Αντιληπτό και κατανοητό είναι ότι αυτή την στιγμή να ρίχνουμε τα βέλη μας στην ταξική τους "δικαιοσύνη", με αφορμή το ότι ένας καταδικασμένος, από τα δικά τους δικαστήρια παιδεραστής ανηλίκων, κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας.
Καλό είναι όμως να θυμηθούμε και κάποιες άλλες "επιδόσεις" της "δικαιοσύνης" τους, τις συνέπειες των οποίων βιώνουν σήμερα άλλοι πολίτες οι οποίες δεν έχουν την "αναγνωρισιμότητα" και τις "γνωριμίες" του Λιγνάδη.
Αυτή την στιγμή βρίσκεται στα μπουντρούμια των "σωφρονιστικών ιδρυμάτων" ένα νέο παιδί, θύμα μιας αστυνομικο-δικαστικής σκευωρίας που του προσάπτουν σαν μοναδικό "τεκμήριο ενοχής" τις κοινωνικές του σχέσεις. Το όνομα του: Παναγιώτης Καλαϊτζίδης.
Την στιγμή που η "δικαιοσύνη" τους έχει αφήσει ελεύθερους τους δολοφόνους του Αλέξη Γρηγορόπουλου και του Ζακ Κωστόπουλου, έχει επιβάλλει ποινή φυλάκισης 19 χρόνια (!) και βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές ο αναρχικός Βαγγέλης Σταθόπουλος, θύμα κι αυτός ενός κατασκευασμένου από την "αντιτρομοκρατική" κατηγορητηρίου, τέτοιας "ποιότητας" που λογικά μόνο σε μετεμφυλιακό δικαστήριο σκοπιμότητας θα μπορούσε να σταθεί.
Την στιγμή που οι δικαστές αποφασίζουν να επιβάλουν εγγύηση 20,000 ευρώ -αυτοί που επέβαλαν εγγύηση 60.000 σε μέλη του Ρουβίκωνα που έριξαν κάποιες μπογιές στο κτίριο της βουλής- για να κυκλοφορεί ελεύθερος ο ηθοποιός Πέτρος Φιλιππίδης ο οποίος κατηγορείτε για ένα βιασμό και τρεις απόπειρες βιασμού, οδηγούν τον Γιάννη Μιχαηλίδη να υποστεί ανήκεστες βλάβες, Ο αναρχικός που βρίσκεται σήμερα στην 55μ μέρα απεργία πείνας και νοσηλεύεται σε δωμάτιο - κελί στο νοσοκομείο της Λαμία, διεκδικεί ένα δικαίωμα που θα 'πρεπε να είναι αυτονόητο, σύμφωνα με τους δικούς τους νόμος: Την εφ' όρων αποφυλάκισή του.
Καλώς σχολιάζουμε την προκλητικότατη αποφυλάκιση του Λιγνάδη, αλλά ας μην ξεχνάμε την ουσιαστική λειτουργία του κατασταλτικού μηχανισμού που λέγεται αστική δικαιοσύνη, και το ταξικό μίσος που δείχνει σε όσους θεωρεί εχθρούς του συστήματος.
Δημοσίευση σχολίου