Βηρυτός. Θάνατος και καταστροφή... Πάνος και απόγνωση... Απελπισία και σπαραγμός...
Και έρχεται και τούτη η φωτογραφία. Ενας νοσηλευτής, τρεις καινούργιες ζωές, στον αγώνα της επιβίωσης, σ' ένα τόπο ρημαγμένο...
Ελπίδα θα πουν κάποιοι... Σημάδι πως η ζωή δεν σταμάτα...
Οχι, η ζωή δεν σταματά. Μα σε πολλούς έχει σταματήσει η ανθρωπιά... Και ζωή χωρίς ανθρωπιά, δυσβάστακτη είναι...
Κροκοδείλια δάκρυα πολλά θα κυλήσουν, και αναρτήσεις συναισθηματικές, από πλαστές συγκινήσεις κατασκευασμένες...
Σαν κάθε φορά που εικόνες πόλεμου, πείνας, καταστροφών, τις οθόνες πλημμυρίζουν...
Μα οι ίδιοι "ευαίσθητοι" κυρ-Παντελήδες, σαν τα μωρά της δυστυχίας, οι γονείς του χαμού, στην πόρτα τους βρεθούν, το βλέμμα αποστρέφουν.
Και σαν έμπρακτα χρειάζεται την αλληλεγγύη τους να δείξουν, πνιγμούς εύχονται και αφανισμούς, το "έχειν" τους μη και θιγεί...
Λαοί του πολέμου και της φτώχειας,και της κάθε είδους αδικίας και συμφοράς... Αδέρφια μας και παιδιά μας,... Μικρή η αγκαλιά μας, όλους δεν σας χωρά, Μα η καρδιά περισσεύει και η σκέψη μαζί σας βρίσκεται... Καλή δύναμη, καλό αγώνα!
Υ.Γ: Η συγκλονιστική φωτογραφία της Λιβανέζας φωτογράφου Bill Jawing.
Δημοσίευση σχολίου