Μια ανείπωτη τραγωδία... Και μετά αποτιμήσεις, υποτιμήσεις, υπερτιμήσεις... Πολιτικαντισμοί, λαϊκισμοί, και οι ιθύνοντες εσμοί, στο γνωστό τους ρόλο...
Κείνοι που την έλλειψη παιδείας καλλιέργησαν και την αρωγή παρήσχαν ώστε τον πολίτη ψηφοφόρο να καταντήσουν, -συνένοχο στα μικρά και μεγάλα εγκλήματα τους- σ' ανούσια λόγια ξοδεύονται...
Και ο νυν άρχων εξουσιαστής, ανέλαβε, λέει, την πολιτική ευθύνη...Χωρίς κανένα κόστος, χωρίς κανένα τίμημα...
Μα αν ακόμα μια στάλα ντροπή σας έχει μείνει, μια σταγόνα σεβασμός στο δάκρυ της μάνας που ποτέ δεν θα στεγνώσει, στο γιατί του πατέρα που τις μέρες και τα βράδια θα στοιχειώνει, στο πόνο του παϊδιού που το γονεϊκό καταφύγιο απώλεσε, στη θλίψη της αδερφής που ένα κομμάτι της ζωής της έχασε, ΣΚΑΣΤΕ... ΣΚΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΕ...
Δράστε και σώστε οτιδήποτε μπορεί να σωθεί, με οποίο πολιτικό κόστος... Με κέντρο και μόνη αξία κάθε μορφή ζωής...
Κι όσο για το τσουνάμι αλληλεγγύης, που τούτη τη τρομακτική τραγωδία σκέπασε, μια ευχή υπάρχει... Δέντρο να γίνει με βαθιές ρίζες, που τα κλαδιά του θ' αγκαλιάζουν κάθε ''ξυπόλυτη ψυχή' που ανηφορικούς και μοναχικούς δρόμους πορεύεται, δίχως φώτα, κάμερες και προβολείς...
Δημοσίευση σχολίου