Όπως στους άπιστους αξίζει η τιμωρία, γιατί δεν ακολουθούν το δρόμο της ορθής πίστης-κατά τον Abu Bakr al-Baghdadi, το «χαλίφη» του Daesh (ISIS)-, έτσι και κατά το Wolfgang Schäuble-το χαλίφη του γερμανικού νεοφιλελευθερισμού-, οι «σπάταλοι» Έλληνες-και τα PIGS γενικότερα- οφείλουν να υποστούν μακροχρόνιο κολασμό.
Η επιστροφή του «ασώτου» στον ορθό δρόμο, επιτυγχάνεται, στο μεν τζιχαντισμό με τον προσηλυτισμό στον Ισλαμισμό, στο δε νεοφιλελευθερισμό, με την υποταγή στα κελεύσματα της «ελεύθερης αγοράς».
Δεν είναι αυθαίρετος ο παραλληλισμός του νεοφιλελευθερισμού με τον τζιχαντισμό-αν και άδικος για το δεύτερο.
Το φαινόμενο Ισλαμισμός παράγεται από μια ερμηνεία που υποτίθεται ότι βασίζεται στο γράμμα του Κορανίου, όπως και ο νεοφιλελευθερισμός, από μια αυθαίρετη κατασκευή που συρρικνώνει το πρόσωπο σε άτομο και υποκαθιστά την κοινωνία με την οικονομία.
Όπως ο Allah νομιμοποιεί το τζιχαντισμό, έτσι και η «οικονομία της αγοράς» νομιμοποιεί τα εκατομμύρια θύματα του νεοφιλελευθερισμού, που με τη μορφή της παγκοσμιοποίησης επιδιώκει τη μετατροπή του πλανήτη σε ένα πλανητικό εργοστάσιο.
Η «οικονομία της αγοράς» δεν είναι μόνο ένα μαθηματικό μοντέλο που ενοποιεί σε ένα όλον τις ατομικές συναλλαγές.
Είναι ένα μαθηματικό υποκατάστατο του Θεού και γι αυτό αποδίδονται σε αυτό θεϊκές ιδιότητες: η περίφημη «αόρατη χείρα» είναι ένα είδος «θείας πρόνοιας» που καθορίζει, στα ανθρώπινα πράγματα, το πώς θα διανεμηθεί ο πλούτος και η φτώχεια ή σε ποια τάξη θα ανήκει κάποιος.
Όπως έχει επισημάνει ο Harvey Cox, ένας από τους σημαντικότερους θεολόγους της Αμερικής, το πραγματικό διακύβευμα σήμερα, δεν είναι η σύγκρουση των πολιτισμών, ούτε των θρησκειών.
Λόγω του κοσμικού χαρακτήρα της, και επειδή τυπολογικά δεν εντάσσεται στις παραδοσιακές θρησκείες, η «θρησκεία της Αγοράς» διαφεύγει της προσοχής των περισσότερων ανθρώπων.
Αυτό που συμβαίνει στο κόσμο σήμερα δεν είναι κάποια σύγκρουση πολιτισμών, αλλά η ολομέτωπη επίθεση της θρησκείας της Αγοράς ενάντια σε όλες τις θρησκείες και τους πολιτισμούς.
Είναι γεγονός ότι υφίσταται μια υπόγεια, σιωπηρή και ενίοτε φανερή συμμαχία μεταξύ σουνιτικού ισλαμισμού και νεοφιλελευθερισμού, κάτι που επιβεβαιώνεται από την αποδοχή της ιδέας της «ελεύθερης αγοράς» στους κύκλους των «αδελφών μουσουλμάνων».
Επιπλέον, η στήριξη της Δύσης στο σουνιτικό Ισλαμισμό είναι αδιαμφισβήτητη : οι Γάλλοι, για παράδειγμα, με τη στήριξη των Γερμανών και των Βρετανών, βάφτισαν ως «μετριοπαθή» συριακή αντιπολίτευση τους τζιχαντιστές της Συρίας-όπως έπραξαν και στη περίπτωση της Λιβύης-ακολουθώντας τη μέθοδο που εφήρμοσαν οι αγγλοσάξονες νεοφιλελεύθεροι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Αποδεδειγμένα, οι πιο ισχυρές κυβερνήσεις των χωρών του ΝΑΤΟ-που έχει εξελιχθεί σε ένα είδος υπερεθνικής εγκληματικής οργάνωσης- συνετέλεσαν στη συγκρότηση του Daesh και της Al-Qaeda, όπως και πλήθους οργανώσεων που επικαλούνται τον ουαχαμπισμό και το σαλαφισμό.
Γενικότερα, στόχος του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού είναι η αποδυνάμωση των κινημάτων, ρευμάτων και θρησκευτικών ομάδων που ευνοούν τον αντι-ιμπεριαλισμό και την εθνική ανεξαρτησία στη Μέση Ανατολή: σε αυτούς περιλαμβάνονται το Μπάαθ, οι σιίτες και οι ορθόδοξοι χριστιανοί.
Όπως έχει παρατηρήσει ο Gilbert Achcar στη Le Monde Diplomatique, οι συντηρητικοί κύκλοι του Ισλάμ, με προεξάρχοντα αυτόν των «αδελφών μουσουλμάνων» ασπάζονται τον ακραίο καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά, έτσι ώστε θα μπορούσε να γραφτεί μια παράφραση του κλασσικού έργου του Weber: «Η Ισλαμιστική Ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού».
Τζιχαντισμός και «ελεύθερη αγορά»
Αν και στον Ισλαμικό πολιτισμικό κώδικα δεν μπορεί να υπάρξει νομιμοποίηση ενός αυτόνομου οικονομικού πεδίου, ανεξάρτητου από την κοινωνία των πιστών (Ούμα), οι νεοφιλελεύθεροι, με πρόθεση τη νομιμοποίηση του Ισλαμικού καπιταλισμού επιχειρούν τη θρησκευτική θεμελίωση της «ελεύθερης αγοράς» με την ακραία ερμηνεία κάποιων στίχων (Χαντίθ) του Κορανίου. (Χαρακτηριστική περίπτωση το «Minaret of Freedom Institute».
Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ισχυρισθούν ότι ο Προφήτης είναι… σχεδόν νεοφιλελεύθερος, ενώ ο λόγιος Άραβας Ibn Khaldun αποτελεί τον A. Smith του Ισλαμικού κόσμου!!
Αυτές οι μονομερείς ερμηνείες, φανερώνουν, αφενός, τις αντιφάσεις που εκδηλώνονται στον Ισλαμικό κόσμο, ο οποίος βιώνει τη νεοαποικιοκρατία, μετά την αποικιοκρατία, καθώς η απόπειρα εκσυγχρονισμού, με κύριο φορέα τις κυβερνήσεις εθνικής ανεξαρτησίας έχει πλήρως αποτύχει, και αφετέρου, τη διείσδυση της θρησκείας της «ελεύθερης αγοράς» στο Ισλάμ.
Σε αυτό το κλίμα γενικευμένης κρίσης, η μόνη δυνατή αντίδραση στα πλαίσια της ισλαμικής σκέψης είναι η επιστροφή στην καθαρή πίστη των πρώτων χρόνων του χαλιφάτου, γεγονός που εκλαμβάνει μια αυθεντική και μια πλαστή μορφή: η πρώτη σχετίζεται με τη τάση ανανέωσης της ισλαμικής κουλτούρας, με την επικαιροποίηση του αποκαλυπτικού θρησκευτικού Λόγου, και η δεύτερη με τον τζιχαντισμό.
Εντούτοις, παρά το γεγονός ότι η καταδίκη του τζιχαντισμού, ως αίρεσης (χατζιρίτες) είναι απόλυτη από τους εγκυρότερους ιμάμηδες και ουλεμάδες, ένας από τους λόγους εξάπλωσής του είναι η συνύφανσή του με την «ελεύθερη αγορά» και με τη χορηγία των ευρω-ατλαντιστών.
Το γελοίο show «Ισλαμικό κράτος» που έτυχε απεριόριστου τηλεοπτικού, ραδιοφωνικού και γραπτού χρόνου από τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν είναι παρά μια υπερπαραγωγή των πολυεθνικών εταιριών που, πρώτα και κύρια, επιδιώκουν τη χειραγώγηση και διάλυση του ισλαμικού κόσμου και κατά δεύτερο, την κατατρομοκράτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες κατάργησης ακόμη και της τυπικής αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας στα πλαίσια της TTIP.
Δημοσίευση σχολίου