Είναι πραγματικά άχαρο να σου αναθέσουν να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Οσο καλά και να χειρίζεσαι τον γραπτό λόγο, όσες κοινοτοπίες και να επικαλεστείς, οι οποίες έχουν βάση, δεν προδίδουν τίποτε άλλο παρά μια προσπάθεια να ραντίσεις με αποσμητικό ένα βόθρο.
Η βρόμα του όμως παραμένει και τα "επιχειρήματα" σου παραπέμπουν στο κλασικό ψυχροπολεμικό ανέκδοτο «ναι, αλλά και εσείς βασανίζατε τους... μαύρους».
Αναφερόμαστε στην προσπάθεια που κάνει ο Β. Μαρινάκης, να δώσει κάλυψη στον Μητσοτάκη μετά τον τελευταίο σάλο που ξέσπασε με τους τελευταίους διορισμούς.
Ανέθεσε, λοιπόν στο καλύτερο "δημοσιογραφικό πιστόλι" του, τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο να ...βάλει τα πράγματα στην θέση τους.
Αρχικά ο τύπος μας επιπλήττει στο κείμενο του γιατί λέει "κάνουμε σαν να ανακαλύπτουμε την Αμερική", αφού "το κομματικό σύστημα πάντοτε βολεύει τα στελέχη του".
Και συμπληρώνει ο υπάλληλος του Μαρινάκη στο κείμενο του: "Αυτά γίνονται δεκαετίες. Τα έκανε το ΠΑΣΟΚ, που είχε και τη δικαιολογία ότι ήθελε να αλλάξει το «κράτος της Δεξιάς». Τα έκανε η ΝΔ, γιατί έτσι τα είχε μάθει. Τα έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ που θεώρησε ότι μπορούσε να «οικοδομήσει την ηγεμονία του» μέσω του κράτους".
Προσέξτε τώρα την απάτη του. Μας λέει ότι το κόμμα της δεξιάς κάνει τα ίδια γιατί "έτσι τα είχε μάθει" από το ΠΑΣΟΚ!
Εδώ να του θυμίσουμε μόνο ότι ο μακαρίτης Κώστας Μητσοτάκης όταν είχε βρεθεί στην πολιτική αποστρατεία δήλωνε απροκάλυπτα "έκανα τα περισσότερα ρουσφέρτια. Διόριζα όσους ήθελα" σε μια εποχή που δεν υπήρχε ΠΑΣΟΚ, και να το προσπεράσουμε.
Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Η μεγαλύτερη λαθροχειρία που επιχειρεί ο Χαραλαμπόπουλος είναι ότι πετάει την μπάλα στην εξέδρα.
Αφήνει στο απυρόβλητο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και μιλάει γενικά κι αόριστα για τους κομματικούς διορισμούς που γίνονται διαχρονικά.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα, εκτός αν θέλουμε να δούμε το δέντρο και να χάσουμε το δάσος, όπως κάνει ο γραφιάς του Μαρινάκη.
Εδώ δεν έχουμε την παρέμβαση κάποια Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας για να διοριστεί ένα στέλεχος της σε κρατικό πόστο.
Εχουμε την καραμπινάτη συνδιαλλαγή ενός πολιτικάντη με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αυτός του προσφέρει τους προσωπικούς του ψήφους και παίρνει σαν αντάλλαγμα μια κυβερνητική θέση.
Και το αυτονόητο ερώτημα που "διαφεύγει" απ' τον Χαραλαμπόπουλο είναι: Γιατί να μην υποθέσει κανείς ότι ανάλογα παζάρια έχει κάνει ο Μητσοτάκης με ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων, βαρόνους ΜΜΕ και κάθε είδους επιχειρηματίες οι οποίοι μπορούν να κατευθύνουν το εκλογικό σώμα; Και τι ανταλλάγματα πιθανόν να τους πρόσφερε για να αποκτήσει την υποστήριξη τους;
Σ' αυτό γιατί κάνει γαργάρα ο υπάλληλος του Μαρινάκη; Ο λόγος απλός. Εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία που του ανέθεσε ο εργοδότης του.
Δημοσίευση σχολίου