Προσωπική εμπειρία: Μετά από 70 μήνες συνεχούς ανεργίας και βρίσκοντας παντού τις πόρτες κλειστές ... ανοίγει μια νέα εφημερίδα, ένα νέο μαγαζί που μου δίνει ένα μικρό χαμόγελο, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη δύσκολη επαγγελματική και οικονομική καθημερινότητα μου. Μιλάω για τη νέα εφημερίδα Documento του συναδέλφου Κώστα Βαξεβάνη.
Πριν λίγες μέρες λοιπόν - βρέθηκα υποψήφια για μια θέση στο site, που κάνει πρεμιέρα μέσα στον Δεκέμβρη -. Η πρόταση ήταν για μπλοκάκι που έπρεπε να βγάλω άμεσα πριν λήξει συγκεκριμένα το 2016 (όπερ σημαίνει έξοδα ανοίγματος, φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις, οι οποίες θα με βάραιναν για τις 10-15 τελευταίες μέρες της χρονιάς που εκπνέει, και πολλά πολλά άλλα οικονομικά τρεξίματα).
Τα χρήματα που θα έπαιρνα μηνιαίως "καθαρά" αφορούσαν το "υπέρογκο" ποσό των 330€ !!!!Ποιες θα ήταν οι δικές μου υποχρεώσεις; Καθημερινό 9ωρο (η πρωινή βάρδια αναφέρονταν σε ξημέρωμα και η βραδινή θα τελείωνε μετά τα μεσάνυχτα), 2 Σ/Κ το μήνα, τα οποία φυσικά και δεν θα πληρώνομαι γιατί έχει καταργηθεί η αμοιβή της Σαββατιάτικης εργασίας, όχι ρεπό και κάποια "ανεβάσματα" θεμάτων από το σπίτι μου, όταν επιστρέφω από την εργασία! Και όλα αυτά; για σκάρτα 300€ μηνιαίως και την υποχρέωση να βγάλω μπλοκάκι για χρήματα που κανείς δεν μου εγγυάται "αν και πότε" θα εισπράττω.
Φυσικά, οι υπεύθυνοι που έκανα τη συνέντευξη, μου μίλησαν για μια ευκαιρία την οποία δεν έπρεπε να χάσω επουδενί, με σκοπό να βγω από τη βαριά ανεργία και την κατάθλιψη της! Όταν προσπάθησα να διαπραγματευτώ τις συνθήκες, μιας και μου φάνηκαν απίστευτα απαιτητικές για τα ελάχιστα χρήματα που θα μου έδιναν, άκουσα το ωραίο "κυρία μου, αυτή είναι η δουλειά που σας δίνετε η ευκαιρία ν αλλάξει η ζωή σας ριζικά και να ξαναδουλέψετε! Αν σας αρέσει καλώς- αλλιώς- μην μας κουράζετε παραπάνω, γιατί περιμένουν πολλοί μετά από εσάς!!!
Να την χαίρεστε λοιπόν, κύριοι και κύριες την ευκαιρία που μου δώσατε! Δε θέλω! Προτιμώ λάντζα σε κανένα εργοστάσιο, παρά δημοσιογράφος της ξεφτίλας!!
+ σχόλια + 1 σχόλια
Είσαι έμπνευση, μου θύμισες κάποια παλιά βιώματα. Κι έμενα μου έκαναν τέτοιες ανήθικες προτάσεις.
Το μπλοκάκι.
Επήγα ο δόλιος άνεργος να βρω μια θεσούλα να πάρω λίγα χρήματα για να πληρώσω ΕΝΦΙΑ μη καταλήξω άστεγος και ψάχνω στα σκουπίδια να βρω κάνα φαγώσιμο ας ειν' και χαλασμένο.
Απ' τη ντουλάπα έβγαλα κι από τη ναφθαλίνη τα πιο καλά τα ρούχα μου, που έχω φυλαγμένα για κάποια ώρα σαν κι αυτή για γάμο, για βαφτίσια, ή για δουλειά γυρεύοντας να μη με πούνε "λέτσο".
Ξυρίστηκα, ετοιμάστηκα, έκανα και μια πρόβα τι θα τους πω για τα πολλά προσόντα τα μεγάλα, το βαθμό, τα αγγλικά πως ξέρω και κομπιούτερ, να μαγειρεύω δυο αυγά, να κάνω μακαρόνια - το τελευταίο ας μην το πω, μην το παρεξηγήσουν, τι γραμματέα θέλουνε, δε θέλουνε να φάνε.
Αγωνιώντας πήγαινα και σιγοτραγουδούσα στο δρόμο που μου φάνηκε πως ήταν ανηφόρα κι ας ήταν ίσωμα πλατύ, ας ήταν λεωφόρος. Σα φτάνω απέξω τι να δω; Πω - πω κοσμοπλημύρα! Όλοι αυτοί για τη δουλειά; Και όλοι πτυχιούχοι; "Ας είναι", είπα μέσα μου "εγώ θα δοκιμάσω" να δω αν θα με πάρουνε να φάω λίγο ψωμάκι, που το στομάχι κόλλησε και όταν γουργουρίζει νομίζεις πως πλυντήριο οι γείτονες σου βαλαν. Ρε, λες να αρχίσει τα τρελά γουργουρητά εκεί μέσα; Κι αν μου 'ρθει κάνα κλάσιμο; Άντε να χαλαρώσεις!
Ήρθε η στιγμή, προχώρησα τους είπα "καλημέρα" κι άρχισε η ανάκριση - μία χαρά τα πήγα. Όλα τα ήξερα καλά, περίσσεια πείρα είχα κι εργατικός, φιλότιμος, έντιμος πάνω απ' όλα, μα ήρθε η ώρα μου κι εμέ κι εγώ να τους ρωτήσω. "ΜΠΛΟΚΑΚΙ"! Η απάντηση! Το μάτι μου γυαλίζει! Ευθύς ορθός τινάζομαι, η πίεση ανεβαίνει. "Δεν θέλω ρε! - Τι έπαθες; - Ρωτάς τι έχω πάθει; Τελειώσαμε!" του φώναξα και φεύγω οργισμένος.
Μια φορά την πάτησα, δεν την ξαναπάω. Φριχτό λάθος νεότερος κι άπειρος είχα κάνει να πάω για υπάλληλος ενώ είχα μπλοκάκι. Γιατί; Θα σου το πω τι έπαθα, μήπως τυχόν γλυτώσω και άλλους σαν εμένανε, άλλους απελπισμένους.
Δικαίωμα για άδεια δεν θα χεις - ξέχασέ το! Ούτε για αναρρωτική, ούτε για να ουρήσεις! Αφεντικό λογίζεσαι χωρίς να 'σαι αφέντης. Στο ΤΕΒΕ το χειρότερο ταμείο από όλα τ' άλλα ασφάλεια μόλις έκανες, είναι σαν μην έχεις! Δώρα και επιδόματα; Τι είναι, δεν θα ξέρεις. Θα έχεις όλα τα κακά πάνω σου φορτωμένα χωρίς κανένα απ τα καλά κι αρχίζω να μετράω.
Φόρο πολύ και άδικο συνέχεια θα πληρώνεις κάθε φορά περσότερο μέχρι που θα δουλεύεις απ το πρωί ολημερίς και φράγκο δε θα μένει. Το ΦΠΑ θα τον χρωστάς κι άμα δεν τον πληρώσεις την έβαψες! το πρόστιμο το άτιμο θα πέσει ως πελέκι πάνω στις έρμες πλάτες σου, θα βλαστημάς την ώρα. Να φύγεις; Δε θα ημπορείς! "Να κλείσεις τα βιβλία" λες κι έχεις το κατάστημα το μαγαζί το μέγα.
Κι αν ίσως το αφεντικό μισθό καθυστερήσει, δικό σου πρόβλημα αυτό. Για φόρους είσαι υπεύθυνος, λοιπές υποχρεώσεις, ότι χαράτσι κάνουνε στο κούτελο σου θα 'ρθει. Εσένα θε να τραβούν άμα σου το αργήσει το έρμο το μηνιάτικο, ψίχουλο δεν θα μείνει! Αυτοί δε θέλουν άνθρωπο ψάχνουνε για κορόιδα!
Καλύτερα χίλιες φορές να είμαι πεινασμένος, παρά να τρέχω νηστικός να τρέχω να μη φτάνω. Βάλτε τα μπλοκ στο κώλο σας, μαλάκες αφεντάδες! mitsos175.
Δημοσίευση σχολίου