Sheila Tsekou:
“Σκέφτομαι ότι είμαι στην εκπαίδευση κοντά στα 20 χρόνια και κάθε Σεπτέμβρη, μην πω ήδη από Αύγουστο, ένιωθα μια γλυκιά προσμονή για τη νέα χρονιά. “Θα ξαναδώ τις φατσούλες”, “τι καινούριο θα κάνουμε φέτος;” κι άλλα τέτοια ρομαντικά. Παρ’ όλες τις σκούρες, γκρίζες μέρες των τελευταίων χρόνων, το χαμόγελο είχε την τιμητική του αμέσως σχεδόν με το που έμπαινα στο προαύλιο.
Φέτος, όπως και πέρσι, εκατοντάδες συνάδελφοι, ανάμεσά τους κι εγώ, αρχές Σεπτέμβρη πια, βρισκόμαστε στον “αέρα”. Έναν αέρα ανθρωποφαγικό.
-Ποιος φεύγει;
-Ποιος μένει;
-Πού θα είσαι;
-Στα από τέτοια μου, εγώ έσωσα τον απ’ αυτό μου.
-Τι σκας μωρέ; Κάτσε και βάρα μύγες μέχρι να σε καλέσουν, αν σε καλέσουν, για όπου σε καλέσουν.
Θα μου πεις είσαι προνομιούχα, έχεις δουλειά (δεν είναι δουλειά ή μάλλον δεν είναι μόνο και κυρίως δουλειά) και γκρινιάζεις που δεν ξέρεις ακόμα αν και σε ποιο σχολείο θα είσαι; Ξέρεις, αυτό που θα μου πεις είναι μια αποτρόπαιη κατάφαση στην ήττα.
Μας θέλουν ηττημένους, παραιτημένους, για τα αδιανόητα ικανούς κι αδίστακτους. Και νομίζω πως πράγματι είμαστε.
Πότε διαφάνηκε αυτή η ήττα; Ήταν τότε που ο συνάδελφος έσκυβε κάτω από το πανό της απεργίας κι έμπαινε σκυφτός στο σχολείο; Ήταν τότε που ανέβαινες δυο ορόφων σκάλες φορτωμένη με τη 10κιλη τσάντα βλαστημώντας το υπουργείο; Μήπως όταν συμπληρώναμε, όσοι συμπληρώσαμε, το δελτίο της αυτοαξιολόγησης; Ή όταν διδάξαμε από το κατάπτυστο εγχειρίδιο της Ιστορίας της έκτης; Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα (πού να βρεθεί χώρος και όρεξη να απαριθμήσει τις ντροπές μας;). Κι ακόμη για μένα ήττα ήταν όταν ο από δεκαετίας και πλέον συνάδελφος που με είδε φέτος στο σχολείο μου με ρώτησε “μπα; ξαναγύρισες;” έχοντας περάσει μια ολόκληρη χρονιά μη ξέροντας – μη θέλοντας να μάθει – τι ακριβώς είχε συμβεί σε έναν συνάδελφό του. Σου φαίνεται κι εσένα η λέξη “συνάδελφος” ειρωνική, ε; Join the club. Άλλωστε, οι μισοί δεν μιλάμε πλέον με τους άλλους μισούς.
Φοβάμαι τη συντριπτική μου ήττα. Τη στιγμή που θα πω “δεν με νοιάζει”, παύσει η προσμονή και γίνω για τα αδιανόητα ικανή κι αδίστακτη.
Καταδικάστε.”
Παράλληλα, ας θυμηθούμε σήμερα, ότι πολλοί διαθέσιμοι συνάδελφοί μας κλείνουν 14 μήνες διαθεσιμότητας, κάποιοι απο αυτούς δεν πληρώνονται καν, μερικοί που θέλουν να κάνουν αίτηση για συνταξιοδότηση δεν μπορούν γιατι δεν ανήκουν πουθενά, και επίκεινται 342 απολύσεις.
Τους ξεχάσαμε;
Καλή σχολική χρονιά!
…Καθηγητές Σχολείων Κυψέλης, Πατησίων, Γαλατσίου, Φιλαδέλφειας
Δημοσίευση σχολίου