Σήμερα αλλάξουν οι εξουσιαστές μας. Ενας "αρχιμαφιόζος" αντικαθιστά τον σημερινό "απατεώνα" πρωθυπουργό.

«Η πολιτική είναι η ευγενής τέχνη τού να παίρνεις τις ψήφους των φτωχών και να κάνεις εκστρατείες με λεφτά των πλουσίων, υποσχόμενος ότι θα προστατέψεις τους μεν από τους δε», 

Οσκαρ Ασμέριντζερ.

Ισως η παραπάνω γελοιογραφία του ΚΥΡ είναι από τις πιο εύστοχες που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια.

Σε λίγες ώρες τελειώνει το εκλογικό πανηγυράκι. Το αστικό σύστημα θα αιματοδοτηθεί καλλιεργώντας την μαζική αυταπάτη ότι ο "λαός αποφασίζει" για την κυβέρνηση που επιθυμεί να έχει.
Οι εξουσιαστές μας αυτοί την φορά θα είναι γαλάζιοι και θα έχουμε μια απ' τα ίδια ίσως σε πιο γκρίζο πολιτικό τοπία. 
Παράλληλα μια χούφτας καπιταλιστικά παράσιτα θα εξακολουθούν να θησαυρίζουν λεηλατώντας τον τόπο και τους ανθρώπους της δουλειάς. 

Ολοι/ες μας επιλέξαμε να τοποθετηθούμε σ' όλο αυτό το σκηνικό. Κάποιοι/ες προτίμησαν στις συγκεκριμένες πολιτικές συνθήκες να απορρίψουν τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό απέχοντας συνειδητά από τις εκλογές και άλλοι/ες να στηρίξουν αγωνιστικά κατά την γνώμη μας ψηφοδέλτια.

 Η πραγματικότητα όμως παραμένει. Η ανυπαρξία στην χώρα μας ελπιδοφόρου, μαζικού ταξικού εργατικού κινήματος, η μοιρολατρία που επικρατεί σε πλατιές λαϊκές μάζες, το μπαράζ τρομοκρατικών-εκβιαστικών διλημμάτων κάνουν την κοινωνία να συντηρητικοποιείται.
Κι αυτό την οδηγεί να επιλέγει ώστε να αντικαταστήσει έναν πολιτικό απατεώνα με έναν αρχιμαφιόζο, όπως έγραφε χαρακτηριστικά συντρόφισσα του ιστότοπου μας.

Ξεκάθαρα πράγματα. Οι εκλογές δεν μπορούν ν’ αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό. Γιατί οι εκλογές αφορούν τους συσχετισμούς στην κορυφή και όχι τους συσχετισμούς ανάμεσα στην κορυφή και τη βάση.

Αυτό που τρέμουν οι αστοί και οι κολαούζοι τους είναι να μην δυναμώσει ο αγώνας τάξης προς τάξη. Να μην αμφισβητηθεί δυναμικά η κυριαρχία της στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες, στις διαδηλώσεις στις πλατείες.

Και αυτό είναι το χρέος όλων μας. Είτε συμμετείχαμε, είπε όχι σήμερα στις εκλογές.
Να συμβάλουμε ώστε να μετατραπεί σε οργή και δυναμισμό, η αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων για την βάρβαρη καπιταλιστική επέλαση, που δεχόμαστε

Να παλέψουμε για να οργανωθεί η τάξη μας, να αγωνιστούμε με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε, απορρίπτοντας τα βαρίδια της αστικής νομιμότητας. 

Αν τα καταφέρουμε, πραγματικά η αστική τάξη και οι λακέδες της θα έχουν λόγο να ανησυχούν.