Κάλεσμα για συγκέντρωση και πορεία για το εργοδοτικό έγκλημα στα ΕΛΠΕ

Με κάλεσμα τους που τιτλοφορείται «4 ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΣΤΑ ΕΛΠΕ! ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ! ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!» το  Συντονιστικό Παρεμβάσεων - Συσπειρώσεων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα, καθώς και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Φιλοσοφικής, Φυσικού οργανώνουν αύριο (Παρασκευή 5/6) στις 18,30 σε συγκέντρωση και πορεία στο Προπύλαια και πορεία προς το υπουργείο Εργασίας.

Γι’ αυτό το νέο εργοδοτικό έγκλημα «βαρύτατες ευθύνες φέρει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από κοινού με το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ, που παρά τα μεγάλα λόγια και τα κροκοδείλια δάκρυα για τους νεκρούς και σακατεμένους εργάτες ορκίζεται στην κερδοφορία του κεφαλαίου, διατηρεί άθικτο το μνημονιακό πλαίσιο και ετοιμάζεται να το ενισχύσει με τη νέα συμφωνία, ενώ αφήνει την τήρηση των κανόνων ασφαλείας και του εργατικού δικαίου στο… φιλότιμο των καπιταλιστών» αναφέρει μεταξύ άλλων το συγκεκριμένο κάλεσμα.

Προσθέτουμε στην ανάρτησή μας σχετικό κείμενο που μας έστειλε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο ο  Θάνος Καμήλαλης και το οποίο έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα microvia.gr

Στάχτη θα γίνεις κόσμε

Χάθηκαν τέσσερις ζωές. Αμφίβολο αν το κατάλαβαν πολλοί. Και δεν βολεύει να κάνεις και διαμαρτυρία για δαύτους, δεν είναι Γιακουμάκηδες, ούτε Σαρλί. Δεν υπάρχουν γενικόλογες καταδίκες να γίνουν. Τέσσερις ανώνυμοι, από έκρηξη, στα ΕΛΠΕ. Δεν υπάρχουν ευχές. Υπάρχει μόνο ο ενδόμυχος φόβος ότι κάτι τέτοιο θα ξανασυμβεί. Γι' αυτό μάλλον καθόμαστε και κοιτάμε σιωπηλοί, ανήσυχοι.

(Κι όμως είναι ν’απορείς πως αυτό το ωραίο τραγούδι
πως αυτή η ζωή η γεμάτη χαρά
έχει γίνει σκληρή
έχει γίνει φτηνή)

Θα βρει άλλους ο Λάτσης, μην σκάτε. Θα τους πληρώνει και λιγότερο. Ποια δικαιώματα, χάρη τους κάνει στο κάτω- κάτω που τους κρατάει. Σιγά μην λυπηθούνε κιόλας γι' αυτούς, αναλώσιμοι είναι. Εδώ επιτίθενται στους εργαζόμενους της ΕΡΤ και τις καθαρίστριες, που τόλμησαν να αγωνιστούν και να επαναπροσληφθούν. Γι' αυτούς, διεκδίκηση σημαίνει τεμπελιά, πρόσληψη σημαίνει αδικία, ποιότητα ζωής σημαίνει άσκοπα έξοδα. Εκεί κατάντησαν, σκυλιά. Να τριγυρνάνε άσκοπα, γαβγίζοντας στα αμάξια. Να κυνηγάνε τις ουρές μας με τις ώρες. Να ψάχνουνε στα σκουπίδια για φαγητό, όπως ο διπλανός μας ο άστεγος, που τον κοιτάνε και αποστρέφουνε το βλέμμα. Βερύκιοι γίνανε.

(Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, 
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, 
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, 
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε)

Εμείς θα ζήσουμε. Χωρίς Παναρίτες, συνεργάτες τυράννων, δολοφόνους των λαών, χωρίς Παυλόπουλους και Παπούλιες, ορντινάτσες των μοντέρνων βασιλέων, με το γαλάζιο αίμα. Χωρίς Πανούσηδες και λοιπούς θλιβερούς ανθρωποφύλακες. Χωρίς Άνθιμους, Βαρβάρες και σκοταδισμό. Χωρίς Θεό, χωρίς "αρχαίο πνεύμα αθάνατο", χωρίς αίμα καθάριο, χωρίς τίποτα, μα με τα πάντα.
Θα ζήσουμε κάπως αλλιώς. Θα ξεφύγουμε από τους σκοτεινούς διαδρόμους των Eurogroups, θα μοχθούμε για μας κι όχι για την τράπεζα, θα γελάμε λίγο παραπάνω. Εντάξει, αυτό δεν είναι ρεαλισμός, κανονικότητα. Είναι κάτι καλύτερο, αγώνες, όνειρα, ιδέες. Είναι ελπίδα, θυμάστε την ελπίδα; Είναι ένας κόσμος κατάτι πιο όμορφος.
Σε έναν ομορφο κόσμο, κάθε ζωή μετράει. Σε έναν όμορφο κόσμο, η ίδια η ζωή μετράει.

(Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε
σου ῾ναι γραφτός ο δρόμος
της συντριβής)

(Oι στίχοι είναι από ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, που έφυγε από τη ζωή σαν χτες, 3 Ιουνίου 1963)