Η 29 Αυγούστου 1949 θεωρείτε τη μέρα λήξης της εμφυλίου πολέμου με την πτώση του υψώματος Κάμενικ και την συντεταγμένη υποχώρηση των μαχητών/ιων του ΔΣΕ προς την τότε Λ.Δ της Αλβανίας. Στα πλαίσια αυτού του ιστορικού γεγονότος θα έχουμε μια σειρά αναρτήσεις.
Στρατός δεξιάς: Μέγιστο 232.500 το 1949.
Δημοκρατικός Στρατός: Το πολύ 25.850 (το 1948). (εγκυκλοπαίδεια).
Αναλογία 9:1. Η αναλογία ήταν ακόμα χειρότερη όσον αφορούσε τα βαριά όπλα. Ακόμα όμως και 135.000, να ήταν, δεν σημαίνει πως έχουν όλοι όπλα. Οι ένοπλοι μετράνε περισσότερο από τους άοπλους στις μάχες.
Επιπλέον: Άφθονη υποστήριξη των μοναρχοφασιστών από Εγγλέζους πρώτα κι Αμερικανούς μετά. Τρόφιμα, πυρομαχικά, φάρμακα, κάθε είδους εφόδια.
Ο Δ.Σ έπρεπε μόνος του να φροντίζει τη σίτιση των στρατιωτών σε μια χώρα ρημαγμένη, χωρίς τίποτα. Οι ομάδες έπαιρναν ότι έβρισκαν για να επιβιώσουν. Στηρίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στους αγρότες της υπαίθρου, που όμως κι αυτοί, λόγω της Κατοχής, δεν είχαν τίποτε. Ρωτήστε αυτούς που πολέμησαν, να σας πουν για τις συνθήκες.
Χρήματα των Κομμουνιστών; Σχεδόν τίποτε. Αντίθετα η δεξιά είχε όλο τον προϋπολογισμό συν τη βοήθεια των ξένων.
Αεροπορία ανταρτών: 0.
Οι δεξιοί είχαν αεροπλάνα που όχι μόνο αυξάνονταν συνεχώς σε αριθμούς, αλλά ήταν οπλισμένα και με σύγχρονα για την εποχή όπλα. Μάλιστα οι νάπαλμ πρώτη φορά δοκιμάστηκαν στην Ελλάδα.
Παρόμοια κατάσταση στα τεθωρακισμένα. Ξέρει κανείς, αν ο Δημοκρατικός Στρατός είχε άρματα μάχης; Δεν είχε. Οι Άγγλοι από την άλλη (πχ στη Αθήνα) είχαν αρκετά. Και οι δεξιοί επίσης. Ευτυχώς το ορεινό έδαφος δεν επέτρεπε αξιοποίηση αυτού του εχθρικού πλεονεκτήματος.
Από στρατιωτικής άποψης ότι ήταν δυνατόν να γίνει, έγινε. Κι ακόμα περισσότερα. Όσοι βγήκαν στο βουνό ήταν αποφασισμένοι. Στις μάχες υπερίσχυαν περισσότερων αντιπάλων. Όμως ο Δημοκρατικός στρατός δεν είχε από την αρχή τα όπλα που χρειάζονταν να νικήσει αποφασιστικά. Ακόμα όμως κι αν γίνονταν θαύμα και νικούσε τους δοσίλογους, οι Αμερικάνοι είχαν έτοιμη την επέμβαση.
Για μένα όμως οι ήρωες που πολέμησαν τους φασίστες πέτυχαν. Πέτυχαν να προξενήσουν δυσανάλογες απώλειες στους δημίους, τους συνεργάτες των Γερμανών. Πέτυχαν να μην τους εξοντώσουν χωρίς Αντίσταση. Πέτυχαν για χρόνια να τρομάζουν τους πλούσιους εκμεταλλευτές.
Γιατί, κι αν δεν γίνονταν μάχες, πάλι εξορίες θα είχαμε, δολοφονίες, βασανιστήρια και φυλακίσεις. Τους έδειξαν, πως ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον τους, οι Κομμουνιστές δεν χάνουν το κουράγιο τους. Πολεμάνε.
Μπορούσε να ήταν αλλιώς; Μόνο αν υπήρχε ουσιαστική βοήθεια από άλλα Κομμουνιστικά κράτη. Όταν τέλειωσε η ροή των λιγοστών εφοδίων (κυρίως τροφίμων, ρουχισμού και φαρμάκων) από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία, τα πάντα τέλειωσαν.
Όσο κι αν θέλεις, όσο ικανός και να 'σαι, χωρίς όπλα κι εφόδια δεν μπορείς να επικρατήσεις σε πόλεμο. Φυσικά το ηθικό παίζει ρόλο. Έπαιξε στον Εμφύλιο, γι αυτό κράτησαν τόσο πολύ οι Κομμουνιστές, γι αυτό είχαν και μεγάλες επιτυχίες. Όμως παίζει ρόλο και η ύλη.
Στον εμφύλιο -λέει ο ιστορικός- νίκησαν οι Αμερικανοί.
"Τους πολέμους δεν τους κερδίζουν οι ήρωες, αλλά οι καλά εξοπλισμένοι στρατοί".
Στρατός δεξιάς: Μέγιστο 232.500 το 1949.
Δημοκρατικός Στρατός: Το πολύ 25.850 (το 1948). (εγκυκλοπαίδεια).
Αναλογία 9:1. Η αναλογία ήταν ακόμα χειρότερη όσον αφορούσε τα βαριά όπλα. Ακόμα όμως και 135.000, να ήταν, δεν σημαίνει πως έχουν όλοι όπλα. Οι ένοπλοι μετράνε περισσότερο από τους άοπλους στις μάχες.
Επιπλέον: Άφθονη υποστήριξη των μοναρχοφασιστών από Εγγλέζους πρώτα κι Αμερικανούς μετά. Τρόφιμα, πυρομαχικά, φάρμακα, κάθε είδους εφόδια.
Ο Δ.Σ έπρεπε μόνος του να φροντίζει τη σίτιση των στρατιωτών σε μια χώρα ρημαγμένη, χωρίς τίποτα. Οι ομάδες έπαιρναν ότι έβρισκαν για να επιβιώσουν. Στηρίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στους αγρότες της υπαίθρου, που όμως κι αυτοί, λόγω της Κατοχής, δεν είχαν τίποτε. Ρωτήστε αυτούς που πολέμησαν, να σας πουν για τις συνθήκες.
Χρήματα των Κομμουνιστών; Σχεδόν τίποτε. Αντίθετα η δεξιά είχε όλο τον προϋπολογισμό συν τη βοήθεια των ξένων.
Αεροπορία ανταρτών: 0.
Οι δεξιοί είχαν αεροπλάνα που όχι μόνο αυξάνονταν συνεχώς σε αριθμούς, αλλά ήταν οπλισμένα και με σύγχρονα για την εποχή όπλα. Μάλιστα οι νάπαλμ πρώτη φορά δοκιμάστηκαν στην Ελλάδα.
Παρόμοια κατάσταση στα τεθωρακισμένα. Ξέρει κανείς, αν ο Δημοκρατικός Στρατός είχε άρματα μάχης; Δεν είχε. Οι Άγγλοι από την άλλη (πχ στη Αθήνα) είχαν αρκετά. Και οι δεξιοί επίσης. Ευτυχώς το ορεινό έδαφος δεν επέτρεπε αξιοποίηση αυτού του εχθρικού πλεονεκτήματος.
Από στρατιωτικής άποψης ότι ήταν δυνατόν να γίνει, έγινε. Κι ακόμα περισσότερα. Όσοι βγήκαν στο βουνό ήταν αποφασισμένοι. Στις μάχες υπερίσχυαν περισσότερων αντιπάλων. Όμως ο Δημοκρατικός στρατός δεν είχε από την αρχή τα όπλα που χρειάζονταν να νικήσει αποφασιστικά. Ακόμα όμως κι αν γίνονταν θαύμα και νικούσε τους δοσίλογους, οι Αμερικάνοι είχαν έτοιμη την επέμβαση.
Για μένα όμως οι ήρωες που πολέμησαν τους φασίστες πέτυχαν. Πέτυχαν να προξενήσουν δυσανάλογες απώλειες στους δημίους, τους συνεργάτες των Γερμανών. Πέτυχαν να μην τους εξοντώσουν χωρίς Αντίσταση. Πέτυχαν για χρόνια να τρομάζουν τους πλούσιους εκμεταλλευτές.
Γιατί, κι αν δεν γίνονταν μάχες, πάλι εξορίες θα είχαμε, δολοφονίες, βασανιστήρια και φυλακίσεις. Τους έδειξαν, πως ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον τους, οι Κομμουνιστές δεν χάνουν το κουράγιο τους. Πολεμάνε.
Μπορούσε να ήταν αλλιώς; Μόνο αν υπήρχε ουσιαστική βοήθεια από άλλα Κομμουνιστικά κράτη. Όταν τέλειωσε η ροή των λιγοστών εφοδίων (κυρίως τροφίμων, ρουχισμού και φαρμάκων) από τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία, τα πάντα τέλειωσαν.
Όσο κι αν θέλεις, όσο ικανός και να 'σαι, χωρίς όπλα κι εφόδια δεν μπορείς να επικρατήσεις σε πόλεμο. Φυσικά το ηθικό παίζει ρόλο. Έπαιξε στον Εμφύλιο, γι αυτό κράτησαν τόσο πολύ οι Κομμουνιστές, γι αυτό είχαν και μεγάλες επιτυχίες. Όμως παίζει ρόλο και η ύλη.
Στον εμφύλιο -λέει ο ιστορικός- νίκησαν οι Αμερικανοί.
"Τους πολέμους δεν τους κερδίζουν οι ήρωες, αλλά οι καλά εξοπλισμένοι στρατοί".
Δημοσίευση σχολίου