Αν είσαι καλός πού ’ναι οι οχτροί σου;...
Αν ήρθες σε αυτό τον κόσμο για να μετρήσεις τα χρόνια σου και να ζήσεις μια φρόνιμη ζωή δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε. Τους φρόνιμους δεν τους πειράζει κανείς. Μα αν είναι να χαθεί κάποτε ο κόσμος θα χαθεί από τους φρόνιμους. Γιατί αυτοί κάναν τους ισχυρούς ισχυρότερους.
Μενέλαος Λουντέμης
"Αποκλειστικό" χαρακτηρίζει η "Καθημερινή" το ρεπορτάζ που δημοσιεύει, με τίτλο "Το σχέδιο για την αυστηρότερη δίωξη του «Ρουβίκωνα»".
Ο συντάκτης του, Γιάννης Σουλιώτης, αναφέρει ότι η κυβέρνηση έψαχνε αφορμή "να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στον «Ρουβικωνα»" κι αυτή την βρήκε όταν μέλη της αναρχικής ομάδας έγραψαν με σπρέι "υβριστικά συνθήματα στο σπίτι του Άρη Πορτοσάλτε".
Κι αυτή η "σκλήρυνση" εστιάζεται στο ότι προσθέτουν στο νομικό τους οπλοστάσιο μια νέα νομοθετική ρύθμιση.
Αντιγράφουμε από το δημοσίευμα το οποίο επικαλείται πληροφορίες από "αξιωματούχους που επεξεργάζονται τη νομοθετική ρύθμιση".
"Τα αδικήματα όπως η διατάραξη οικιακής ειρήνης, η απειλή, και η φθορά, τα οποία τιμωρούνται ως πλημμελήματα, στο εξής, θα διώκονται σε βαθμό κακουργήματος εφόσον αυτά τελούνται κατ' εξακολούθηση και υπό την ομπρέλα συμμορίας.
Ως συμμορία, όχι εγκληματική οργάνωση φωτογραφίζεται η αναρχική ομάδα".
Οι ίδιοι συμπληρώνουν ότι το σκεπτικό της νομοθετικής αυτής ρύθμισης στηρίζεται στο ότι τα μέλη του Ρουβίκωνα «Μπορεί να μη χρησιμοποιούν όπλα αλλά οι δράσεις τους έχουν το στοιχείο της βίας, της ψυχολογικής βίας».
Κάποιες πολιτικές παρατηρήσεις, αφού από νομική άποψη, αυτή η κυβερνητική πρόθεση θα σχολιαστεί από πιο αρμόδιους συντρόφους όταν παρουσιαστεί ολοκληρωμένη.
α) Δεν υπάρχει προηγούμενο από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα που να έχει ψηφιστεί νομοθετική διάταξη η οποία τόσο ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές να στοχεύει έναν πολιτικό χώρο.
Ιστορικά, ανάλογες νομοθετικές διατάξεις είχαν στόχο τους κομμουνιστές και μόνο τραυματικές ιστορικές εμπειρίες έχουν να επιδείξουν.
β) Και μόνο που δίνεται ο χαρακτηρισμός "συμμορία", σε μια πολιτική συλλογικότητα αποτελεί από μόνο του κάτι ανατριχιαστικό. Είναι μια λέξη τόσο αρνητικά φορτισμένη όταν αποδίδεται σε πολιτική οντότητα, που παραπέμπει στην ορολογία περί "κομμουνιστοσυμμοριτών", που υπήρχε στα "πέτρινα χρόνια".
γ) Εχει δίκιο το δημοσίευμα, ότι η κυβέρνηση έψαχνε αφορμή για να πάρει καινούργια νομοθετικά κατασταλτικά μέτρα με στόχο τον "Ρουβίκωνα".
Δεν ήταν η αιτία τα συνθήματα στο σπίτι του Πρωτοσάλτε, ούτε η "επίσκεψη" που έκαναν στο ιατρείο του ψυχιάτρου του Κορυδαλλού Αθ. Δουζένη. Παρόμοιες ενέργειες και ποιο δυναμικές, τα μέλη του "Ρ" έχουν κάνει αρκετές στους 7 μήνες που είναι η Ν.Δ στην κυβερνητική εξουσία.
Κι' αυτό είναι το ότι για πρώτη φορά αναρχική ομάδα "ξεφεύγει" από τις παθογένειες του χώρου και αποκτά γείωση με την ελληνική κοινωνία.
Είναι αυτό που γράψει ο Γ. Σουλιώτης στο κείμενο του: "Η αναρχική συλλογικότητα καλεί ακόμα σε συναντήσεις σε γειτονιές της Αθήνας στις οποίες προπαγανδίζει την ιδεολογία του «μαχητικού συνδικαλισμού»".
Κι αυτό επιδιώκουν να ανακόψουν οι εξουσιαστές. Σε μια εποχή που ο εγωκεντρισμός βασιλεύει, ο συνδικαλισμός είναι εντελώς απαξιωμένος και η μαζική διάθεση για αγωνιστική στράτευση απουσιάζει, το να ανοίγει μονοπάτια για παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα μια αναρχική ομάδα είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από το αστικό σύστημα.
Προσπαθούν δηλαδή να δημιουργήσουν -και με τις νέες νομοθετικές διατάξεις- τις προϋποθέσεις να "αποστρατευτούν" τα πιο δυναμικά μέλη του "Ρ".
Αυτό που αποτέλεσε "καρφί στο μάτι τους" και γι' αυτό αντιδρούν με τόσο απροκάλυπτο, φασιστικό τρόπο, είναι οι ανοιχτές εκδηλώσεις - συζητήσεις του Ρουβίκωνα με νεολαίους και κόσμο του αγώνα σε λαϊκές γειτονιές. Στο Χαλάνδρι, στον Κορυδαλλό στο Π. Φάληρο κι αλλού.
Το να κάνει τέτοια "ανοίγματα" η αναρχική ομάδα και να ξεφεύγει απ' τον πολιτικό μικρόκοσμο της, κάτι που μπορεί να αποβεί σε νέες στρατολογίες, και στο να αποκτήσει κοινωνικά ερείσματα στα πιο δυναμικά τμήματα της κοινωνίας, είναι ένα ενδεχόμενο που κάποιους τους τρομοκρατεί.
Υ.Γ: Ιδεολογικό χάος με χωρίζει με την αναρχία. Και κατά βάθος στεναχωριέμαι που το πολιτικό προσωπικό της δικτατορίας των αστών, θεωρεί κύριο αντίπαλο του μια αναρχική ομάδα κι αυτό γιατί απουσιάζει ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα.
Από άλλη θεωρώ χρέος μου να υπερασπιστώ με κάθε τρόπο τον "Ρ" στην επίθεση που δέχεται από το αστικό κράτος, ασπαζόμενος μια σωστή έκφραση του Μάο: "Να πολεμάμε ό,τι υπερασπίζεται ο εχθρός. Να υπερασπιζόμαστε ό,τι πολεμάει"
Υ.Γ 2 Οσο για τις ανοησίες περί "ψυχολογικής βίας" που δήθεν επιβάλλει ο "Ρ" μια πρόταση ενός από τους σημαντικότερους κομμουνιστές διανοούμενους των τελευταίων δεκαετιών στη Γαλλία. Του Ζωρζ Λαμπικά: "Για τους κυριαρχούμενους και τους καταπιεζόμενους δεν υπάρχει ποτέ επιλογή μεταξύ βίας και μη βίας. Δεν υπάρχει παράδειγμα όπου δεν πληρώνουν αυτοί το βαρύτερο τίμημα στη βία που τους επιβάλλεται από τη δομική βία του συστήματος, στρατιωτική ή ειρηνική".
Δημοσίευση σχολίου