Η "Δικαιοσύνη" τους σαν στοιχείο του ταξικού κράτους

«Είχα καταθέσει στη Δικαιοσύνη 80 τεκμηριωμένους φακέλους για υποθέσεις διαφθοράς, που αφορούν νοθευμένα καύσιμα στις ένοπλες δυνάμεις, λαθρεμπόριο, καθώς και πλαστά και εικονικά τιμολόγια στον τομέα των καυσίμων με κόστος για το κράτος που φτάνει στα 2 δισ. ευρώ ετησίως. [...] Δεν υπήρξε καμιά συνέχεια στις σοβαρές αυτές καταγγελίες, ούτε από τη Δικαιοσύνη ούτε από κανέναν άλλο φορέα ή πολιτικό παράγοντα ... Δεν έχει επιληφθεί κανείς των καταγγελιών διότι, μεταξύ των άλλων, υπάρχει διαπλοκή και συμφέροντα στο χώρο των ΜΜΕ που αποτρέπουν την έρευνα»!

Τα παραπάνω είχε δηλώσει δημόσια ένα πρόσωπο "υπεράνω υποψίας" για "αντιθεσμικές" αντιλήψεις. Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Γιώργος Σούρλας.

Χωρίς να μασάει τα λόγια του  κατάγγειλε την «αδιαφορία» των πολιτικών και των δικαστικών θεσμών για υποθέσεις διαφθοράς, αλλά και την «ομερτά» που επιβάλλουν τα συστημικά ΜΜΕ των μεγακαναλαρχών.

Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή έχουμε μια ομολογία από έναν αστό πολιτικό για το πώς δουλεύει το αστικό σύστημα.

Μετά την προκλητική απάνθρωπη δικαστική απόφαση που έστειλε για 10 χρόνια φυλακή την καθαρίστρια από τον Βόλο και τις οργισμένες μαζικές αντιδράσεις που υπάρχουν είναι αναμενόμενο αυτή η καταδίκη να ανακληθεί.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει.
Οπως το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας, υπηρέτης της κυρίαρχης τάξης, της αστικής, έτσι και η «δικαιοσύνη», που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική. Αυτό ακριβώς που λέει ένα αναρχικό σύνθημα: "Ο νόμος είναι όπως ο ιστός της αράχνης. Τα μικρά έντομα τα συλλαμβάνει τα μεγάλα διαφεύγουν".