Αϊ σιχτίρ, λοιπόν υποκριτές, συνδικαλιστές δικαστικοί.

Του Γ. Γ.

Σε βέρτιγκο πρέπει να βρίσκονται αυτοί που διευθύνουν το συνδικαλιστικό όργανο των "υπηρετών της Θέμιδας". Είναι μια κατάσταση που πολύ απολαμβάνουμε, γιατί παρουσιάζεται παραζαλισμένη η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων από την μαζική λαϊκή απαξίωση που δέχεται η αστική "δικαιοσύνη" τους.

Με αφορμή τις εξελίξει με την υπόθεση Λιγνάδη ανακάλυψαν "δημόσια και υποκινούμενη για πολιτικές σκοπιμότητες προσβολή και διαπόμπευση της προσωπικότητας της Προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών", εντόπισαν την λειτουργία "λαϊκών δικαστηρίων" τα οποία "κινούνται στην κινηματική λογική παρελθόντων ετών, που κύριο χαρακτηριστικό έχει την πόλωση και το διχασμό". 

Λέει τα αναμενόμενα η ανακοίνωσή τους, επικρίνοντας τους "υποκινούμενους" που κατακρίνουν τους δικαστές οι οποίοι "επί σειρά ετών κοσμούν την Ελληνική Δικαιοσύνη, με την εξαίρετη νομική τους κατάρτιση, το ακέραιο ήθος και την ευσυνειδησία τους", μπλα μπλα μπλα ,,, 

Το ρεζουμέ είναι στο να μας πούνε ότι υπάρχει "Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης" και "ότι ο έλεγχος της Δικαιοσύνης και ο εκφοβισμός των εκπροσώπων της δεν θα περάσει".

Για να παίξουμε, λίγο στο γήπεδο τους, ξεχνώντας τα ... γνωστά ... παλαιοκομμουνιστικά μας.

Με ποια λογική μπορεί να είναι κάποιος "ανεξάρτητος και αντικειμενικός" απέναντι στον "προστάτη" του; Σ' αυτόν που τον διόρισε δηλαδή στο αξίωμά του και του εξασφάλισε πλουσιοπάροχες ανταμοιβές; 

Οι πάντες γνωρίζουν ότι η ηγεσία της "δικαιοσύνης" του είναι διορισμένη από την πολιτική ηγεσία και συνεπώς καθορίζουν και την υπόλοιπη επαγγελματική σταδιοδρομία των υφιστάμενων τους δικαστών. Μάλιστα αυτό το καθορίζει και ο υπέρτατος νόμος τους, το Σύνταγμα. Γράφει στο άρθρο 90 παρ. 5: "Oι προαγωγές στις θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ενεργούνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, με επιλογή μεταξύ των μελών του αντίστοιχου ανώτατου δικαστηρίου, όπως νόμος ορίζει". 

Απλά και ξεκάθαρα. Ποιον λοιπόν μπορούν να πείσουν μ' αυτά που λένε οι όποιοι δικαστές; Οτι δηλαδή λειτουργούν "αντικειμενικά και αδέσμευτα" την στιγμή που γνωρίζουν ότι μια πιθανή απόφασή τους η οποία  θα δυσαρεστήσει του προϊσταμένους τους, θα έχει αρνητικές συνέπειες για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία; Μας δουλεύουν;  

Αλλά να το δούμε και διαφορετικά γιατί η συναδελφική του συγκάλυψη χτύπησε κόκκινο. "Κοσμήματα της Δικαιοσύνης", αποκαλύφθηκε ότι λαδωνόταν χοντρά συμμετέχοντας σε παραδικαστικά κυκλώματα. Που ήταν η "ευαισθησία" της Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να εκδηλωθεί με μια καταδικαστική ανακοίνωσή της;

Συνάδελφοι τους με "εξαίρετη νομική κατάρτιση", είχαν νταλαβέρια με δικηγόρους μεγαλοκαπιταλιστών οι οποίοι φέρεται να διακινούσαν τόνους ναρκωτικών. Πώς και δεν βρήκε το χρόνο το συνδικαλιστικό όργανο των "υπηρετών της Θέμιδας" να δημοσιοποιήσει μια τοποθέτησή του; 

Δικαστές με "ακέραιο ήθος και ευσυνειδησία", ήταν αυτοί που έστειλαν τον αθώο Τάσο Θεοφίλου για πέντε ολόκληρα χρόνια φυλακή και τον επίσης αθώο Αλέξανδρος Μ. τον επονομαζόμενο "Ινδιάνος" εφτά μήνες στα κάτεργα. Που ήταν τότε οι κ δικαστές συνδικαλιστές; Μ' αυτές τις αποφάσεις δεν "υπονομευόταν" το "κύρος" του κλάδου τους;

Αϊ σιχτίρ, λοιπόν υποκριτές.