Ποιο λευκούς από τα σύννεφα παρέδωσε στην ελληνική κοινωνία, η αστική δικαιοσύνη τους κατηγορούμενους για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.

Ποιο λευκούς από τα σύννεφα παρέδωσε στην ελληνική κοινωνία, η αστική δικαιοσύνη τα 36 άτομα που κατηγορούταν για την μεγαλύτερη λεηλασία που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια σε βάρος του ελληνικού λαού με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου.

Σήμερα το τριμελές εφετείο Κακουργημάτων και μετά από 19 χρόνια,  έβγαλε απόφαση ότι σκάνδαλο Χρηματιστηρίου δεν υπήρξε και αθώωσε τους πάντες.   Εδώ να μην παραλείψουμε να πούμε ότι όλοι οι κατηγορούμενοι, ανήκουν στην ελίτ του αστικού κόσμου. Εφοπλιστές, Επιχειρηματίες, Μεσάζοντες ….

Ελάχιστες παρατηρήσεις.

Για τους μαρξιστές το χρηματιστήριο είναι το μπουρδέλο του καπιταλισμού. Για τις αστικές πολιτικο-οικονομικές ελίτ, το χρηματιστήριο είναι ένας αξιόπιστος, ευγενικός και αξιοπρεπής δείκτης, ένας «καθρέφτης» για την κατάσταση της οικονομίας, όπως έλεγε και ο Σημίτης.

Με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου έγινε η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδήματος που έχει συμβεί μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην Ελλάδα. Καταστράφηκαν εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, ληστεύτηκαν με «νόμιμο» τρόπο όπως μας είπε σήμερα και η αστική δικαιοσύνη τους.

Ανέφερε περασμένη ανάρτησή μας τότε που σχολίαζε την πρωτόδικη απόφαση που ήταν κι αυτή αθωωτική.

Το «ριφιφί» των αιώνων ήταν «νόμιμο», ίσως και «ηθικό»!
Για να το πούμε απλά και κατανοητά: Το αποκαλούμενο και σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου συνιστά το μεγαλύτερο «ριφιφί» στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Συνολικά: Πάνω από 140 δισ. ευρώ πέρασαν από τις τσέπες του εξαπατημένου ελληνικού λαού στα «πιράνχας» του χρηματιστηριακού τζόγου. Περιουσίες και κόποι μιας ζωής έλιωσαν στο βωμό της γκανιότας του συστήματος, όπως ακριβώς έλιωσε και η καραμέλα περί «λαϊκού καπιταλισμού». Μια καραμέλα με την οποία το πολιτικό σύστημα αφιόνισε τα θύματά του, που έτρεχαν, εκτός από μισθούς και συντάξεις, να συνάπτουν δάνεια για να τα καταθέτουν στα αρπακτικά που λειτουργούσαν όχι μόνο έχοντας την ανοχή, αλλά και την αρωγή του συστήματος της πολιτικής εξουσίας.

Αλλά, κι αν όσοι αθωώθηκαν είναι όντως αθώοι (αυτά τα ξέρει η «τυφλή» δικαιοσύνη), μήπως και το πολιτικό σύστημα που διαπλέχτηκε με χίλιους τρόπους με αυτή τη φούσκα, που πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου αποτελούν και σήμερα επιφανείς εκπροσώπους του, είναι κι αυτό αθώο; Μα φυσικά! 
Τόσο, δε, πολιτικά αθώοι είναι όλοι αυτοί, όσο και το σύστημα (σσ: «Καπιταλισμός», λέγεται…) της «νόμιμης και ηθικής» εκμετάλλευσης,  το οποίο βρίσκεται σε μια διαδικασία διαρκούς… «κάθαρσης», με τους εκάστοτε διαχειριστές του να διαγωνίζονται σε «σεμνότητα και ταπεινότητα». 

Αλλά η βρώμα – βρώμα. Η σήψη – σήψη. Η διαφθορά – διαφθορά. Ο ξεπεσμός – ξεπεσμός. Και η απάτη – απάτη.