Στα όρια της υποκρισία οι αντιδράσεις για τον Αλέξη Γεωργούλη

Του Σ.Λ.

Είχα ακούσει ραδιοφωνικό παραγωγό να σχολιάζει με ειρωνική διάθεση την απόφαση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Γεωργούλη να συμμετέχει σαν κριτής σε ένα τηλεοπτικό σόου. Γνωρίζοντας τί ποιότητας άτομα αποτελούν το εθνικό και ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν μου προκάλεσε εντύπωση που ο συγκεκριμένος "φελλός" -εκλεκτός 117.000 ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ- θεώρησε σαν ευκαιρία να συμπληρώσει τον "πενιχρό" μισθό του ευρωβουλευτή, προσφέροντας τις γνώσεις και την εμπειρία του στην κριτική επιτροπή του ριάλιτι Your Face Sounds Familiar.

Πραγματικά όμως εντυπωσιάστηκα από το πλήθος των αντιδράσεων από τους χρήστες των σόσιαλ μίντια, καθώς και την δημοσιότητα που πήρε το θέμα από όλες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.
Το twitter έχει πάρει "φωτιά", ενώ μέχρι και η φίλα προσκείμενη προς τον ΣΥΡΙΖΑ «Εφημερίδα των Συντακτών», καυτηριάζει την επιλογή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπεριλάβει τον ηθοποιό στο ευρωψηφοδέλτιο του.

Κάπου διακρίνω μια υποκρισία. Αρχηγός κόμματος δεν υπήρξε ο "εθνικός μας γελωτοποιός" της δεκαετίας του "90, Βασίλης Λεβέντης;
Επικεφαλής κοινοβουλευτικής ομάδας δεν είναι ο πωλητής "κηραλοιφών" προέλευσης "τόπων του Αγίου Ορους" και "ιδιόγραφων επιστολών του Ιησού Χριστού";
Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν είναι ο τηλεβιβλιοπώλης με την τσιριχτή φωνή που μας δίνει συνεχώς τηλεοπτικές παραστάσεις χειρότερες του Σεφερλή;

Ο Γεωργούλης τους πείραξε; Αλλωστε ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ τον τρόπο σκέψης του και την πολιτική του συγκρότηση. Αντιγράφω ένα περασμένο κείμενο του blog μας:

Είπε μια αλήθεια μέσα στην αφέλεια του ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ., Αλέξης Γεωργούλης

Μέσα στην αφέλεια του ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Γεωργούλης, είπε και μια αλήθεια, στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ.

Μας δήλωσε δηλαδή, ότι η στελέχωση των ευρωψηφοδελτίων των αστικών κομμάτων κύρια βασίζεται στην ενδεχόμενη προσέλευση ψηφοφόρων του υποψηφίου και ελάχιστα ή καθόλου στην ιδεολογική του συγκρότηση και στα πολιτικά του πιστεύω.

Είσαι "αναγνωρίσιμος", απ' την όποια επαγγελματική παρουσία σου, -άμα είσαι και "θεογκόμενος..." σύμφωνα με τα κριτήρια της Συριζαίας δημοσιογράφου Ευγενίας Λουπάκη, ακόμα καλύτερα-,  έχεις μεγάλες αβάντες να εξασφαλίσεις υποψηφιότητα ευρωβουλευτή, και η τυχόν εκλογή σου θα σου προσφέρει άφθονο χρήμα και λοιπές απολαβές.

Παζαρεύεις το όνομα σου και την αποδοχή που έχει στο απολίτικο εκλογικό σώμα και όπου "κάτσει η μπίλια". Δούνε και λαβείν δηλαδή.

Αυτό ουσιαστικά μας είπε ο Αλέξης Γεωργούλης: «Ουσιαστικά συζήτησα και με τις δύο παρατάξεις, εννοώ και με τη Ν.Δ. και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρξε μια μεγάλη περίοδος συζητήσεων, από τη στιγμή που ασχολήθηκα με τα κοινά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Λάρισα, υπήρξαν επαφές και συζητήσεις. Δεν ήταν επίσημες προτάσεις. Μέσα στις κουβέντες, "κούμπωσε" και μου είπαν θέλουμε να συνεργαστείς μαζί μας. Εγινε από δύο κόμματα αλλά θα μπορούσα να σκεφτώ και τρίτο και τέταρτο ... Επέλεξα τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί βρήκα εκεί τον χώρο, αυτό που έχω στο δικό μου το μυαλό για τον πολιτισμό, να έχει ήδη ξεκινήσει και θεώρησα υποχρέωση να υποστηρίξω αυτό που γίνεται».

 Ποιο χαρακτηριστικά δεν θα μπορούσε να το πει ο άνθρωπος. Στις επαφές που είχε με παράγοντες της Ν.Δ και του ΣΥΡΙΖΑ έλαβε την απάντηση "θέλουμε να συνεργαστείς μαζί μας".
Η εκτίμησή τους κοινή: "Μπορεί να μας φέρει ψήφους".

Ολα τα άλλα για "αρχές και αξίες" είναι για το πόπολο. Και είναι λογικό.

Οταν και τα δυο αυτά κόμματα είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, δεν θα μπορούσες να περιμένεις κάτι το διαφορετικό.