορευμάτων και φυσικά την αξία της εργατικής δύναμης. Το θέμα είναι ποια τάξη έχει την εξουσία, και πώς εξελίσσονται τα πράγματα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Αυτά τα περί «σκληρού» και «μαλακού» νομίσματος είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Όταν χρεοκόπησε και κατέρρευσε η Αργεντινή είχε «σκληρό» νόμισμα, το δολάριο. Σήμερα Κίνα και Τουρκία που έχουν μια σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη δεν έχουν «σκληρό» νόμισμα.
Οταν στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, ο ελληνικός λαός και τα λαϊκά στρώματα εξαθλιώνονται είναι ανοησία κάποιος να μετράει τη φτώχεια του σε ευρώ ή σε δραχμές. Να τον ενδιαφέρει αν οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα μετρούνται σε δραχμές ή ευρώ. Είναι πρώτου μεγέθους ηλιθιότητα να ενδιαφέρεται ο εργάτης αν την υπεραξία της δουλειάς του που θα καρπώνονται οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια είναι σε ευρώ ή δραχμές. Αν την εκμετάλλευσή του και το ξεπούλημά του θα τα μετρά σε ευρώ ή σε δραχμές.
Ο Μαρξ, ο οποίος έχει αναλύσει εξαντλητικά το θέμα αυτό στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εμπορευματική μορφή του προϊόντος και η χρηματική μορφή του εμπορεύματος, στα πλαίσια του καπιταλισμού, συγκαλύπτουν την ταξική εκμετάλλευση, η οποία, αντίθετα, στη φεουδαρχία με το μοίρασμα της εργάσιμης μέρας, ανάμεσα στο χρόνο που ο δουλοπάροικος εργαζόταν για τον εαυτό του και στο χρόνο που εργαζόταν για λογαριασμό του φεουδάρχη, ήταν απόλυτα καθαρή και διαυγής.
Από κει και πέρα μια επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αφήνοντας άθικτες της δομές του καπιταλιστικού συστήματος –αν δηλαδή θα πρέπει να πληρώνουμε στους τοκογλύφους-δανειστές του ελληνικού κράτους με ένα νόμισμα υποτιμημένο κατά 50 - 60%- τίποτα καλό δεν προβλέπεται για τα λαϊκά στρώματα. Απαιτείται μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους –που μέχρι τώρα το έχουμε πληρώσει δεκάδες φορές αφού με βάση τους προϋπολογισμούς που έχουν συντάξει ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ τα τελευταία 10 χρόνια ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει 340 εκατ. ευρώ για τόκους και χρεολύσια. Αν μάλιστα προστεθούν τα χρέη για βραχυπρόθεσμο δανεισμό ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει αυτό το διάστημα πάνω από 500 δισ. Και τώρα ζητάνε απ' το λαό μας δυσβάσταχτες θυσίες ξένοι και ντόπιοι πλουτοκράτες, για να συνεχίσει απρόσκοπτα η κερδοφορία τους και την οικονομική καπιταλιστική κρίση να την πληρώσει αποκλειστικά ο εργαζόμενος λαός.
Η μόνη λύση είναι, μονομερώς διαγραφή του κρατικού χρέους, αποδέσμευση από Ε.Ε και τους άλλους καπιταλιστικούς-ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και αγώνας για μια άλλη κοινωνία με βασικό κριτήριο τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όχι την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους.
Θα είναι, λοιπόν, τεράστιο λάθος μας αν εγκλωβιστούμε στο ψευτοδίλημμα εθνικό νόμισμα ή ευρώ από την στιγμή που παραμένει η πολιτική και οικονομική ηγεμονία της αστικής τάξης, της τάξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα ανεχόμαστε να διατηρούμε ένα σάπιο, βάρβαρο σύστημα ή θα αποφασίσουμε να το ανατρέψουμε.
Απόσπασμα από ανάρτηση που δημοσίευσα τον Γενάρη του 2012
Το νόμισμα σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα είναι ένα «εργαλείο». Και όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει. Μέσα σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης κάθε νόμισμα αποτυπώνει την ανταλλακτική αξία των εμπορευμάτων και φυσικά την αξία της εργατικής δύναμης. Το θέμα είναι ποια τάξη έχει την εξουσία, και πώς εξελίσσονται τα πράγματα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Αυτά τα περί «σκληρού» και «μαλακού» νομίσματος είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Όταν χρεοκόπησε και κατέρρευσε η Αργεντινή είχε «σκληρό» νόμισμα, το δολάριο. Σήμερα Κίνα και Τουρκία που έχουν μια σχετική καπιταλιστική ανάπτυξη δεν έχουν «σκληρό» νόμισμα.
Οταν στο όνομα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, ο ελληνικός λαός και τα λαϊκά στρώματα εξαθλιώνονται είναι ανοησία κάποιος να μετράει τη φτώχεια του σε ευρώ ή σε δραχμές. Να τον ενδιαφέρει αν οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις θα μετρούνται σε δραχμές ή ευρώ. Είναι πρώτου μεγέθους ηλιθιότητα να ενδιαφέρεται ο εργάτης αν την υπεραξία της δουλειάς του που θα καρπώνονται οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια είναι σε ευρώ ή δραχμές. Αν την εκμετάλλευσή του και το ξεπούλημά του θα τα μετρά σε ευρώ ή σε δραχμές.
Ο Μαρξ, ο οποίος έχει αναλύσει εξαντλητικά το θέμα αυτό στον πρώτο τόμο του «Κεφαλαίου», αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η εμπορευματική μορφή του προϊόντος και η χρηματική μορφή του εμπορεύματος, στα πλαίσια του καπιταλισμού, συγκαλύπτουν την ταξική εκμετάλλευση, η οποία, αντίθετα, στη φεουδαρχία με το μοίρασμα της εργάσιμης μέρας, ανάμεσα στο χρόνο που ο δουλοπάροικος εργαζόταν για τον εαυτό του και στο χρόνο που εργαζόταν για λογαριασμό του φεουδάρχη, ήταν απόλυτα καθαρή και διαυγής.
Η μόνη λύση είναι, μονομερώς διαγραφή του κρατικού χρέους, αποδέσμευση από Ε.Ε και τους άλλους καπιταλιστικούς-ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και αγώνας για μια άλλη κοινωνία με βασικό κριτήριο τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όχι την αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους.
Θα είναι, λοιπόν, τεράστιο λάθος μας αν εγκλωβιστούμε στο ψευτοδίλημμα εθνικό νόμισμα ή ευρώ από την στιγμή που παραμένει η πολιτική και οικονομική ηγεμονία της αστικής τάξης, της τάξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα ανεχόμαστε να διατηρούμε ένα σάπιο, βάρβαρο σύστημα ή θα αποφασίσουμε να το ανατρέψουμε.
Απόσπασμα από ανάρτηση που δημοσίευσα τον Γενάρη του 2012
+ σχόλια + 7 σχόλια
Είχε μπει ο Κουτσουμπας μέσα σου όταν τα έγραφες αυτά; Γιατί ακριβώς το τα ίδια λέει κι αυτός...
Και το πρόβλημα είναι ότι ενώ έχετε και οι δύο δίκιο, η αστική προπαγάνδα έχει πετύχει να εγκλωβισει μεγάλο μέρος του λαού σε αυτό το ψευδοδίλημμα. Και σε αυτό έχουν βοηθήσει, εκτός του παραδοσιακού αστικού πολιτικού προσωπικού, και η Αριστερή Πλατφόρμα, η ανταρσυα και το σχέδιο β.
Το πραγματικό δίλημμα είναι ένα: ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες!
ΥΓ: Ωχ μπήκε η Παπαρηγα μέσα μου...
Επιτέλους επιτέλους κάποιος αντιΚΚΕς είπε το αυτονόητο αυτό για το οποίο οι σοσιαλδημοκράτες βρίζουν το ΚΚΕ. Οι δραχμητζήδες του ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούν τα συμφέροντα των πλουσίων που θα επωφεληθούν από μία υποτιμημένη δραχμή. Παιδιά ξεπεράστε κόμπλεξ που έχετε με το ΚΚΕ είναι ηλίου φαεινότερο ότι σε αυτήν την κατάσταση ΜΟΝΟ με συσπείρωση στο ΚΚΕ μπορεί το επαναστατικό εργατικό κίνημα να έχει κάποιες πιθανότητες ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΧΤΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ Ή ΜΕ ΣΥΓΚΟΛΗΣΗ ΑΜΑΖΩΝ ΓΚΡΟΥΠΩΝ ΝΕΑ ΜΑΖΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ._
Αλήθεια; Τόσο απλά είναι λοιπόν τα πράγματα; Και τότε γιατί το δωσιλογικό μπλοκ έχει λυσσάξει να μείνουμε στο ευρώ; Γιατί λένε αυτοί ότι αν βγούμε από το ευρώ θα πεινάμε, θα μένουμε σε σπηλιές, θα φοράμε προβιές, δεν θα έχουμε φάρμακα κλπ κλπ; Η θέση σου θυμίζει λίγο τη θέση του ΚΚΕ με την οποία διαφωνώ (και λέω λίγο γιατί, ως γνωστόν, το ΚΚΕ ισχυρίζεται, όπως και οι δωσίλογοι άλλωστε, ότι η έξοδος από το ευρώ θα είναι καταστροφή).
Προφανώς η έξοδος από το ευρώ δεν αρκεί. Απαιτείται έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του ληστρικού χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών, μέτρα που θα περιορίζουν δραστικά την εξουσία και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Σχετικά με την ανατροπή του καπιταλισμού που αναφέρεις στο τέλος: Βλέπεις να έρχεται κάτι που εγώ δεν το βλέπω; Αν ξέρεις κάτι πες το μου και μένα. Ή θα την κάνει το ΚΚΕ με το 5% που παίρνει στις εκλογές;
Τα παραπάνω που ανάφερα (την πολιτική που πρέπει να συνοδεύει την έξοδο από το ευρώ) αποτελούν ένα μεταβατικό αντισυστημικό πρόγραμμα που, μαζί και με την όξυνση της ταξικής πάλης που θα το συνοδεύει, μπορεί να ανοίξει το δρὀμο για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.
Το δίλημμα ευρώ ή δραχμή εμπεριέχει το δίλημμα απώλεια ελέγχου της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής ή έλεγχος της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Προφανώς και δεν περιορίζεται μόνο στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρο το φάσμα της ταξικής πάλης. Συνεπώς, δεν είναι ψευτοδίλημμα εξ ορισμού.
...Απαιτείται έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του ληστρικού χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών, μέτρα που θα περιορίζουν δραστικά την εξουσία και την κερδοφορία του κεφαλαίου....
Αυτα θα τα κανεις με την εξουσια του κεφαλαιου στη θεση της.
Δηλαδη το κεφαλαιο που εχει την εξουσια θα εφαρμωσει το προγραμμα των επαναστατων του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η παραλαγη του Τσιπρεικου αστειου οτι οι αγορες θα χορευουν με τα νταουλια.
Aφού είναι ψευτοδίλλημα και ουδέτερο ας παμε στην δραχμή. Aλλά πως γίνεται να είναι ψευτοδίλημμα και από την άλλη να πολεμούν με λύσσα οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις το grexit?
Βρε Αντὠνη, βρε Αντώνη, πως αποδεικνύεις ότι είσαι ή μειωμένων διανοητικών ικανοτήτων ή συνειδητός προβοκάτορας. Πιο κάτω γράφω: "Τα παραπάνω που ανάφερα (την πολιτική που πρέπει να συνοδεύει την έξοδο από το ευρώ) αποτελούν ένα μεταβατικό αντισυστημικό πρόγραμμα που, μαζί και με την όξυνση της ταξικής πάλης που θα το συνοδεύει, μπορεί να ανοίξει το δρὀμο για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.". Να κάνεις εσύ αύριο Σάββατο την επανάσταση με το 5% που παίρνεις, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που παίρνει 0,65%.
Σκέφτομαι να σου δίνω περισσότερα από αυτά που σου δίνει η ΚΕ του πάντα Πάνσοφου και Αλάνθαστου Κόμματος, μήπως και σταματήσεις (επιτέλους!!!) τις τρολιές σου. Τι λες;
Υ.Γ.: Μια διόρθωση στα σημεία στἰξης και η προσθήκη ενός ΚΑΙ: "Απαιτείται έξοδος από την ΕΕ, διαγραφή του ληστρικού χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών ΚΑΙ μέτρα που θα περιορίζουν δραστικά την εξουσία και την κερδοφορία του κεφαλαίου"
Δημοσίευση σχολίου