Τώρα θα αντιπαραθέσουμε τα παραμύθια με την Ιστορία. Το παραμύθι είναι φανταστικό, η Ιστορία πραγματικότητα. Οι δήθεν προφητείες εκφράζουν φόβους ή ευχές του «όνου», όπως χαρακτηρίζεται εύστοχα κάθε μετά Χριστόν προφήτης από τους ίδιους τους Χριστιανούς. Αντίθετα η Ιστορία βασίζεται σε Πηγές έχει Μέθοδο. Η καλύτερη εξήγηση των γεγονότων που επιτρέπει και προβλέψεις ως ένα σημείο, είναι η διαλεκτική μαρξιστική μέθοδος.
Αυτά που γίνονται σήμερα είναι απόλυτα αναμενόμενα, αν αναλυθούν από μαρξιστική σκοπιά. Τα αντίθετα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων οδηγούν σε επεμβάσεις και ανταγωνισμό μεταξύ τους. Η κατάρριψη πχ του Ρωσικού αεροσκάφους έγινε από την Τουρκία κατόπιν άδειας από το ΝΑΤΟ.
Τουρκικά, Αμερικανικά και Σαουδαραβικά συμφέροντα θέλουν τον ISIS και άλλους δολοφόνους, ώστε να υπάρχει αφορμή επέμβασης στην περιοχή. Οι Αμερικάνοι θέλουν τα πετρέλαια, ενώ η Τουρκία, ο επιστάτης του ΝΑΤΟ κυρίως θέλει να επέμβει για να μην υπάρξει στα σύνορα της Κουρδικό κράτος.
Κανένας δεν απείλησε την Τουρκία και όπως σωστά ειπώθηκε η κατάρριψη ήταν προμελετημένη, ώστε να υπάρξει αφορμή, γιατί μετά την επίθεση στο Παρίσι χάθηκε η αφορμή της επέμβασης υπέρ των μισθοφόρων. Απλά οι Δυτικοί δεν παραδέχονται την ήττα τους και προσπαθούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς. Φυσικά δεν θα γίνει πυρηνικός πόλεμος, αφού για να υπάρξει πόλεμος πρέπει να υπάρξει ΚΕΡΔΟΣ. Δηλαδή δεν θα ρισκάρουν οι ΗΠΑ να γίνουν ρημαδιό (να το πούμε απλά).
Η Τουρκία καβάλησε καλάμι και θα χάσει πιθανόν το Κουρδιστάν πιο γρήγορα, επειδή ζητά περισσότερα από όσα μπορεί να πάρει. Όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση η Αντίσταση θα δυναμώνει. Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει την Ανεξαρτησία των Κούρδων, γιατί οι ίδιοι οι Τούρκοι ωθούν την κατάσταση στα άκρα. Αν έριχναν μια ματιά στην ίδια τους την Ιστορία, θα καταλάβαιναν, ότι η διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας οφείλονταν στις ίδιες τακτικές που ακολουθούν τώρα: Τη βία και την καταπίεση που προέρχεται από την αλαζονεία.
Η Ρωσία δεν είναι η μόνη που έχει αντίθετα συμφέροντα από το ΝΑΤΟ. Η Κίνα, αν χρειαστεί, θα επέμβει στην περιοχή, που έχει άμεση σχέση με την ανάπτυξη της οικονομίας της. Μια επέμβαση δεν είναι κατ’ ανάγκη στρατιωτική, ούτε ένας πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων είναι θερμός, λόγω ακριβώς της μεγάλης δύναμης των αντιπάλων. Γι αυτό πολεμάν συνήθως με «αντιπροσώπους». Να τολμήσω μια πρόβλεψη: Ο Τούρκος «σουλτάνος» θέλει μέρος της πίτας στη Συρία, αλλά θα έχει πιθανότατα την τύχη του Μεντερές.
Οι ΗΠΑ, είτε η Τουρκία πάρει της διεκδικήσεις, είτε όχι, θα αναπροσαρμόσουν την τακτική τους. Αν οι Ρώσοι σκληρύνουν τη στάση τους (πολύ πιθανό), θα προσπαθήσουν να κάνουν συμμαχία με τους Κούρδους, αδειάζοντας έτσι τον Ερντογάν, βάζοντας στη θέση του κάποιον κοσμικό στρατηγό. Κι είναι πιθανό η Ρωσία να απαντήσει σε χρόνο και με τρόπο της δικής επιλογής δυναμικότερα, αφού είναι πλέον Καπιταλιστικό κράτος, δηλαδή δεν λαμβάνει υπόψη την Ειρήνη, αλλά μόνο Κέρδη ή Ζημιές. Έχει στοιχηματίσει πολλά στη Συρία για να κάνει πίσω. Οπότε η Τουρκία θα χάσει.
Προηγούμενα ιστορικά γεγονότα, μας δίνουν χρήσιμα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον. Υπάρχει και σύνδεση και συνέχεια με κάθε μοναδική κι ανεπανάληπτη χρονική στιγμή.
Η όποια «δραματοποίηση» λοιπόν εξυπηρετεί μόνο αποπροσανατολισμό από τα καθημερινά μας προβλήματα και τους τσαρλατάνους που πάνε να βγάλουν κέρδος από τους αφελείς, ή τον απλό εντυπωσιασμό από ανίδεους δημοσιογράφους. Βέβαια ο εντυπωσιασμός συνήθως προετοιμασία. Ακολουθείται από πολιτικές κινήσεις για να πεισθεί για κάτι η κοινή γνώμη. .
Δημοσίευση σχολίου