Με αφορμή την συνέντευξη της Α. Παπαρήγα

Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη της Α. Παπαρήγα στην σημερινή «Ελευθεροτυπία» για να το σχολιάσουμε.

* Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, τα δύο κόμματα εξουσίας υποχωρούν, ωστόσο η αριστερά δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη συγκυρία. Γιατί;

- Εγώ εκπροσωπώ το Κομμουνιστικό Κόμμα και όχι κάποια αριστερά. Εμείς κάνουμε το καθήκον μας, έχοντας το μυαλό μας πρωτίστως στο κίνημα και όχι στην κάλπη. Αν η δράση του ΚΚΕ δεν είχε αποτέλεσμα, αν οι θέσεις του δεν βρίσκουν απήχηση στους εργαζόμενους, τότε γιατί όλη αυτή η αντιΚΚΕ εκστρατεία από την κυβέρνηση και τους συμμάχους της;
Προς τι οι προβοκάτσιες, οι συκοφαντίες και οι
ανοιχτές απειλές για ποινικοποίηση της ιδεολογίας μας; Σήμερα συντελούνται σημαντικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις. Υπάρχει οργή και σύγχυση, υπάρχει και αυξημένη διάθεση για συμμετοχή στους αγώνες. Αν αυτές θα ριζοσπαστικοποιηθούν, αν θα συναντηθούν με την πρόταση συμμαχίας και εξουσίας του ΚΚΕ ή θα καταφέρει το σύστημα να τις ελέγξει, θα το δούμε.




Αρχικά να παραδεχθούμε ότι το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει οργανωμένη βάση και κομματικό μηχανισμό που μπορεί να κινητοποίηση της δυνάμεις του κόμματος.
Το απέδειξε άλλωστε αυτό με το πρόσφατο ογκώδεις Πανελλαδικό Συλλαλητήριο που έκανε στην Αθήνα.

Η ένσταση μας βρίσκετε στο πώς εννοεί η Αλέκα και το κόμμα της φυσικά, την «ριζοσπαστικοποίηση» των μαζών και πώς αυτές «θα συναντηθούν με την πρόταση συμμαχίας και εξουσίας του ΚΚΕ».

Απ’ ότι είδαμε και στην τελευταία απεργία το ΚΚΕ αρέσκετε στην περιχαράκωση των δυνάμεων του και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει «προβοκατόρικη ενέργεια» κάθε αυθόρμητη μαζική κίνηση.

Είδαμε ας πούμε το ΠΑΜΕ να κάνει το σουλάτσιο του από την Ομόνοια, στο υπουργείο εργασίας για να καταλήξει στο Θησείο όπου και διαλύθηκε. Μακριά από το κέντρο, μακριά από το Σύνταγμα για να μην συναντηθεί με τους άλλους διαδηλωτές.

Ασε που δεν μπορούμε να καταλάβουμε την επιμονή του να δίνει μόνιμα διαπιστευτήρια «νομιμοφροσύνης» στο κράτος και στους μηχανισμούς του.
«Δεν χρησιμοποιεί βία ούτε έξαλλο είναι το ΚΚΕ» είπε ο Αντώνης Σκυλλάκος απαντώντας στις λεκτικές προκλήσεις του προέδρους του ΣΕΒ προς όλο το πολιτικό προσωπικό, ενώ την ίδια στιγμή που έξω από την βουλή, την μέρα της απεργίας, δημιουργούταν το γνωστό σκηνικό, μέσα στο κοινοβούλιο ο βουλευτής του ΚΚΕ Θ. Παφίλης αισθανόταν την ανάγκη να διαβεβαιώσει τους συναδέλφους του: «μην ψάχνετε σε μας αυτούς που σπάνε τζάμια και βάζουν φωτιές, αλλού να τους ψάξετε. Εμείς διαδηλώνουμε μαζικά, οργανωμένα, περιφρουρημένα».

Θέλουμε να πούμε δηλαδή ότι αν η γ.γ του ΚΚΕ εκτιμάει ότι οι πραγματικά «συντελούμενες σημαντικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις» θα μεταφραστούν σε μαζικές προσχωρήσεις στο κόμμα της και στους συνδικαλιστικούς σχηματισμού του είναι βαθιά νυχτωμένη.

Αν εξακολουθεί αυτή και το κόμμα της σε οτιδήποτε αυθόρμητο ξέσπασμα, είτε τις νεολαίας (Δεκέμβρης 2008) είτε «χύμα» κόσμου (διαδήλωση έξω απ’ την βουλή στις 20 Μάη), να βάζει ταμπέλες «υποκινούμενων» «προβοκατόρων» κ.λ.π. και αντί να προσπαθεί το αυθόρμητο να το μετατρέψει σε συνειδητό δεν βλέπουμε να μπορεί να ξεκολλήσει το ΚΚΕ απ’ τον βάλτο της περιορισμένης επιρροής σε εργατικές μάζες και νεολαία.