Διέξοδος σε ναρκοθετημένο πεδίο

Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος – «Επίκαιρα»

Επί πέντε ολόκληρους μήνες, από την επομένη της 25ης Ιανουάριου, αδιαλείπτως και σε καθημερινή βάση οι «εταίροι» και δανειστές μας προσπαθούν να εκβιάσουν, να αποδυναμώσουν, να ενσωματώσουν την ελληνική κυβέρνηση στο μνημονιακό στρατόπεδό και να την οδηγήσουν τελικά στην πλήρη απαξίωση και κατάρρευση. Εις μάτην...

Νόμισαν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν παρά μια σύντομη παρένθεση, ένα «κακό όνειρο» που θα διαλυόταν με τις πρώτες τους απειλές. Όμως τόσο η λαϊκή αντίσταση όσο και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που επέμεινε στις δίκαιες διεκδικήσεις της, έγιναν γι' αυτούς ένας εφιάλτης -από τον οποίο δεν μπορούν να απαλλαγούν.

Χρόνια τώρα η γερμανική ελίτ, οι θεσμικοί της αχυράνθρωποι και η εγχώρια υποτελής μνημονιακή ελίτ μας απειλούσαν και μας απειλούν ακόμα με το Grexit. Όμως ο ορυμαγδός των εκβιασμών και των απειλών, η συντεταγμένη και κατά ριπάς εξαπολυόμενη επικοινωνιακή προπαγάνδα εξαντλούνται εκεί όπου η τραπεζική δικτατορία και η γερμανική ελίτ είναι αναγκασμένες να μετρήσουν το πολιτικό και οικονομικό κόστος ενός Grexit.

Ο Γιώργος Παπανδρέου απειλούσε δήθεν τους εταίρους με το «περίστροφο», με το οποίο πυροβόλησε στη συνέχεια την πατρίδα του και τον ελληνικό λαό. Τώρα οι δανειστές και «εταίροι» μας -την ώρα της τελικής κρίσης- «ανακαλύπτουν» ότι το «περίστροφο» του Grexit δεν είναι παρά μια βόμβα μεγατόνων που θα πλήξει πριν απ' όλα τους ίδιους. Το οικονομικό κόστος γι' αυτούς υπολογίζεται σε 1 τρις ευρώ, ενώ το πολιτικό κόστος για την Ανγκελα Μέρκελ και το γερμανικό imperium από το ξήλωμα και την πιθανή κατάρρευση της Ευρωζώνης θα αποτελέσει δεινή ήττα ιστορικού χαρακτήρα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι εκβιασμοί, οι ανοιχτές απειλές, η προσπάθεια τρομοκράτησης του ελληνικού λαού θα συνεχιστούν μέχρι τα ακρότατα χρονικά περιθώρια. Μια (ενδεχόμενη) παράταση της σημερινής συμφωνίας, με μια οριακού ύψους χρηματοδότηση (για να ξεπληρώσουμε δόσεις προς ΔΝΤ και ΕΚΤ), αποτελεί για τους «εταίρους» και δανειστές μια νέα ευκαιρία ώστε στους επόμενους μήνες να πετύχουν ό,τι δεν πέτυχαν από τις εκλογές του Ιανουάριου μέχρι σήμερα. Ένα «δεύτερο ημίχρονο» προκειμένου να υποτάξουν και να ανατρέψουν την ελληνική κυβέρνηση έστω και στην «παράταση» αποτελεί τώρα τον δικό τους στόχο.

Όροι πολιτικής αυτονομίας

Δεν γνωρίζαμε όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές την κατάληξη της αντιπαράθεσης ούτε το τελικό περιεχόμενο της διαφαινόμενης συμφωνίας. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αξιολόγηση μιας συμφωνίας δεν μπορεί να περιοριστεί στα αριθμητικά - λογιστικά μεγέθη, αλλά κατά κύριο λόγο στο πολιτικό της περιεχόμενο, στη δυνατότητα, δηλαδή, της ελληνικής κυβέρνησης να κινηθεί το προσεχές διάστημα με όρους πολιτικής αυτονομίας σε θεσμικό και οικονομικό επίπεδο, να ξεπεράσει το υφεσιακό «καθεστώς» που καθηλώνει κάθε δραστηριότητα.

• Θεμελιώδης όρος για την πολιτική αυτονομία της ελληνικής κυβέρνησης είναι η αντιμετώπιση του χρέους και το συνδεόμενο με αυτό ύψος των «πρωτογενών πλεονασμάτων». Η ουσιαστική μείωση ή και το πάγωμα των δόσεων, που ανέρχονται ετησίως στο ύψος των 6-7 δις ευρώ, θα αποτελέσει καθοριστικό παράγοντα για τη λειτουργία της οικονομίας και την ανασυγκρότηση του κοινωνικού ιστού, σε συνδυασμό με επενδυτικά προγράμματα δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα.

• Δεύτερος βασικός όρος είναι η δυνατότητα της κυβέρνησης να ασκήσει αυτόνομη πολιτική στο επίπεδο της διακυβέρνησης, πέρα από τις περίφημες «αξιολογήσεις» και την απαράδεκτη παρέμβαση των «εταίρων» και δανειστών ακόμα και στο επίπεδο της καθημερινής ζωής των πολιτών. Η πολιτική αυτονομία -που είχε παραχωρηθεί άνευ αντιρρήσεως από τους μνημονιακούς - κυβερνητικούς υποτελείς- θα επιτρέψει στην ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει πολιτικές δίκαιης αναδιανομής των βαρών σε μια νέα ταξική - κοινωνική βάση και να πλήξει αποφασιστικά τη δομή της διαπλοκής, που αποτελείτο βασικό θεμέλιο και προγεφύρωμα για την υλοποίηση των συμφερόντων της γερμανικής ελίτ και της τραπεζικής δικτατορίας.

Μια συμφωνία που θα διασφαλίσει έναν σοβαρό βαθμό πολιτικής αυτονομίας στην ελληνική κυβέρνηση συνεπάγεται ταυτόχρονα το τέλος των ψευδαισθήσεων για τα πολιτικά και κομματικά «ερείπια» των μνημονιακών πολιτικών. Το «ευρωπαϊκό μέτωπο» που επιχειρεί να διαμορφώσει ο Αντώνης Σαμαράς δεν αποτελεί παρά ένα μνημονιακό συνονθύλευμα από καταδικασμένα και απαξιωμένα πολιτικά πρόσωπα, από μνημονιακά περιτρίμματα, ένια των οποίων, μάλιστα, όπως ο Κώστας Σημίτης, ανήκουν στην τεφροδόχο της ιστορίας. Όπως είπε και ο Καρλ Μαρξ (18η Μπρυμαίρ του Λ. Βοναπάρτη), «άφες τους νεκρούς θάπτειν τους εαυτών νεκρούς»...

Διαβάστε από το ίδιο περιοδικό το κείμενο του Γιώργου Δελαστικ: "Προς συμφωνία ενταφιασμού των ελπίδων. Τα τραγικά λάθη που μας έριξαν στην παγίδα των δανειστών"