Σαν σήμερα πριν 30 χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή ένας μεγάλος άνθρωπος. Ο Νίκος Ξυλούρης, ο καλλιτέχνης και αγωνιστής.
Δέσποσε τη δεκαετία του '70, σηκώνοντας στις πλάτες του το προοδευτικό τραγούδι στα χρόνια της δικτατορίας και στις αρχές της μεταπολίτευσης, ενώ σφράγισε με τη φωνή του το ελληνικό τραγούδι του 20ού αιώνα.
Εχτές αφιερώσαμε την Κυριακάτικη μουσική μας ανάσα με επιλογές από την δισκογραφία του.
Ο Νίκος Ξυλούρης άφησε πίσω του ένα έργο, που παραμένει ριζωμένο στην καρδιά του ελληνικού λαού. Τραγούδια όμορφα, καθαρά, ελληνικά, συντροφιά στις αναζητήσεις και τους αγώνες του λαού μας.
Γεννημένος στα Ανώγεια, από πολύ μικρός άρχισε να μαθαίνει λύρα. Στα 15 του χρόνια, ήταν ήδη λυράρης. Επαιζε λύρα και τραγουδούσε με μια δική του τεχνική, που περισσότερο βασιζόταν στο ένστικτο.
Εχοντας ήδη γράψει κάποια δικά του τραγούδια, συναντά τον Γ. Μαρκόπουλο, που του προτείνει συνεργασία. Πρώτοι καρποί της, τα "Ριζίτικα" και η "Ιθαγένεια".Ακολουθούν οι συνεργασίες του με τους Σταύρο Ξαρχάκο, Χρήστο Λεοντή, Ηλία Ανδριόπουλο. Από τις μεγάλες του επιτυχίες ήταν οι κύκλοι "Διόνυσε καλοκαίρι μας","Ακολουθία", "Καπνισμένο τσουκάλι", "Κύκλος Σεφέρη", "Ερωτικά" κ.ά. Ακολουθούν οι "Ελεύθεροι πολιορκημένοι", τα "Αντιπολεμικά", τα "Ξυλουρέικα".Ο Ν. Ξυλούρης είχε λάβει επίσης μέρος σε θεατρικά έργα, όπως"Το μεγάλο μας τσίρκο" κ.ά.
Διώχτηκε πολύ από τη χούντα, ενώ με τα τραγούδια του, μέσ' το Πολυτεχνείο, εμψύχωσε τους "ελεύθερους πολιορκημένους" φοιτητές.
Ανθρωπος ανιδιοτελής, περήφανος και με σπάνιο ήθος, στάθηκε πάντοτε πάνω από μικρότητες και συμβιβασμούς. Κι ας τον πολέμησαν οι δισκογραφικές εταιρίες μετά τη μεταπολίτευση, αρνούμενες, για λόγους εμπορικούς, να εκδώσουν νέους δίσκους του.
Ακόμη και σήμερα είναι εξαφανισμένος απ' το ρεπερτόριο των μυσικών ρ/σ ενώ οι δισκογραφικές εταιρίες αρνούνται να επανεκδώσουν τα τραγούδια του, τους δίσκους του, που τόσο πολύ αγαπήθηκαν από τον ελληνικό λαό.
Τραγούδια, που παραμένουν, όπως και ο ίδιος, ζωντανά, μέσα σε κάθε γνήσια ελληνική ψυχή.
Δημοσίευση σχολίου