Για την βομβιστική ενέργεια έξω απ' τις φυλακές Κορυδαλλού

Μετά την χθεσινή βομβιστική επίθεση στην εξωτερική περίφραξη των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι εκτιμήσεις του Δημήτρη Κουφοντίνα όπως αυτές διατυπώθηκαν με συνέντευξη του σε Κυριακάτικη εφημερίδα, μετά την σύλληψη των φερομένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα.

Με αφορμή αυτό το γεγονός θέλουμε να προσθέσουμε κάποια πράγματα.Η δικιά μας η θέση απέναντι στις οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας είναι ξεκάθαρη και την έχουμε διατυπώσει με σαφήνεια.
Από κει και πέρα όμως πρέπει να δούμε ένα καινούργιο σκηνικό που έχει προκύψει σχετικά μ’ αυτό το θέμα και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται έχει απόλυτη πολιτική μυωπία.

Το πολιτικό προσωπικό του συστήματος έχει τελείως απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου, όπως και τα δημοσιοκαφρικά φερέφωνα του, που δεν έχουν πια την δυνατότητα χειραγώγησης συνειδήσεων όπως παλιά.

Εννοούμε ότι όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να αναβιώσουν εποχές τρομολαγνείας και τρομοϋστερίας. Οι μάζες αντιλαμβάνονται ότι τα προβλήματα τους δεν τα δημιουργούν κάποιοι θιασώτες του αντάρτικου πόλης αλλά ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες είναι αυτοί που καθορίζουν την πολιτική που τους οδηγεί στην εξαθλίωση.
Σε άλλες εποχές, -όπως το καλοκαίρι του 2002 με τις συλλήψεις των φερομένων μελών της Ε.Ο !7 Νοέμβρη- τα λουστράτα σαπρόφυτα της αγελαίας ρουφιανοδημοσιογραφίας θα ούρλιαζαν για τους «αιμοσταγείς τρομοκράτες» και τα «αντικοινωνικά δολοφονικά στοιχεία».

Σήμερα όχι απλώς δεν τους παίρνει για κάτι τέτοιο, αλλά επειδή ο άθλιος ρόλος τους γίνετε όλο και πιο ξεκάθαρος φοβούνται να κυκλοφορήσουν ελεύθερα για να μην φάνε ξύλο. Τους έχουν πάρει οι πάντες πρέφα ότι είναι άθλια ανδρείκελα στην υπηρεσία του καθεστώτος και των κατασταλτικών μηχανισμών.

Το πιο βασικό όμως απ’ όλα είναι ότι για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση η ένοπλη πάλη έχει απενοχοποιηθεί στην συνείδηση όχι μόνο κάποιων νεολαίων αλλά και σε άτομα που μέχρι πριν μερικά χρόνια αυτό ήταν αδιανόητο.

Είδαμε ας πούμε στις διαδηλώσεις πανό να γράφουν «Τιμή και δόξα στον Λάμπρο Φούντα» ενώ με την σύλληψη των φερομένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα το φαινόμενο αυτό έλαβε πιο μαζικές διαστάσεις και μάλιστα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. (Εγινε κατάληψη στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ, κατάληψη της ΕΣΗΕΜΘ, κατάληψη σχολής δημοσιογραφίας&ΜΜΕ, κατάληψη του τηλεοπτικού σταθμού Creta TV, των πολιτικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο, της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» στον Βόλο… Κι όλα αυτά σαν συμπαράσταση στα παιδιά που οι μπάτσοι παρουσιάζουν μέλη του Επαναστατικού Αγώνα).

Μιλάμε για πρωτόγνωρες καταστάσεις που δείχνουν ότι αυτοί που αμφισβητούν ένοπλα την βαρβαρότητα του καπιταλισμού όχι απλώς δεν είναι καταδικαστέοι αλλά έχουν την συμπαράσταση ενός μέρους της νεολαίας που δεν διστάζει να την εκφράσει.

Κι αυτό προδικάζει ότι οι οργανώσεις ένοπλης μειοψηφικής βίας … έχουν μέλλον.