Κοίτα ποιοί μιλούν για ¨ξενοκίνητους κομμουνιστές"!!!

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Το ότι η εκλογική βάση της δεξιάς έχει τόσο σχέση με την μελέτη της ιστορίας όσο ο μέρμηγκας με την μοριακή βιολογία είναι γνωστό.
Στην καλύτερη περίπτωση να συναντήσεις κάποιον ψηφοφόρο της Ν.Δ να έχει ξεφυλλίσει κάποιο απ' τα αντικομμουνιστικά  πονήματά που μοιράζει η έντυπη πατσαβούρα που λέγεται "Δημοκρατία" και στα οποία προσπαθεί να παραχαράξει την ιστορία μας, κάνοντας κάνοντας παράλληλα αφιερώματα -αγιογραφίες σε εγκληματίες φασίστες  (Από τον Γρίβα και τον Μεταξά μέχρι τον Γ. Παπαδόπουλο).

Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συναντήσεις και κάποιο "διανοούμενο" δεξιό οποίος έχει εντρυφήσει στα ρυπαρογραφήματα, Μουμτζή, Μέρτζου,  Τζουβαλά, κ.α

Με την ευκαιρία, λοιπόν, της προαναγγελθείσας παρουσίας του υφυπουργού Εθνικής Αμυνας, Αλκιβιάδη Στεφανή, "ως εκπροσώπου της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Ένωση Αποστράτων «κατά των κομμουνιστοσυμοριτών», στις 30 Αυγούστου", παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο μια σειρά στελέχη της Ν.Δ., από την Νίκη Τζαβέλα μέχρι τον Θάνο Πλεύρη για να επαινέσουν την κυβερνητική πρωτοβουλία.

Προφανώς, ήταν αναμενόμενες αυτές οι τοποθετήσεις. Το ποστάρισμα όμως νεοδημοκράτη που με εξόργισε και με έβαλε σε πειρασμό να γράψω αυτό το κείμενο είναι αυτό που αναφέρει: "Επιτέλους ήρθε ο καιρός να τιμηθούν οι αγώνες των Ελλήνων εθνικόφρονων απέναντι στους ξενοκίνητους κομμουνιστοσυμμορίτες".

Μιλούν για "ξενοκίνητους κομμουνιστές" αυτοί που η υποτέλεια στους ξένους είναι γραμμένη ανεξίτηλα στο πολιτικό DNA  τους. 
Αν γνώριζαν έστω και ελάχιστα ιστορία θα ήξεραν ότι όλοι οι δικτάτορες που υπήρξαν σ' αυτό τον τόπο προήλθαν από την μήτρα της δεξιάς. Από τον Θεόδωρο Πάγκαλο, μέχρι τον Γ. Παπαδόπουλο και πάντα υπό ξένη κηδεμονία.

Μια ματιά να έριχναν στην πρόσφατη ιστορία μας θα διαπίστωναν σε ποια παράταξη άνηκε το πολιτικό προσωπικό που υπηρετούσε αφοσιωμένα τις κατοχικές δυνάμεις την στιγμή που οι κομμουνιστές έδιναν την ζω'ή τους πολεμώντας τον κατακτητή μέσα απ' τις γραμμές του ΕΛΑΣ.

Θα είχαν υπ' όψιν τους για την πολιτική καταγωγή των καθαρμάτων που υπηρέτησαν δουλικά τους Γερμανούς, εγκληματώντας σε βάρος του ελληνικού λαού.

Αν οι δεξιοί δεν ήταν εντελώς αμόρφωτοι θα γνώριζαν την ιστορική φράση, μνημείο υποτέλειας, που είχε πει ο τότε Υπ. Στρατιωτικών Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος -παρουσιάζοντας  στρατιωτικό άγημα- απευθύνθηκε στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ, λέγοντας του; «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας»! Και αυτός από την μήτρα της δεξιάς παράταξης προερχόταν.

Οσοι/ες έχουν στοιχειώδη γνώση της πρόσφατης ιστορίας μας γνωρίζουν τί συνέβαινε κατά την εποχή στην οποία ο Αμερικανός πρέσβης στην χώρα μας, Πιουριφόι, "γαμούσε και έδερνε" στην κυριολεξία. Μπροστά του όλοι οι αστοί δεξιοί πολιτικοί καθόταν σούζα. (Διαφορετικά έτρωγαν στην κυριολεξία χαστούκια. Κάποια στιγμή θα αναφέρουμε ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός όταν χαστούκισε υπουργός της κυβέρνησης Πλαστήρα)

Ηταν το ίδιο χρονικό διάστημα ατά το οποίο ο πράκτορας της CIA Τομ Καραμεσίνης, διοικούσε τις μυστικές υπηρεσίες και αυτός ουσιαστικά καθόριζε την πολιτική ζωή της χώρας μας με τους δεξιούς πολιτικούς να τον εκλιπαρούν και να του προσφέρουν απίστευτα ανταλλάγματα για να αποκτήσουν την εύνοια του.  

Λίγο αργότερα, -το αναφέρει σε βιβλίο του ο Αντρέας Παπανδρέου- όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ., Λύντον Τζόνσον, κάλεσε τον Ελληνα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου για να του δώσει εντολές και αυτός κάποια στιγμή ο "γέρος της δημοκρατίας", πήγε να ψελλίσεις κάποιες ενστάσεις, επικαλούμενος το Σύνταγμα, έλαβε την απάντηση: «στ' αρχίδια μου το γαμημένο σύνταγμα σας».
Κι ο τότε Ελληνας πρωθυπουργός το βούλωσε εκτελώντας τις εντολές που είχε πάρει.

Κατά τ' άλλα οι κομμουνιστές είναι "ξενοκίνητοι".

Αν, επίσης, είχαν την ελάχιστη επαφή με την ιστορία θα ήξεραν ότι κανένας "Εθνικός Στρατός" δεν νίκησε τους ηρωικούς μαχητές του ΔΣΕ. 

Το Δόγμα Τρούμαν, το Σχέδιο Μάρσαλ, η αμερικάνικη στρατιωτική βοήθεια προς το αστικό καθεστώς, ύψους 260 εκατομμυρίων δολαρίων, τα Αμερικάνικα αεροσκάφη που βομβάρδιζαν με βόμβες Ναπάλ τους αντάρτες του ΔΣΕ σε Γράμμο Βίτσι, ήταν οι παράγοντες που λύγισαν την αδάμαστη ψυχή των ανταρτών. 

Κι εδώ θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε μια παρένθεση, για να ξέρουμε ποια ήταν η συμπεριφορά της αστικής τάξης στην διάρκεια  του εμφυλίου.

Αμερικανοί και Ελληνες αστοί πολιτικοί και κεφαλαιούχοι επέβαλαν στην Ελλάδα έναν εμφύλιο πόλεμο μέχρι τέλους.

Ηταν σε όλους προφανές ότι ο Εμφύλιος συμβάδιζε με τη δημιουργία μιας προκλητικής τάξης νεόπλουτων που το περιοδικό «Νέα Οικονομία» αποκάλεσε «λούμπεν» μεγαλοαστική τάξη.

Το μεγαλύτερο μέρος από το ποσό του σχεδίου Μάρσαλ για εισαγωγή μηχανών και πρώτων υλών διατέθηκε για την εισαγωγή καταναλωτικών ειδών και μάλιστα πολυτελείας, τα σκάνδαλα λαθρεμπορίας συναλλάγματος διαδέχονταν το ένα το άλλο, ενώ το 1949 υπολογίστηκε ότι στη χώρα κάθε χρόνο εξάγονταν παράνομα 25 εκατ. δολάρια για την εισαγωγή χρυσών λιρών που πουλιούνταν στη μαύρη αγορά.

Την ίδια στιγμή που το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού πενόταν είχε γίνει ημιεπίσημο καθεστώς οι μεγαλοεισαγωγείς να αγοράζουν προϊόντα στη διατίμηση και να τα πουλούν στη μαύρη αγορά, ενώ στην τιμή των εισαγόμενων προϊόντων ενσωματωνόταν και ένα 5% ως «επίσημο κέρδος του εισαγωγέως», επιπλέον του νόμιμου εμπορικού κέρδους, που καθιστούσε τα προϊόντα πανάκριβα.

Να σημειωθεί για παράδειγμα ότι τα υφάσματα που δίνονταν με τη μορφή βοήθειας στους δημόσιους υπαλλήλους για να αντιμετωπίσουν το κρύο δεσμεύονταν από τους βιομηχάνους και τους εισαγωγείς, μεταποιούνταν και διοχετεύονταν στην αγορά, παρότι το κράτος απειλούσε με εκτόπιση εκείνους που θα εντοπίζονταν με αποκρυβέντα προϊόντα.

Κατά τον ίδιο τρόπο, το 60% των βιομηχανικών πιστώσεων απορροφήθηκε τα δύο χρόνια του Εμφυλίου μόνο από δέκα βιομηχανίες, ενώ μεγαλοεργολάβοι δημόσιων έργων, πολλά από τα οποία ήταν φυλάκια και οχυρωματικά έργα κατά του ΔΣΕ, εκμεταλλεύονταν ληστρικά τους 700.000 «συμμοριόπληκτους» πρόσφυγες που αναζητούσαν μεροκάματο έχοντας εξαναγκαστικά απομακρυνθεί από τις εστίες τους για να στερηθεί κοινωνικής στήριξης ο ΔΣΕ.

Την ίδια στιγμή πενήντα οικογένειες Ελλήνων εφοπλιστών αγόρασαν με κρατικά χρήματα και σκανδαλώδεις ελαφρύνσεις τα 100 Λίμπερτι που εκποιούσε η Επιτροπή Ναυτιλίας των ΗΠΑ και μέσα σε έναν χρόνο έγιναν πάμπλουτοι.

Ηταν τότε που εγκαινιάστηκε η πρακτική της αναζήτησης «σημαιών ευκαιρίας».

Απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Λυμπεράτου, Διδάκτορα Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου - περιοδικό History

Επανερχόμαστε στο κυρίως θέμα μας.Φυσικά και ο Δημοκρατικός Στρατός έλαβε βοήθεια από Αλβανία, Βουλγαρία και για ένα μεγάλο διάστημα και από την Γιουγκοσλαβία.
Αυτό όμως δεν αποτελεί κάποιο ένοχο μυστικό, αλλά είναι στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού και δεν έχει καμιά σχέση με την υποτέλεια που έδειχναν οι αστοί πολιτικοί προς τους ξένους  κηδεμόνες τους. 

Στην κυριολεξία δηλαδή ακούγεται σαν ανέκδοτο να μιλάνε για "ξενοκίνητους κομμουνιστές", οι δεξιοί των οποίων διαχρονικά η ηγεσία της παράταξης τους, ήταν και είναι το δουλάκι των ξένων προστατών της. 

Οπως έγραφε και ο Β. Ραφαηλίδης: «Η ελληνική πολιτική είναι εξωτερική στην πιο απόλυτη κυριολεξία. Σχεδιάζεται πάντα εκτός Ελλάδας».

Μόνο χάρη στην δουλικότητα της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, -και φυσικά στα γενικότερα γεωστρατηγικά συμφέροντα Βρετανών και Αμερικανών-, μπόρεσε το αστικό σύστημα να αποφύγει τον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετώπιζε από τους ηρωικούς αντάρτες του ΔΣΕ.

Για το πόσο υποτελής και πόσο ξενοκίνητη ήταν η ντόπια αστική τάξη στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου το διαπιστώνουμε και από τον παρακάτω διάλογος που ακούμε, ο οποίος αν και είναι από κινηματογραφική ταινία, ισχύει σχεδόν απόλυτα.