Είναι αλήθεια πως η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε για τα καλά. Εξάλλου αυτό φαίνεται ήδη από τα τηλεοπτικά πάνελ. Επίσης αλήθεια είναι πως πλέον είναι πολύ δύσκολο να παραποιηθεί η πραγματικότητα αφού οι μάσκες έχουν πέσει από το σύνολο του πολιτικού συστήματος (συμπεριλαμβανομένου και της χ.α. η οποία έδρασε ως εγκληματική οργάνωση) και είδαμε πραγματικά ποιες είναι οι διαθέσεις τους. Η ρητορική των κομμάτων ξεκίνησε με το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής του μνημονίου για να φέρει την ανάπτυξη στον τόπο αλλά και για να λυτρώσει τους πολίτες από την φτώχεια-λιτότητα.
Θα έπρεπε όμως εξαρχής να εξετάσουμε τι εννοεί ο καθένας ανάπτυξη και αν πρακτικά μπορεί να υπάρχει ελπίδα για τα μεσαία και φτωχά στρώματα στον τόπο μας.
Ανάπτυξη για την Νέα Δημοκρατία,το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το Ποτάμι και τέλος τον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει ότι θα πρέπει να υποχωρήσουν τα εργασιακά δικαιώματα και η φορολογία για τις μεγάλες επιχειρήσεις ώστε η χώρα μας να γίνει ειδυλλιακός τόπος για επενδύσεις που θα έρθουν κατά πρώτον από το εξωτερικό και μετά από ντόπιους επενδυτές. Με μια μεγάλη δεξαμενή ανέργων, με τον κατώτατο μισθό στα τάρταρα, με εργασιακά δικαιώματα μηδενικά, με δικαίωμα αντίδρασης από τους εργαζομένους κανένα (λοκ άουτ) αλλά και με χαμηλή φορολόγηση του κέρδους των εταιρειών και βέβαια θα έρθουν επενδύσεις αλλά δεν νομίζω ότι την πλειοψηφία του λαού την ενδιαφέρει μια τέτοια ανάπτυξη. Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό για το θέμα της ανάπτυξης είναι πως οποιαδήποτε υπόσχεση για την ελάφρυνση των μέτρων και των συνεπειών για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους από το 3ο μνημόνιο πέφτει στο κενό για δυο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι η στενή εποπτεία από πλευράς κουαρτέτου για την τήρηση της συμφωνίας και ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει αντίβαρο στα σκληρά μέτρα εφόσον οποιοδήποτε μέτρο θα θεωρηθεί μονομερείς ενέργεια εάν δεν ικανοποιεί τους στόχους και παρεκκλίνει του προϋπολογισμού.
Η μείωση της ανεργίας είναι κάτι που επικαλούνται όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου τα οποία όμως δεν μας εξηγούν πως μπορεί να γίνει αυτή η μείωση όταν ακολουθείται για Πέμπτη συνεχή χρονιά η ίδια συνταγή της λιτότητας μέσω του 3ου μνημονίου. Η αγοραστική δύναμη της πλειοψηφίας των πολιτών λόγω της αύξησης του φ.π.α. στα προϊόντα, την μισθολογική μείωση, την σκληρή φορολόγηση των αγροτών, η μείωση των συντάξεων θα μειώσει την κατανάλωση η οποία ως αποτέλεσμα θα έχει την περαιτέρω μείωση της ζήτησης και τα περισσότερα λουκέτα στις επιχειρήσεις. Οπότε μιλάμε για περαιτέρω αύξηση της ανεργίας. Εκτός αν έρθουν οι επενδύσεις που λέγαμε παραπάνω(επενδύσεις υπό σκληρούς όρους για τον εργάτη) και προσλάβουν μαζικά εργάτες με ελαστικές συνθήκες εργασίας ή τον μισθό των 360€, με μηδαμινές ασφαλιστικές εισφορές από πλευράς εργοδοσίας. Αν εννοούν πως θα φέρουν έτσι μείωση εν μέρει της ανεργίας δεν νομίζω πως ενδιαφέρουν τον πολίτη τέτοιες πολιτικές εφόσον θα φυτοζωεί.
Η προκήρυξη εκλογών από μέρους του ΣΥΡΙΖΑ λέει το Μαξίμου έγινε για να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ καθαρή μεγάλη εντολή ώστε να συνεχίσει και να μας βγάλει από τα μνημόνια. Όταν καταρχήν παίρνεις δημόσια τις ευλογίες της Μέρκελ, του Γιούνκερ και του Ντάινσεμπλουμ για την διενέργεια των εκλογών (νομίζω πως υπήρξε παρότρυνση) πάει να πει πως η αναγκαιότητα ήρθε από τα έξω προς τα μέσα. Επίσης η κυρία Μέρκελ σε τελευταία της συνέντευξη ανέφερε πως οποιαδήποτε είναι η κυβέρνηση από τα τέλη του Σεπτέμβρη θα πρέπει να αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα που υπέγραψε η κυβέρνηση. Στα τέλη Σεπτεμβρίου οι συνταξιούχοι θα δούνε μειωμένη κατά πολύ την σύνταξή τους και θα πρέπει πρώτα να γίνουν οι εκλογές και μετά να πάρουν την σύνταξη για να μην καταλάβουν εντελώς τι έχει γίνει(-6% στην κύρια σύνταξη και -6% στις επικουρικές θα είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τους συνταξιούχους οι οποίοι είδαν και τα προηγούμενα χρόνια να συρρικνώνεται η σύνταξή τους). Και δεν είναι μόνο αυτό. Από τα μέσα του φθινοπώρου θα καταλάβουμε όλοι μας το τι συνέβη με την υπογραφή του 3ου μνημονίου και αυτό θα ήταν καταστροφικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά για το Μαξίμου. Για εμάς του πολίτες όμως θα ήταν αρκετά διαφωτιστικό(και επίπονο βέβαια) να πάρουμε μια γεύση από το 3ο μνημόνιο. Είναι η βασική αιτία προκήρυξης των εκλογών που ο μνημονιακός πλέον ΣΥΡΙΖΑ αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί.
Τέλος θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των οργανισμών θα συνεχίσει με ποιο βάρβαρο ρυθμό. Οι ζημιογόνοι οργανισμοί κατά την ρητορική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα ήταν ζημιογόνοι αν αναλάμβαναν την διοίκησή τους άνθρωποι που δεν θα ήταν φυτευτοί από τις κυβερνήσεις της 40ετίας. Η λέξη δημόσιο management για τους οργανισμούς που θα παρείχαν ποιοτικά προϊόντα στην καλύτερη δυνατή τιμή από πλευράς πολιτείας ήταν έννοιες άγνωστες για αυτούς που ήθελαν να δώσουν, επικοινωνίες, μεταφορές,λιμάνια, λοταρία σε φίλους και συνεργάτες. Αν θέλουμε ένα κοινωνικό κράτος δεν μπορεί το κράτος να καταστεί ένας φορομπηχτηκός πυλώνας χωρίς να προσφέρει τίποτε άλλο στους πολίτες.
Η ηγεμονία της Ε.Ε. δεν θα περάσει ποτέ όπως έχει αυτή η Ε.Ε. στα χέρια ανθρώπων που θα παλεύουν για τον εργάτη, για την δημοκρατία, για την ισότητα των λαών. Η αντιμετώπιση του ανθρώπου από την Ε.Ε. φαίνεται καθαρά τον τελευταίο καιρό με το πως αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες που η ίδια η Ε.Ε. και οι πολιτικές της δημιούργησαν. Μέσα σε μια οικογένεια όπως μας λένε ότι είναι η Ευρωπαϊκή οικογένεια δεν μπορούν να υπάρχουν εκβιαστές ούτε βασανιστές. Εμείς οι πολίτες για 6 χρόνια εκβιαζόμαστε και βασανιζόμαστε από τα προγράμματα διάσωσης που σκοτώνουν και που μας επιβάλλουν. Είναι καιρός να επιλέξουμε. Να επιλέξουμε εάν θέλουμε μια πολιτεία και μια Ευρώπη των ανθρώπων ή μια Ευρώπη των τραπεζών. Το μόνο σίγουρο είναι πως η επιλογή του καθενός μας στις επικείμενες εκλογές θα μας δώσει ένα μέλλον το οποίο διαλέξαμε εμείς.
Δημοσίευση σχολίου