"Εχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου"

Λάβαμε και παραθέτουμε.

Γεια σας φίλοι του Βαθύ Κόκκινου

Σας διαβάζω αρκετά χρόνια αλλά είναι η πρώτη φορά που σας γράφω.

Από χτες το απόγευμα είμαι βαθιά στεναχωρημένη και τώρα άυπνη και χωρίς να ξέρω τον λόγο φοβισμένη. Δεν έχω σταματήσει στιγμή να κλαίω και όλο το βράδυ ήταν μαρτυρικό. Με πονάει πάρα πολύ η μαχαιριά που μου δώσατε όταν γράψατε ότι είναι "Κυρ Παντελήδες, άχρηστα δίποδα σ' αυτή την γη, περιττώματα της ανθρώπινης ύπαρξης", οι εργάτες που εργάζονται στους Μύλους Αλλατίνη του Σαραντόπουλου.

Εχω ένα πολύ συγγενικό μου πρόσωπο πρόσωπο που δουλεύει εκεί. Δεν θα γράψω τι μου είπαν για το πώς έχασε την ζωή του το 8χτάχρονο Αγγελούδι η Ολγα που ήταν ένα χρόνο μικρότερη από το μεγάλο κοριτσάκι μου. Είμαι μάνα και μπορώ κάπως να αισθανθώ τον πόνο της μητέρας του αδικοχαμένου κοριτσιού. Το έκλαψα κι εγώ μαζί της.

Εκλαψα όμως και κλαίω ακόμα πολύ και για έναν άλλο λόγο. Γιατί έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. 

Στον Σαραντόπουλο δουλεύουν 50-60 άτομα. Εκτός από 5-6 διευθυντάδες και προϊστάμενους όλοι οι άλλοι είναι εργάτες, μεροκαματιάρηδές και  κακοπληρωμένοι. Τα φέρνουν δύσκολα βόλτα, όπως και ο περισσότερος εργατόκοσμος στο Κερατσίνι. Και ένας απ' αυτούς με τον οποίο έχουμε οικογενειακές σχέσεις ήταν που είδε την Ολγα να αργοσβήνει και δεν έκανε τίποτα ή τέλος πάντων δεν έκανε ότι μπορούσε για να την σώσει! Κι είναι ένα άτομο που πίστευα ότι γατάκι ή σκυλάκι να έβλεπε ότι κινδυνεύει, θα έκανε τα αδύνατα, δυνατά για να του γλυτώσει την ζωή! Κι αυτό είναι που με τρελάνει!!! Δεν μπορώ να το πιστέψω!!! Το βλέπω, θα χρειαστώ ζουρλομανδύα.

Συγνώμη που σας ζάλισα. Κουράστηκα να κλαίω και ο άντρας μου δεν με ανέχεται άλλο να τον "ζαλίζω" μ' αυτό το θέμα. Ηθελα κάπου να μοιραστώ τον πόνο μου και το "Βαθύ Κόκκινο" το θεωρώ αγαπημένο φίλο μου.

Σας παρακαλώ μην γράψατε το όνομα που φαίνεται στο μαιηλ.

Β.Κ: Κάναμε κάποιες συντακτικές παρεμβάσεις. και αφαιρέσαμε κάποια αποσπάσματα που τα θεωρήσαμε περιττά. Διατηρήσαμε όμως ακέραιο το νόημα του μηνύματος.