Αυτή είναι η δεξιά. Μια ιστορική διαδρομή μιας παράταξης που μετά από 16 χρόνια αποφυλακίζει χουντικούς, υπεύθυνους για δολοφονίες, βασανιστήρια, εξορίες, και διώξεις χιλιάδων πολιτών, ενώ κρατά φυλακισμένο για 19 χρόνια τον ολικά ανάπηρο Σάββα Ξηρό.

Του Γ. Γ

«Μια διακήρυξη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να έχει ίχνος ειλικρίνειας, όταν μένουν ανέπαφες οι κοινωνικές καταστάσεις που τον παράγουν σαν φυσική αναγκαιότητα. Όποιος δεν θέλει να εγκαταλείψει την ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, όχι μονάχα δεν θ’ απαλλαγεί από τον φασισμό, αλλά θα τον χρειάζεται».

Μ, Μπρεχτ

Θα προσπαθήσω να δώσω και μια ιστορική διάσταση στο γεγονός που σχολίαζα προηγουμένως και έχει σχέση με την παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Βασίλη Πλιώτα, στην υπόθεση της αποφυλάκισης του ναζί Πατέλη.

Ας ξεκινήσουμε την ιστορική αναδρομή, της πρόσφατης ιστορίας μας, με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830 -1974»

 "Η ηττημένη και κατησχυμένη Δεξιά, την παραμονή της χούντας ήταν το 30% του ελληνικού λαού. Το 1974, την επομένη της χούντας, έφτανε το 54,5% - και χωρίς βία και νοθεία. Γιατί, λοιπόν, λέμε πως απέτυχε η χούντα; Δουλειά της ήταν να επαναφέρει ισχυρότερη τη Δεξιά στην εξουσία. Και τα κατάφερε....

Αν η μεταχουντική Δεξιά αν δεν μπορούσε να αφομοιώσει τα χουντικά καθάρματα, τι σόι Δεξιά θα ήταν; Σκέφτεστε μια Δεξιά του 1944 που δεν είναι σε θέση να αφομοιώσει τους δοσίλογους, μεταξύ των οποίων και ο Παπαδόπουλος; Να γιατί είναι αναγκαία η λήθη. Γιατί αν θυμόμασταν, θα ήταν αδύνατο να κυβερνηθεί αυτή η χώρα".

Ας το κάνουμε το παραπάνω φραγκοδίφραγκα.

Απ' την πρώτη στιγμή της μεταπολίτευσης και καθ' όλα τα χρόνια της πρωθυπουργίας του "εθνάρχη" που ακολούθησαν, η προσπάθεια να "αγκαλιαστεί" όλη η "δεξιά οικογένεια" ήταν εμφανείς. 

Ποιος δεν θυμάται  την εξωφρενική απόφαση του Αρείου Πάγου, που χαρακτήριζε το πραξικόπημα του 1967 στιγμιαίο αδίκημα, "ξελασπώνοντας" όλους τους χουντικούς που συμμετείχαν στις δικτατορικές κυβερνήσεις, ακόμα και τους πρώην πρωθυπουργούς Κόλλια, Μαρκεζίνη και Ανδρουτσόπουλο, οδηγώντας σε δίκη  μόνο 24 πρωτεργάτες του πραξικοπήματος.

Ιστορία έχει αφήσει η ρήση που είπε τον Απρίλη του 1975 ο τότε υπουργός Άμυνας Ευ. Αβέρωφ  «Κάθαρσις δεν υπάρχει πλέον δια λόγους παρελθόντος». Κι' αυτό, έγινε, την στιγμή που όλος ο ελληνικός λαός απαιτούσε την αποχουντοποίηση του κρατικού μηχανισμού.

Και ειδικά αυτή η ψευδεπίγραφη "κάθαρση" του κρατικού μηχανισμού από χουντικά στοιχεία που έγινε, δεν ακούμπησε ούτε στο ελάχιστο τους "λειτουργούς της Θέμιδας" αυτούς που προηγήθηκαν από τους σημερινούς που αποφάσισαν την αποφυλάκιση του αμετανόητου ναζί Πατέλη.

Κανένας απ' αυτούς που στελέχωσαν τα έκτακτα στρατοδικεία και τα δικαστήρια σκοπιμότητας δεν διώχτηκε ενώ ήταν απίστευτες οι δικαστικές αποφάσεις που αθώωναν ή επέβαλαν μικρές ποινές με αναστολή σε βασανιστές - τέρατα  που είχαν τα ονόματα Μάλλιος, Λουκόπουλος, Μπάμπαλης, Καραπαναγιώτης, Κραβαρίτης, κλπ., στο διάστημα 1975 – 1976. 

Ακόμα πιο σοκαριστικό ήταν το γεγονός ότι μετά την αθώωση τους ορισμένοι σαδιστές - βασανιστές επέστρεψαν στην αστυνομική τους υπηρεσία!

Η απόλυτη "χουντοποίηση" της Ν.Δ. ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια μετά. Οι οπαδοί της Απριλιανής δικτατορίας διεκδικώντας μεγαλύτερο μερίδιο στην κυβερνητική εξουσία και θέλοντας να κάνουν επίδειξη δύναμης, πήραν μέρος στις εκλογές του 1977 με την «Εθνική Παράταξη». Ελαβαν ποσοστό 6,82% και εξέλεξαν πέντε βουλευτές.  (Το βασικό τους σύνθημα ήταν: «Ο Φλωράκης στο Γουδή, δίπλα στον Καραμανλή»).

Τρία χρόνια μετά και αφού υπήρξαν τα παρασκηνιακά παζάρια με τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. Γ. Ράλλη, οι χουντικοί διαλύουν το κόμμα τους, με δεκάδες στελέχη τους να ενσωματώνονται στον κρατικό μηχανισμό και με τον αρχηγό του Σπ. Θεοτόκη να εκλέγεται βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. 

Στην συνέχεια με το πρόσχημα "περί ανηκέστου βλάβης", άρχισαν να αποφυλακίζονται και οι ελάχιστοι φυλακισμένοι πρωτεργάτες της Απριλιανής δικτατορίας, (Στ. Παττακός, Ν. Μακαρέζος, Ι. Λαδάς, Ν. Ρουφογάλης), ενώ η κυβέρνηση του Κώστα Μητσοτάκη, το 1991 αποφυλάκισε και όσα φασιστικά καθάρματα είχαν απομείνει.

Ηταν ελάχιστα δηλαδή τα φασιστικά τομάρια που ήταν υπεύθυνα για δολοφονίες, βασανιστήρια, εξορίες, και διώξεις χιλιάδων πολιτών, που πέρασαν δεκαέξι χρόνια στη φυλακή και μάλιστα σε ειδική πτέρυγα με όλες τις "ανέσεις" που θα μπορούσε να προσφέρει ο Κορυδαλλός. Το ελληνικό κράτος και η ελληνική δικαστική εξουσία εξακολουθούν να κρατάνε φυλακισμένο για 19 χρόνια τον ολικά ανάπηρο Σάββα Ξηρό. Αυτή είναι η δεξιά.