Τα ψέματα και οι αυταπάτες τελείωσαν. Η σύγκρουση γενικεύεται και μπαίνει στην πιο καθοριστική της φάση. Αυτήν που, τελικά, θα καθορίσει τις ζωές μας για τις πολλές επόμενες δεκαετίες.
Η «χούντα» της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ΕΕ και των συνοδοιπόρων τους, ΝΔ και ΛΑΟΣ, επιχειρεί να επιβάλει στρατιωτικό νόμο στην κοινωνία, με τα τανκς του χρέους και των ελλειμμάτων, της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αλλά και της τρομοκρατίας κράτους και ΜΜΕ.
Η απειθαρχία, η εργατική εξέγερση και η ανατροπή αυτής της πολιτικής, αλλά και της κυβέρνησης του κεφαλαίου, «από τα κάτω και από τα αριστερά», αποκτούν χαρακτήρα ζωής ή θανάτου!
Είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει το «έθνος των εργαζομένων», η άλλη Ελλάδα. Να βγουν ορμητικά στο προσκήνιο τα εκατομμύρια των Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, οι άνεργοι και οι νέοι. Αυτή η κοινωνική πλειοψηφία, που κατά καιρούς δίνει το «παρών» στην άμπωτη και την παλίρροια των αγώνων. Που επιζεί, ανασαίνοντας έστω και με το καλάμι, στους βάλτους που την την έχουν εγκλωβίσει η εργοδοτική και ταγμένη στην κυβέρνηση και στο κεφάλαιο συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Είναι απολύτως φυσιολογικό ο κόσμος να αισθάνεται πανικόβλητος και ζαλισμένος από τα απίστευτης έκτασης χτυπήματα που δέχεται, ενώ προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της συμφοράς και της έκτασης των αλλαγών στη ζωή του. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.
Διότι βρισκόμαστε μπροστά στο μεγαλύτερο κοινωνικό πόλεμο που έχει ποτέ διεξαχθεί στην Ελλάδα, τουλάχιστον μεταπολεμικά. Έναν πόλεμο με τουλάχιστον δεκαετή διάρκεια, ο οποίος δεν αποκλείεται να ενταχθεί στο πλαίσιο ενός πανευρωπαϊκού φάσματος συγκρούσεων ή ακόμη και ενός Τρίτου Παγκόσμιου Πολέμου που θα είναι κοινωνικός.
Η ευθύνη της Αριστεράς είναι ιστορική. Ειδικά σήμερα, που αναδεικνύεται πιο
επιτακτικά και με σχετικά πιο μαζικούς όρους η ανάγκη της αντικαπιταλιστικής επανάστασης, της εξουσίας των εργαζομένων, της αναγέννησης του κομμουνισμού
στον 21ο αιώνα!
Το στρατόπεδο των εχθρών των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων συγκροτήθηκε πλήρως. Με εκτελεστικό όργανο την κυβέρνηση Παπανδρέου, οικονομικό καθοδηγητή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και πολιτικό εγκέφαλο τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, το «μαύρο μέτωπο» κυβέρνησης - ΔΝΤ -ΕΕ είναι πανέτοιμο και πανίσχυρο για να συνθλίψει τον κόσμο της εργασίας στην Ελλάδα.Έχει στόχο να μειώσει βίαια τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, φέρνοντας τα τουλάχιστον είκοσι - τριάντα χρόνια πίσω. Παράλληλα, στοχεύουν να καταργήσουν όλες τις εργατικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα!
Αυτοί είναι πανέτοιμοι. Στο δικό μας στρατόπεδο, όπως είναι φυσικό, για την ώρα επικρατεί φόβος, σύγχυση, ανοργανωσιά. Ο κόσμος είναι πανικόβλητος, ζαλισμένος από τα απίστευτης έντασης χτυπήματα που του ανακοινώνεται ότι θα δεχθεί, βυθισμένος σε ένα τέλμα παραλυτικής αδράνειας.
Προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της συμφοράς που θα τον βρει και δυσκολεύεται να αντιληφθεί την έκταση της κατάρρευσης της ζωής που γνώριζε. Κυριαρχεί το ένστικτο εξεύρεσης τρόπων προσωπικής επιβίωσης με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Αυτή η στάση των μαζών, όσο και αν μας απογοητεύει και ενισχύει τους αντιπάλους μας, είναι απολύτως φυσιολογική και συνηθισμένη στα αρχικά στάδια των μεγάλων καταστροφών.
Το ζητούμενο είναι να μην παγιωθεί αυτή η αρχική έλλειψη αντιστάσεων και ταυτόχρονα το μέτωπο αντίστασης και η ισχύς της δράσης του να αρθούν στο ύψος των απαιτήσεων, οι οποίες είναι κυριολεκτικά πρωτοφανείς.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο κοινωνικό πόλεμο που έχει ποτέ διεξαχθεί στην Ελλάδα εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα.
Εναν πόλεμο με τουλάχιστον δεκαετή διάρκεια, ίσως και μεγαλύτερη, ο οποίος κατά τα φαινόμενα πιθανότατα θα ενταχθεί στο πλαίσιο ενός πανευρωπαϊκού και παγκόσμιου αντίστοιχου φάσματος συγκρούσεων.
Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι κοινωνικός και πλησιάζει ταχύτατα, όπως όλα δείχνουν. Σε μια τέτοια περίπτωση, το μέτωπο αντίστασης του κόσμου της εργασίας πρέπει να είναι κάτι απείρως σοβαρότερο, βαθύτερο και ανθεκτικότερο από μερικές πολυάνθρωπες, εντυπωσιακές και μαχητικές διαδηλώσεις, οι οποίες βεβαίως είναι απολύτως απαραίτητες για ψυχολογικούς λόγους. Και μόνο να γίνει δυνατόν να μεταφερθεί απλώς στους δρόμους αυτή η «κοινωνία του καναπέ», των πιστωτικών καρτών και των πάσης φύσεως δανείων. εποτελεί ένα τεράστιο άλμα. Αναγκαία συνθήκη για τον άνισο και σκληρότατο αγώνα, όχι όμως και ικανή να προδικάσει τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.
Πόλεμος χωρίς πολιτική καθοδήγηση δεν κερδίζεται ποτέ! Στο απέναντι στρατόπεδο λαμβάνει χώρα ήδη η συσπείρωση όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Παρά τις μεταξύ τους αψιμαχίες προς το θεαθήναι, η ουσία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και το ΛΑΟΣ αποδέχονται και δεν αμφισβητούν το καθεστώς επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ που άλλωστε είναι σύμμαχοι τους. Τα κόμματα αυτά είχαν πάρει σχεδόν το 85% των ψήφων στις εκλογές προ επταμήνου. Αυτό δείχνει και το μέγεθος των δυσκολιών στη συγκρότηση του μετώπου αντίστασης.
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων αυτών των κομμάτων διαφωνεί ήδη ή θα διαφωνεί σύντομα με τα μέτρα πτώχευσης του ελληνικού λαού που θα επιβάλουν οι ξένοι δυνάστες του ΔΝΤ και της ΕΕ. Από του σημείου όμως αυτή η διαφωνία τους να μετατραπεί σε μαχητικό αγώνα και τελικά σε πολιτική ρήξη με το συνασπισμό των κομμάτων του αστικού μπλοκ που από εδώ και πέρα θα δρουν ως όργανα του καθεστώτος ΔΝΤ - ΕΕ - ελληνικού κεφαλαίου, η απόσταση είναι τεράστια. Το πρόβλημα του εργατικού κινήματος έγκειται στο ό,τι αν δεν διανυθεί από τις μάζες αυτή η τεράστια απόσταση, δεν υπάρχει ελπίδα νίκης. Όσο τα κόμματα του αστικού συνασπισμού εξουσίας διατηρούν την πολιτική κυριαρχία τους επί των εργαζομένων και στις νέες συνθήκες υποβάθμισης ή εξαθλίωσης τους, η όποια αντίσταση αποφέρει μόνο προσωρινά και αναστρέψιμα επιμέρους κέρδη.
Με απλά λόγια, από τη στιγμή που ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ αποδέχτηκαν το ρόλο του εκτελεστικού οργάνου των εντολών του ΔΝΤ και της ΕΕ στο πλαίσιο της συμμαχίας τους, η μόνη λύση για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης τους είναι η πλήρης ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.
Έργο τιτάνιο, χωρίς αμφιβολία. Κάθε άλλο παρά ανέφικτο, όμως. Καμιά κυβέρνηση που κάλεσε το ΔΝΤ δεν επιβίωσε πουθενά, σε καμιά χώρα. Η κυβέρνηση του... Γιωργάκη Τσολάκογλου είναι επομένως πιθανότατα ξοφλημένη.
Η υποταγή της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στο καθεστώς ΔΝΤ - ΕΕ δημιουργεί τις προϋποθέσεις το λάθος τους να είναι μοιραίο - να μη μπορέσουν δηλαδή να επωφεληθούν αυτοί από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η Αριστερά είναι σε θέση να ηγηθεί ενός τόσο σημαντικού αγώνα.
"Πριν"
Δημοσίευση σχολίου