Πόσο εύκολα ξεπουλιούνται συνειδήσεις και κάποιοι σήμερα γλύφουν εκεί που χτες έφτυναν!

Του Γ. Γ. 

Τι μου θύμισε σήμερα το facebook! Στις 7 Μάρτη πέρυσι έκανα εγκωμιαστικά σχόλια για το περιοδικό  «Unfollow» και πρότεινα στους αναγνώστες του ιστότοπου μας να το αγοράσουν για να στηρίξουμε αυτό το εκδοτικό εγχείρημα.

Που να μπορούσα να φανταστώ ότι ένα χρόνο μετά τα στελέχη αυτού του εντύπου θα γινόταν υπάλληλοι και θα σιτιζόταν από το ταμείο αυτού που χαρακτήριζαν «έλληνα Μπερλουσκόνι», αποδίδοντας την εμπλοκή του σημερινού εργοδότη τους Μ. Μαρινάκη στις περασμένες  αυτοδιοικημένης εκλογές στο ότι «οι δουλειές που ανοίγουν στο λιμάνι και αφορούν κάμποσα δισ. ευρώ», εκτιμώντας παράλληλα ότι «στις κάλπες του Πειραιά δεν διακυβεύονται μόνο πολιτικές καριέρες. Παίζονται μπίζνες εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ»!

Εγραφα σαν σήμερα, ανάμεσα στα άλλα, το 2016 στο μπλογκ μας:

 «Το Unfollow –κατά την άποψη μου- είναι το καλύτερο πολιτικό περιοδικό που κυκλοφορεί. (Η γνώμη μου ήταν το εξώφυλλο του να ήταν μόνιμα στην πρώτη σελίδα του μπλοκ μας. Η βάσιμη ένσταση των συντρόφων ότι αυτό μπορεί, απ’ τους αναγνώστες μας να θεωρηθεί πληρωμένη διαφήμιση, δεν έκανε δυνατή την πρόθεση μου). Οπότε αυτό που μένει η προτροπή μου να στηριχθεί αυτό το εκδοτικό εγχείρημα.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση σας προτείνουμε να το αγοράσετε και εκτός των άλλων να διαβάσετε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο που υπογράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος με τίτλο "ΙΕΚ δημοσιογράφων εκβιαστών"».

Δεν είναι εντυπωσιακό πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξουν συνειδήσεις και έτσι να βλέπεις άτομα να γλύφουν εκεί που μέχρι εχτές έφτυναν, να τους έχει πάρει η κατηφόρα (όπως έγραφα πριν μερικές μέρες), σκορπώντας την απογοήτευση σε κάποιους που είχαν πιστέψει στις προθέσεις που εκδήλωναν για τους στόχους της έντυπης παρουσίας τους;