Πριν απ’ αυτό όμως να προτείνουμε σε όσους αναγνώστες/ιες του μπλογκ μας δεν την έχουν δει να κατεβάσουν και να απολαύσουν την ταινία, το "Ζ" του Κώστα Γαβρά στην οποία πρωταγωνιστούν οι: Ιβ Μοντάν - Ρενάτο Σαλβατόρι - Ειρήνη Παππά - Ζαν Λουί Τρεντινιάν - Ζακ Περέν.
Το φιλμ είναι ένα εκπληκτικό πολιτικό θρίλερ δομημένο σύμφωνα με τις χιτσκοκικές επιταγές. Εξωτερικά μοιάζει με ντοκιμαντέρ (το απέριττο και ρεαλιστικό σκηνικό περιβάλλον, η έλλειψη μουσικής επένδυσης που συνήθως υπογραμμίζει τις πιο συγκλονιστικές σκηνές ενός φιλμ, η flat υποκριτική προσέγγιση των ρόλων) ωστόσο καθώς εξελίσσεται, διανθίζεται με δραματουργικά στοιχεία που κυρίως υπηρετούν την πρόθεση του δημιουργού να προκαλέσει το θυμικό του θεατή και την ταύτισή του με αυτούς που διψούσαν για δικαιοσύνη, δημοκρατία και ειρήνη και τιμωρήθηκαν σκληρά για αυτό.
Αναφερόμενοι στην δολοφονική επίθεση στον Γρηγόρη Λαμπράκη θα θέλαμε να παραθέσουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο αείμνηστος εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, κατά την αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, το Δεκέμβρη του 1966.
Ο λόγος είναι γιατί ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί με την διαφορά ότι άλλαξαν στόχους και στρέφονται κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:
"Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη, αποτελούνται «από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας... από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους...
Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης, η ενίσχυση των Σωμάτων Ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση «της υπερασπίσεως της Πατρίδος και του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων», κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη...
Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;»"
Δημοσίευση σχολίου