Το χρέος των αστικών ΜΜΕ, μπροστά στο "θεσμοθετημένο" γεγονός: "η μίζα εντάσσεται στα καθήκοντα του υπουργού"

Του Γ. Γ.

Μια τηλεγραφική αναφορά σε δυο ζητήματα επικαιρότητας. (Είναι βραδάκι Σαββάτου και σε λίγο θα είναι έτοιμοι οι ψαρομεζέδες που θα συνοδέψουν την ουζοποσία μας). 

Οσο αφορά τις συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για τις μίζες πολιτικών με αφορμή το σκάνδαλο της Novartis. Οπως έχουμε γράψει αρκετές φορές, ο χρηματισμός του αστικού υπηρετικού πολιτικού προσωπικού των αστών από τους καπιταλιστές είναι κάτι άτυπα "θεσμοθετημένο". 
Διαβάστε μια ανάρτηση που τιτλοφορούσαμε "Κολλημένοι με την μίζα" και επιβεβαιώστε αυτή την παραδοχή με την ομολογία -που μάλλον του ξέφυγε- του πρώην υπουργού "δικαιοσύνης" της Ν.Δ., Χαράλαμπου Αθανασίου ότι "η μίζα εντάσσεται στα καθήκοντα του υπουργού".

Πάμε τώρα στις εξελίξεις που υπάρχουν με την περιουσία του Γ. Τράγκα. Αρχικά κρατήστε μέρος της απάντησης που δίναμε σε επιστολογράφο μας ο οποίος διατύπωνε την απορία "τι εμπορευόταν ο Τράγκας και απέκτησε τέτοια αμύθητη περιουσία": "Είναι άνευ ουσίας η πιθανή απορία ορισμένων γιατί δεν ελεγχόταν πώς απέκτησε την περιουσία του, όσο βρισκόταν στην ζωή. Μια φορά που είχε κινδυνεύσει γ' αυτό στο παρελθόν, ο Τράγκας, είχε απειλήσει ότι θα τίναζε το πολιτικό σύστημα στον αέρα με τις αποκαλύψεις του και αστραπιαία σταμάτησε κάθε έλεγχος και τα βρήκαν με ένα εξωδικαστικό συμβιβασμό". 

Και για να φρεσκάρουμε την μνήμη σας να πούμε ότι "πουλούσε" το ίδιο "εμπόρευμα" με αυτό που διακινούσε ο μακαρίτης Θέμος Αναστασιάδης ο οποίος εντοπίστηκε να καταθέτει αδήλωτο, "κατάμαυρο" χρήμα 5.500.000 ευρώ, μέσα σε μαύρες σακούλες, σε λογαριασμό του στη γαλλική τράπεζα BNP PARIBAS τον Ιούλη του 2007, και η ελληνική δικαιοσύνη τον απέδωσε πεντακαθαρίδη στην κοινωνία. 

Επιδιδόταν στο ίδιο επάγγελμα ο Τράγκας, μ' αυτό που κάνει σήμερα υ υπάλληλος του Μαρινάκη, Γιώργος Παπαχρήστου, που του έχει αποφέρει καταθέσεις πάνω από 2 εκατ. ευρώ, στο εξωτερικό, όπως αποκάλυψε η «λίστα» Νικολούδη.

Δεν έχω τον χρόνο να αναφερθώ αναλυτικά σε ανάλογες περιπτώσεις -μας αναμένει ουζοποσία όπως λέγαμε. 
Θα σας συνιστούσα όμως να επισκεφτείτε ένα άρθρο μου που τιτλοφορούσα: "Η λεηλασία του δημοσίου χρήματος είναι στο DNA της Δεξιάς. - Από τα μυστικά κονδύλια του Ευ. Αβέρωφ υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΕΡΕ στον Α. Σαμαρά", ενώ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εισαγωγή ενός κειμένου του Σ.Λ:

«Πέρασα 70 χρόνια στο δημοσιογραφικό κουρμπέτι. Από τον παράνομο τύπο της Αντίστασης και αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη, μέχρι διευθυντής στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ελλάδας. Αν γράψω ή πω όσα πραγματικά έζησα στα ΜΜΕ τότε "μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς" και αυτό θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στο πολιτικό σύστημα. Και κάτι τέτοιο δεν πρέπει να γίνει».

Αυτή ήταν η απάντηση που φέρεται να έχει δώσει σε φίλο του, ένας ακέραιος δημοσιογράφος, αποκαλούμενος από πολλούς και σαν "πρύτανης της δημοσιογραφίας" ο Χρήστος Πασαλάρης, όταν ρωτήθηκε γιατί στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του "Βαρώνοι των media", σε πολλές περιπτώσεις δεν αναφέρει πρόσωπα, αλλά αρκείται να τα φωτογραφίζει, ενώ αφήνει να εννοηθούν πολλά περισσότερα απ' όσα γράφει για γεγονότα που βίωσε.

***

 "Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφορα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλει, να κολακεύει το θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον ‘ανεξάρτητο Τύπο’. Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια κι εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες". 

 John Swinton -(1829-1901): Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα NewYorkTimes (1860-1870) και στην προοδευτική εφημερίδα TheNewYorkSun (1875-1897) - κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας δεξίωσης που έγινε προς τιμήν του, λίγο πριν βγει στη σύνταξη.

  Υ.Γ: Προφανώς υπάρχουν δημοσιογράφοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους, καθώς είναι και αλήθεια ότι η ανεργία μαστίζει τον κλάδο τους. Μάλιστα οι περισσότεροι -ειδικά όσοι/ες εργάζονται σε ενημερωτικές ιστοσελίδες είναι χαμηλά αμειβόμενοι με εξαντλητικά ωράρια και άθλιες συνθήκες εργασίας. Εδώ όμως αναφερόμαστε στις "φίρμες" του επαγγέλματος.