Κάποτε για τον "Ριζοσπάστη" ο πρωθυπουργός του αστικού κράτους ήταν "δολοφόνος", και "ματοβαμένος δήμιος" ενώ οι ένστολοι πραιτοριανού του συστήματος "κανιβαλικές ορδές δολοφόνων".

Του Γ. Γ

 "Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της τρόικας, της ΕΕ και του ΔΝΤ έβαψε τα χέρια της με αίμα. Με το αίμα του άνεργου οικοδόμου Δημήτρη Κοτζαρίδη, μέλους του ΠΑΜΕ", γράφαμε σε μια ανάρτηση που είχαμε κάνει στις 21 Οκτώβρη του 2011. 

Αλήθεια, πως θα σας φαινόταν τότε να κυκλοφορούσε πρωτοσέλιδα ο Ριζοσπάστης και να χαρακτήριζε τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου "δολοφόνο", "ματοβαμένο δήμιο", "τσαρλατάνο" και "απατεώνα"; 

Μπορείτε να διανοηθείτε το όργανο της Κ.Ε του ΚΚΕ να χαρακτηρίζει "κανιβαλικές ορδές δολοφόνων", τις αφιονισμένες διμοιρίες των ΜΑΤ που τότε έριξαν τόνους χημικών εναντίον των διαδηλωτών και αποτέλεσμα εκτός των άλλων είχαν και τον θάνατο του Δ. Κοτζαρίδη;

Ισως θα επικαλεστεί κάποιος αναγνώστης/ια μας ότι είναι άστοχη η σύγκριση των εποχών, τότε που χρησιμοποιούσε αυτό το λεξιλόγιο ο "Ριζοσπάστης", με τα τωρινά πολιτικά δρόμενα. 

Θα το δεχθούμε αν μπορέσουν να μας απορρίψουν ότι και σήμερα δεν έχουμε ένα κυβερνητικό πολιτικό υπηρετικό πολιτικό των πλουτοκρατών, ένα "κράτος των κεφαλαιοκρατών", που ανάμεσα στα άλλα στελεχώνεται από ένστολους εν δυνάμει δολοφόνους.

Θα δεχθούμε δηλαδή, ότι οι παραπάνω υποθέσεις είναι εκτός τόπου και χρόνου, αν μας τεκμηριώσουν ότι άλλαξε ουσιαστικά την φύση του το αστικό καθεστώς και η λειτουργία των κατασταλτικών μηχανισμών από τον 1933 που αναφέρεται το δημοσίευμα που θα παραθέσουμε παρακάτω. 

Ηταν, λοιπόν σαν σήμερα 10 Αυγούστου του 1933, όταν οι εργάτες στα ανθρακωρυχεία του Αλιβερίου, διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους. Τότε η κυβέρνηση Τσαλδάτη διατάξει τους ένστολους πραιτοριανούς του συστήματος και μακελεύουν τους εργάτες. Το αποτέλεσμα: Ενας δολοφονημένος και 20 βαριά τραυματίες.  

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το πρωτοσέλιδο άρθρο με το οποίο κυκλοφορεί ο "Ρ" την επόμενη μέρα:

Ενας προλετάριος νεκρός, είκοσι βαριά τραυματισμένοι, να ο απολογισμός του πρωτοφανούς ματοκυλίσματος του Αλιβερίου. Οι απεργοί ανθρακωρύχοι, μαζί με τα πεινασμένα γυναικόπαιδα τους πήγαν να ζητήσουν ψωμί, να ζητήσουν τα δουλεμένα μεροκάματά τους. Αντί ψωμί δέχτηκαν στα στήθια τους καυτό μολύβι.

Πέντε ολάκαιρους μήνες δούλευαν οι ανθρακωρύχοι στα βάθη της ης. Πέντε ολάκαιρους μήνες έλιωναν ολημερίς μέσα στις βαθιές και σκοτεινές στοές οι σκλάβοι της Εταιρείας Αλιβερίου. Επανειλημμένα απευθύνθηκαν στην Εταιρεία, ζητώντας τα δεδουλευμένα μεροκάματα τους. Η ληστρική εταιρεία, που κερδίζει εκατομμύρια από το αίμα των ανθρακωρύχων, σ' όλο αυτό το διάστημα κορόιδευε ξεδιάντροπα τους εργάτες, αρνούνταν να τους δώσει τον κόπο τους που τους ανήκει. Τους κορόιδευε και το κράτος των κεφαλαιοκρατών. 

Κι όταν οι εργάτες ένοιωσαν την πείνα να τους σφίγγει το λαρύγγι, όταν μαζί με τα πεινασμένα γυναικόπαιδα τους, άοπλοι και με τα χέρια ψηλά τράβηξαν στις Αρχές για να ζητήσουν το δίκιο τους, το Κράτος των κανιβάλων και των δολοφόνων διέταξε πυρά ομαδόν. Κι έστρωσε τη γη με τα σκελεθρωμένα κορμιά των εργατών, των γυναικών και των παιδιών.

Είκοσι εργάτες, γυναίκες και παιδιά σφάχτηκαν άτιμα από τις κανιβαλικές ορδές των δολοφόνων του Τσαλδάρη. Είκοσι εργάτες και πεινασμένα γυναικόπαιδα έβαψαν με το αίμα τους το λιθόστρωμα για να κερδίζει εκατομμύρια η ληστρική Εταιρεία του Αλιβερίου. 

Ο Τσαλδάρης ο ματοβαμένος δήμιος της εργατιάς, να ποιος βρίσκεται πίσω από τα καταδιωκτικά αποσπάσματα. Να ποιος διέταξε πυρ κατά των άοπλων εργατών του Αλιβερίου. Και καμιά ψευτιά και υποκρισία δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν εργάτη. Ούτε τα κροκοδείλιά δάκρυα αυτού του τσαρλατάνου και απατεώνα, ούτε η αντικατάσταση των αρχών που έγινε για τα μάτια του κόσμου δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι ο δολοφόνος του Αλιβερίου είναι ο Τσαλδάρης.