Η σπέκουλα του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι "ιστορικές αναφορές" του

Του Γ. Γ.

Την ανιστόρητη καραμέλα για την «μήτρα της άκρας αριστεράς» από την οποία έχει «προέλευση η τρομοκρατία στην Ελλάδα» πιπίλησε ακόμα μια φορά -  το είχε ξανακάνει σχετικά πρόσφατα με συνέντευξη του στο περιοδικό Politico- ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα στην βουλή.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να θυμίσουμε στον Κ. Μητσοτάκη ποιος πολιτικός χώρος ήταν αυτός που δημιούργησε παρακρατικές οργανώσεις τύπου «Καρφίτσας», ποια νήματα κινούσαν τους δολοφόνους του Πλουμπίδη του Μπελογιάννη του Πέτρουλα και τόσων άλλων αγωνιστών, ποια ήταν η πολιτική μήτρα που γέννησε τους δολοφόνους του Τεμπονέρα της Κανελλοπούλου, του Γρηγορόπουλου κ.α.

Επειδή όμως και η σπέκουλα έχει τα όρια της και σίγουρα «η ιστορία δεν παραγράφεται», όπως είπε, ο Κ. Μητσοτάκης, δεν μπορεί μόνιμα να επιδιώκει πολιτική υπεραξία από την εκτέλεση του Π. Μπακογιάννη, με το γνωστό επαναλαμβανόμενο μοτίβο του ότι έχει «θρηνήσει θύματα από την τρομοκρατία».

Ας «παίξουμε», λοιπόν στο «γήπεδο» του.
Μια και ο αρχηγός της Ν.Δ δεν προήλθε από παρθενογένεση ας μας πει ποια ήταν η δραστηριότητα του πατέρα του στα πέτρινα χρόνια της νεότερης ιστορίας μας. Και επειδή προφανώς δεν πρόκειται να μας πει την αλήθεια ο ίδιος να του θυμίσουμε εμείς.

Ας δούμε αρχικά τι σχετικό γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ:

«Στη διάρκεια της γερμανικής κυριαρχίας στην Κρήτη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, γόνος μιας ισχυρής, οικονομικά και πολιτικά, οικογένειας της Κρήτης, διαδραμάτισε παρά το νεαρό της ηλικίας του σημαντικό ρόλο στα Χανιά. Στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης, σε στενή επαφή με τη Βρετανική Στρατιωτική Αποστολή και τις αντίστοιχες βρετανικές υπηρεσίες στο νησί, κρατούσε ταυτόχρονα στενούς δεσμούς με τη γερμανική στρατιωτική διοίκηση, την οποία ποικιλότροπα εξυπηρέτησε - ειδικά στην τελευταία φάση της Κατοχής, όταν οι Γερμανοί είχαν αποκλειστεί στην περιοχή των Χανίων. Κοινός παρονομαστής των κοινωνικών, πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων με τις οποίες σχετιζόταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο αντικομμουνισμός και η με κάθε τρόπο και μέσο καταπολέμηση των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ…

Το βρετανόφιλο κίνημα των Φιλελεύθερων -των Βενιζελικών- στην Κρήτη, ο πολιτικός χώρος όπου ανήκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ήταν υπεύθυνο για αμέτρητες επιθέσεις ενάντια σε οργανώσεις, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. 
Πλήθος οι δολοφονίες, οι ξυλοδαρμοί και τα μαρτύρια ακόμη και στη διάρκεια της Κατοχής. Γεγονότα που πήραν διαστάσεις ανοικτού εμφύλιου πολέμου στα τέλη του 1944 με την επίθεση της ΕΟΡ/ ΕΟΚ στο Ρέθυμνο και στην Κοξαρέ ή λίγο αργότερα με την επίθεση των Γυπαραίων στον Αποκόρωνα». 

Ποιος ήταν ο παρακρατικός Π. Γύπαρης με τον οποίο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης βρίσκεται στο ίδιο ψηφοδέλτιο στις εκλογές του 1946 με το κόμμα της Εθνικής Πολιτικής Ενωσης, μπορείτε να διαβάσετε εδώ).

Στο όνομα του αντικομουνισμού, λοιπόν, ο πατέρας του σημερινού αρχηγού της Ν.Δ., είχε «στενούς δεσμούς» και «εξυπηρετούσε» τα Γερμανικά κατοχικά στρατεύματα. Τι είδους «εξυπηρετήσεις» τους έκανε μπορούμε να υποθέσουμε. Αν και δεν έχουμε καμιά μαρτυρία για προσωπική συμμετοχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο «πλήθος δολοφονιών» σε κομμουνιστές και αριστερούς που έκανε ο πολιτικός χώρος στον οποίο ανήκε, –συνήθως τέτοιες ενέργειες τις αναθέτουν σε παρακμιακά λούμπεν στοιχεία και ο Μητσοτάκης ήταν «γόνος μιας ισχυρής, οικονομικά και πολιτικά, οικογένειας της Κρήτης», γνωρίζουμε όμως άλλα εγκλήματα που έκανε βρισκόμενος σε «επιτελικά» πόστα. Και μάλιστα τα ομολογεί ο ίδιος στο βιβλίο του «Οι εκλογές του 1946: Σταθμός στην πολιτική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας»:

«Τον Εμφύλιο τον αντιμετωπίσαμε εμείς τοπικά κυρίως με τον λαό, ο οποίος πήρε τα όπλα για να πολεμήσει τους επαναστάτες και με πολύ λίγες δυνάμεις αλλά προπαντός τον αντιμετωπίσαμε με πολιτικά μέσα, διότι σε όλη αυτή την περίοδο αντί να εκδικηθούμε είχαμε αφήσει ανοιχτή την πόρτα σε αυτούς που είχαν πάει στο βουνό να γυρίσουν πίσω. Και ένα πράγμα που δεν είναι καθόλου γνωστό είναι ότι την εποχή εκείνη με δική μου πρωτοβουλία ψηφίστηκε νόμος που έδωσε αμνηστία εις τα αδικήματα του κοινού ποινικού νόμου. Αμνηστεύσαμε όλους τους φονιάδες, όλους τους εγκληματίες, οι οποίοι γύριζαν στα βουνά, για να μην δώσουν τροφή στους αντάρτες οι οποίοι ήσαν στο βουνό και να μην ενισχύσουν το ένοπλο κίνημα».

Τι μας λέει δηλαδή; Εφερε το ακαταδίωκτο σε εγκληματίες και δολοφόνους, τους άφησε να κυκλοφορούν ελεύθεροι αρκεί να μην βοηθούν τους κομμουνιστές. Το ποιο πιθανό μάλιστα είναι με πρωτοβουλία του να διόρισε αυτά τα καθάρματα στην χωροφυλακή ή να τα έστειλε στην συμμορία των Γυπαραίων εξασφαλίζοντας τους μηνιαίο μισθό που τους έδινε τότε το παρακράτος.

Προφανώς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν χρεώνεται τίποτα από τις δραστηριότητες του πατέρα του. Όπως όμως δεν του αποδίδεται οικογενειακή ευθύνη, δεν μπορεί κι αυτός να κάνει πολιτική σπέκουλα πάνω στον θάνατο του Π. Μπακογιάννη.