Οι σημερινοί ιδεολογικοί απόγονοι των "Ελληναράδων" που υπήρχαν τον περασμένο αιώνα.

Του Γ. Γ.

Εντυπωσιάστηκα όταν επισκέφτηκα στην σελίδα μας στο facebook και είδα ότι ένα κείμενο μας το οποίο αναφερόταν στις συνθήκες διαμονής των προσφύγων -μεταναστών στην Μόρια είχε τόση μεγάλη αναγνωσιμότητα, με 417 κοινοποιήσεις και 119 σχόλια.

Μπήκα στην διαδικασία να διαβάσω όλες τις τοποθετήσεις στο συγκεκριμένο άρθρο και μου δημιουργήθηκαν κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας.

Δεν ξέρω που να αποδώσω την διαπίστωση, ότι υπάρχουν τόσα άτομα με ξεκάθαρες αντιδραστικές, καμουφλαρισμένες ρατσιστικές απόψεις, που παρακολουθούν τον ιστότοπο μας.
Και για να μην κάνω κάποια αυθαίρετη εκτίμηση το προσπερνάω.

Θα σταθώ όμως σε κάποιες γενικές παρατηρήσεις. Οπως σε όλα τα κράτη, έτσι και στην Ελλάδα  η επίσημη ιστοριογραφία είναι δομημένη πάνω σε ανιστόρητους και κατασκευασμένους μύθους, προωθεί τα στερεότυπα και κυρίαρχα ιδεολογήματα, και αποκρύπτει γεγονότα που δεν εξυψώνουν το "εθνικό φρόνημα". 

Οι πηγές ενημέρωσης όμως στην εποχή μας δεν περιορίζονται στις μέσα πληροφόρησης που ελέγχονται απόλυτα από τους συστημικούς μηχανισμούς.
Και στο θέμα που αναφερόμαστε μου κάνει εντύπωση ότι δεν υπήρξε ούτε ένα σχόλιο που να συσχετίζει την σημερινή κατάσταση που υπάρχει στα νησιά του Αιγαίου, όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι μετανάστες - πρόσφυγες με το ότι κι εμείς, σαν μεταναστευτικός λαός, έχουμε "μαύρη εμπειρία", όταν βρεθήκαμε σαν μετανάστες σε ΗΠΑ-Καναδά και Αυστραλία.

Αυτοί που σήμερα αποδίδουν τα μύρια όσα στους κολασμένους τούτου του κόσμου που βρίσκονται σήμερα στην Μόρια και όχι μόνο, αναζητώντας το δικαίωμα στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, καλό θα είναι να μάθουν για τα πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ το 1909, στον Καναδά το 1918 και στην Αυστραλία το 1935.
Για τις δολοφονίες, τις καταστροφές των περιουσιών τους, για τις πυρπολήσεις των σπιτιών τους.

Αυτοί που σήμερα μιλάνε με τέτοια εχθρότητα και υποτίμηση για τα θύματα του ιμπεριαλισμού και καπιταλισμού, που παλεύοντας με θεούς και δαίμονες κατόρθωσαν να βρεθούν στην χώρα μας, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να βρεθούν σε άλλα κράτη για μια καλύτερη ζωή, καλό θα ήταν να γνωρίζουν τι αντιμετώπιση είχαν οι Ελληνες μετανάστες από τους γηγενής των χωρών που αναφέραμε. 

Θα τους πληροφορήσουμε, λοιπόν ότι για τα δημοσιεύματα της τότε εποχής, οι Ελληνες μετανάστες ήταν: «οι βρόμικοι, υπάνθρωποι, απολίτιστοι, άγριοι, βιαστές, επιρρεπείς στο έγκλημα, τεμπέληδες, χαρτοπαίχτες, παιδεραστές, απεργοσπάστες, απατεώνες, τσαντάκηδες, αλκοολικοί, αντικοινωνικά στοιχεία».
(Στο αρχείο μου έχω αρκετά τέτοια δημοσιεύματα και με την πρώτη ευκαιρία θα κάνω μια αναλυτική ανάρτηση).

Στο συμπέρασμα που έχω καταλήξει είναι ότι δεν είναι τόσο ο ρατσισμός κάποιων σχολιαστών του κειμένου που ανέφερα, ο οποίος τους οδηγεί να εκφράζονται με τέτοια εχθρότητα απέναντι στους δυστυχισμένους ανθρώπους που είναι εγκλωβισμένοι στο κολαστήριο της Μόριας. Αυτό που εκδηλώνουν είναι η μισανθρωπιά, ο σάπιος εσωτερικός τους κόσμος.

Το ίδιο θα έκαναν αν ζούσαν το 1916, όταν άρχισαν να έρχονται στην χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες ομόθρησκοι τους, από τον Πόντο, κυνηγημένοι από τους Τούρκους.

Την ίδια συμπεριφορά θα έδειχναν και στους "τουρκόσπορους", τους "σκατοουγλούδες", τις "παστρικές" και τους "παληοαούτηδες", Ελληνες χριστιανούς που έφτασαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

 «(…) θα σφάξωσι, θα εκδιώξουσι τους πρόσφυγας δι’ όπλων, μαχαίρων, και ροπάλων», δήλωναν οι Ελληναράδες, το 1916, όταν ερχόταν μαζικά οι πρόσφυγες από τον Πόντο. 

 «Φωτιά στους τουρκόσπορους πρόσφυγες», φώναζαν οι ίδιοι, όταν διαδήλωναν  στις στήλες του Ολυμπίου Διός το 1923 ενάντια στους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.

Ιδεολογικοί απόγονοι αυτών των Ελληναράδων είναι και αυτοί που σήμερα εκδηλώνουν το μίσος τους στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται στους προσφυγικούς καταυλισμούς.