Tρία χρόνια συριζαίικης εξουσίας και οι χειρότεροι εφιάλτες μας πραγματώθηκαν..
Μα ίσως δεν είναι τούτο το παράδοξο. Ιδιον της εξουσίας να διαβρώνει συνειδήσεις, να μεταλλάσσει ιδέες, να αμβλύνει ήθος και τιμή... Κι αν όλα έγιναν σε χρόνο και μέγεθος που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. τόσο ήταν το μπόι τους...
Κείνο όμως που χρήζει ψυχολογικής προσέγγισης, είναι η μετουσίωση των συριζαίων οπαδών..
Κείνων που για χρόνια συνοδοιπορήσαμε, στους δρόμους, στα όνειρα, στις ελπίδες...
Που ήταν πάντα εκεί, στις απεργιακές συγκεντρώσεις, στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις, στις πορείες μνήμης...
Και πως να νοιώσεις την ευκολία με την οποία κέρασαν τη ψυχή τους στο πρώτο κάλεσμα των εξουσιαστών...
Πως να αντιληφθείς την έλλειψη ντροπής και ήθους όταν προσπαθούν με τα επιχειρήματα που χρόνια αντέκρουαν, να δικαιολογήσουν τα αίσχη που γίνονται...
Δύσκολο να καταλάβεις πως σε χρόνο μηδαμινό την αγωνιστικότητα απέβαλλαν και τον αφοσιωμένο υποτακτικό, ενδύθηκαν...
Κι ίσως το πιο θλιβερό απ' όλα πόσο γρήγορα τα λόγια του ποιητή, ξέχασαν....
Δημοσίευση σχολίου