Μια διαφωνία με τον Κώστα Βαξεβάνη για την λειτουργία της αστικής "δικαιοσύνης", με αφορμή την τοποθέτησή του ότι ο εισαγγελέας Ι. Ντογιάκος θυμίζει μέλος της Cosa Nostra

Του Γ.Γ.

Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Ολοι/ες οι δημοσιολόγοι κάνουν στρατευμένη δημοσιογραφία. Είτε απροκάλυπτα είτε συγκαλυμμένα. Κάποιοι/ες γιατί είναι έμμισθα φερέφωνα, ορισμένοι/ες γιατί έτσι το επιτάσσει η πολιτική τους επιλογή. 

Κάθε αστικό ΜΜΕ είναι μια καπιταλιστική επιχείρηση, -με εξαίρεση το συνεταιριστικό εγχείρημα της "ΕφΣυν"- και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη του. Στην περίπτωση που δεν θέλει να απευθύνεται σε ένα κομματικά περιχαρακωμένο κοινό, προσπαθεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι είναι πλουραλιστικό. Και εννοούμε ότι και σ' αυτή την περίπτωση, όσοι/ες εργάζονται σ' αυτό είναι υποχρεωμένοι/ες να αυτολογοκρίνονται. Δεν θα επεκταθώ σ' αυτό το θέμα γιατί ήδη έχω τοποθετηθεί αναλυτικά.

Και μετά απ' αυτή την εισαγωγή ερχόμαστε στο θέμα. «Ο Κώστας είναι ένα άτομο μαχητικό, παθιασμένο μ’ αυτό που κάνει και δεν θέλω να πιστέψω ότι κατάντησε άβουλο όργανο στα χέρια ενός κομματικού μηχανισμού. Κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι σιτίζεται από "μυστικά κονδύλια", ότι έχει συσχετιστεί με "περίεργες" παρασκηνιακές καταστάσεις», έγραφα μεταξύ άλλων σε ανύποπτο χρόνο (Σεπτέμβρης του 2018), σε ένα κείμενο στο οποίο αναφερόμουν στη δημοσιογραφική διαδρομή του δημοσιογράφου, εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη. Και έτσι ακριβώς συμβαίνει. Μπορεί να εκφράζεται με την αρθρογραφία του υπέρ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά όπως σημείωνε σε κείμενο του ένας σύντροφος, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει και μια σοβαρή μερίδα του στελεχιακού δυναμικού αυτού του κόμματος που πνέει τα μένεα ενάντια στο Documento. 

Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορώ παρά να αποδώσω τα εύσημα μου, στον Κώστα Βαξεβάνη για την αποκαλυπτική του αρθρογραφία. Το σημερινό του άρθρο που αναφέρεται στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο, είναι υπόδειγμα μαχητικής και με τσαμπουκά ρεφορμιστικής αρθρογραφίας. Και όταν λέω ότι ο Κ. Β. στο κείμενο του χρησιμοποιεί ρεφορμιστικό σκεπτικό, εννοώ ότι δεν εστιάζεται στον πυρήνα του θέματος, στην λειτουργία δηλαδή της αστικής "δικαιοσύνης", σαν πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά επικεντρώνεται προσωπικά σε κάποιους "υπηρέτες της Θέμιδας". Mια τακτική που ακολουθεί μόνιμα, κάνοντας τον διαχωρισμό μεταξύ "άξιων" και διεφθαρμένων δικαστών και εισαγγελέων, κάνοντας λόγο για "απειλή του κράτους δικαίου", από κάποιους δικαστές κ.α  Διατυπώνει μια προβληματική κατά την άποψη μου αντίληψη, την οποία είχα σχολιάσει κα στο παρελθόν.

Από κει και πέρα είναι απόλυτα εύστοχο το άρθρο του Κ. Βαξεβάνη και μπράβο του, που έχει την μαγκιά να λέει κάποια πράματα με το όνομά τους.

Το αναπαράγουμε:

 Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν μπορεί να θυμίζει μέλη της Cosa Nostra

Από το βράδυ του Σαββάτου, ο Εισαγγελέας τους Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, δεν χαρακτηρίζεται ως συντηρητικός, προοδευτικός, νομικά καταρτισμένος ή ελλειμματικός . Οι χαρακτηρισμοί αυτοί μπορούν να αποδοθούν και να λειτουργούν στη Δημοκρατία. Ο κύριος Ντογιάκος, έχει θέσει τον εαυτό του έξω από το πλαίσιο της Δημοκρατικής λειτουργίας που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος της Δικαιοσύνης. Αποδεικνύεται ως θιασώτης του χουντικού Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνου Κόλλια και επιχειρεί να διαμορφώσει και τη Δικαστική εξουσία στα αντιδημοκρατικά του μέτρα.

Ο Ντογιάκος όχι μόνο επιχείρησε να παρεμποδίσει την έρευνα της ΑΔΑΕ για τις παρακολουθήσεις (κάτι αντίστοιχο είχε κάνει και ο Κόλλιας με την υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη) αλλά εξέφρασε δημόσια θέσεις που απειλούν το Κράτος Δικαίου. Απείλησε δημόσια εφημερίδες που του έχουν ασκήσει κριτική ότι θα πρέπει να ελεγχθούν φορολογικά (προφανώς για να συνετιστούν κατά τα πρότυπα Κόλλια πάντα) και υπονόησε ότι οι νόμοι που αφορούν τη λειτουργία του Τύπου στην Ελλάδα δεν είναι όσο πρέπει τιμωρητικοί αφού τελικώς επιτρέπουν την ελευθερία της κρίσης.

Ο απόψεις του Ντογιάκου δεν είναι συμβατές με το αξίωμά του και τη Δημοκρατία. Δημόσιες απειλές σε Μέσα ενημέρωσης διατυπώνονται σε χώρες όπως η Κολομβία και το Μεξικό. Στην Ελλάδα αυτές οι πρακτικές τερματίστηκαν με την πτώση της Χούντας και δεν μπορούν να επανέλθουν επειδή κάθε Ντογιάκος θεωρεί ότι έχει την εξουσία της επιβολής και της της εκδικητικής τιμωρίας. Έχει τελειώσει επίσης η εποχή που ο Ντογιάκος, διέταζε να συλληφθεί ο Τζίμης Πανούσης γιατί έκανε σάτιρα ,που κατ αυτόν, προσέβαλε τα χρηστά ήθη. Ακόμη και αν οι Ντογιάκοι είναι αποδεκτοί από ομοίους τους στη Δικαιοσύνη, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί από τους δημοκρατικούς πολίτες.

Ο Ντογιάκος πρέπει να παραιτηθεί από Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, γιατί απέδειξε ότι αντιλαμβάνεται τη Δικαιοσύνη ως σύστημα ποταπών προσωπικών διαθέσεων και θεωρεί νομιμότητα την τιμωρία των ιδεών και όχι του εγκλήματος. Θέλει να μετατρέψει τα δικαστήρια σε στρατοδικεία που θα τιμωρούν όσους δεν συμμορφώνονται με τας υποδείξεις. Ο Ντογιάκος εγκληματεί απέναντι στην ίδια τη Δικαιοσύνη και το κράτος Δικαίου και πρέπει να ελεγχθεί πειθαρχικά γιατί οι απόψεις που εκφράζει δεν υπηρετούν τις δημοκρατικές αρχές.

Έχει κάθε δικαίωμα να οραματίζεται τον εαυτό του σε ρόλο Κόλλια, αλλά εμείς θέλουμε τους Εισαγγελείς σε ρόλο Βέλγου Εισαγγελέα. Τα υπόλοιπα για τον κύριο Ντογιάκο σύντομα.

ΥΓ: Κύριε Ντογιάκο σε ό,τι με αφορά, μόλις τελείωσε ο φορολογικός έλεγχος που είχε διατάξει το καθεστώς Μητσοτάκη με ανώνυμες επιστολές και όπως δεν μπορείτε ίσως να αντιληφθείτε γιατί σκέφτεστε διαφορετικά, δεν βρέθηκε τίποτα. Οπότε ατυχήσατε. Υπάρχουν ωστόσο ακόμη οι επιλογές της εξορίας ή του εκτελεστικού αποσπάσματος.