Η κυβέρνηση μιλάει για «τελευταίο μνημονιακό προϋπολογισμό». Ο πρώτος λόγος που το κάνει είναι γατί δεν θέλει να μιλήσει για αυτό το συγκεκριμένο προσχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε. Δεν θέλει, δηλαδή, να αναφερθεί στην αύξηση κατά 1 δισ. ευρώ των φόρων, στην περικοπή 240 εκατ. ευρώ του ΕΚΑΣ, στη μείωση κατά 350 εκατ. ευρώ της χρηματοδότησης των νοσοκομείων, στην περικοπή κατά 226 εκατ. ευρώ της χρηματοδότησης του ΕΟΠΠΥ, στην περικοπή ακόμα και του επιδόματος θέρμανσης κατά 50%!
Κι αφού, λοιπόν, δεν θέλει και δεν μπορεί να μιλήσει για το τώρα, παραπέμπει στις... ολάνθιστες αμυγδαλιές του μέλλοντος. Μόνο που φαίνεται να έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες των επικοινωνιακών της επιτελείων να βαφτίζουν το μαύρο άσπρο. Διότι ούτε με λοβοτομή δεν καταπίνεται, σε μια χώρα που προβλέπονται πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2023 και 2% κατά μέσο όρο μέχρι το 2060 (!), ότι οι επόμενοι προϋπολογισμοί θα είναι... αντιμνημονιακοί.
Φυσικά, η κυβέρνηση και με αυτόν τον τρόπο, σε συνδυασμό με τα περί «ανάπτυξης», «επενδύσεων» και «πλεονασμάτων», χτίζει από τώρα το προεκλογικό της αφήγημα. Αλλά κι εδώ δεν τα έχει υπολογίσει καλά. Γιατί ενώ ομιλεί περί «εξόδου από τα μνημόνια», καλλιεργώντας το έδαφος για προσφυγή στις κάλπες ίσως και εντός του 2018, ξεχνάει πως η εικονική πραγματικότητα έχει πάντα κοντά ποδάρια όταν συγκρίνεται με τη ζώσα πραγματικότητα. Οπως, για παράδειγμα, την πραγματικότητα χιλιάδες άνθρωποι να σχηματίζουν ουρά στο συσσίτιο για ένα σακί με δέκα πατάτες, προχτές, στο κέντρο της Αθήνας.
Δημοσίευση σχολίου