Του Γ. Γ.Η αστική δικαστική εξουσία -επιτρέψτε μου τον όρο δικαιοσύνη να μην τον χρησιμοποιώ διότι αποδίδει μια ηθική και ιδεαλιστική έννοια σε μια εξουσία που είναι η πιο σκληρή και η πιο αυταρχική από όλες και κανείς δεν την ψηφίζει και κανείς δεν μπορεί να την ανακαλέσει- δεν είναι τυφλή. Βλέπει πάρα πολύ καλά με το οπτικό πεδίο στραμμένο στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της καθεστηκυίας τάξης της οποίας αποτελεί μέρος της, στην οποία είναι εντεταλμένη για να υπηρετεί τα συμφέροντα.
Κώστας Παπαδάκης - δικηγόρος
Απόλυτο δίκιο έχει στην τοποθέτησή του ο σύντροφος δικηγόρος. Η δικαστική κλίκα αισθάνεται πανίσχυρη και δεν δίνει λόγο σε κανέναν για τις αποφάσεις που παίρνει. (Μέχρι να ρθει η ώρα να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά της).
Εχει αποκτήσει σε τέτοιο βαθμό ασυδοσία διαχρονικά (η κάστα έχει διαπρέψει στο παρελθόν, στις πιο μαύρες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Στελέχωσε τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφύλιου και του μετεμφυλιακού μοναρχοφασισμού, υπηρέτησε χωρίς κανένα πρόβλημα τη χούντα και ήταν το μόνο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που δεν υπέστη αυτή την κουτσουρεμένη και υποκριτική «αποχουντοποίηση») που θεωρεί τον εαυτό της πανίσχυρο.
Πάμε τώρα στον λόγο για τον οποίο κάναμε την παραπάνω εισαγωγή.
Πιθανόν να πληροφορηθήκατε την "ανησυχία" που δημιουργήθηκε στους "λειτουργούς της Θέμιδας" από μια ανάρτηση που έκανε στο διαδίκτυο το μέλος του "Ρουβίκωνα", Γιώργος Καλαϊτζίδης.
Μάλιστα ήταν τέτοια η "αναστάτωση" που τους προκάλεσε, ώστε συγκάλεσαν το συνδικαλιστικό τους όργανο, την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, για να εκδώσει ανακοίνωση καταδικάζοντας το γεγονός, υπογραμμίζοντας ότι αυτό συνιστά "αποκρουστέα και εγκληματική πράξη", "πρόκληση για τη Δημοκρατία", θυμίζοντας μας επίσης, ότι "δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί απέδειξαν στην πράξη ότι δεν κάνουν εκπτώσεις στη συνείδησή τους".
Αυτά μας λένε, λοιπόν, οι "υπηρέτες της δικαιοσύνης' και εμείς δεν αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να σχολιάσουμε αναλυτικά την ανακοίνωσή τους.
Ξεκινάμε από το τελευταίο. Το ότι δηλαδή "δεν κάνουν εκπτώσεις στην συνείδησή τους". Αλήθεια, πώς διάολο συμβαίνει πάντα "αυτό που τους λέει η συνείδησή τους", να συμβαδίζει απόλυτα και διαχρονικά με τις επιθυμίες του αστικού κράτους;
Μήπως κι αυτό είναι "θαύμα" όπως αυτό που γίνεται με τον αναπτήρα που κάθε χρόνο ανάβει το "άγιο φως" στα Ιεροσόλυμα, μόνο που την θέση του αναπτήρα παίρνει η υποταγή στις προσταγές του καπιταλιστικού συστήματος;
Πώς γίνεται δηλαδή, πάντα η εξουσιαστική κάστα των δικαστών με την «βούλα» της να επικυρώνει κάθε πράξη για την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας προς το συμφέρον μιας δράκας ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών;
Κι αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς.
«Η γενική αίσθηση είναι ότι οι έχοντες και οι μεγαλόσχημοι, ανεξάρτητα από το μέγεθος των εγκλημάτων τους, χαίρουν δικαστικής επιείκειας πολύ περισσότερο από τους μη έχοντες και τους πλέον αδύναμους. Είναι προφανώς κοινοτοπία να σημειώσει κανείς ότι η Δικαιοσύνη δεν παύει, όπως και όλοι οι υπόλοιποι θεσμοί, να λειτουργεί ταξικά μέσα στο σύστημα», έγραφε η δημοσιογράφος Αντα Ψαρρά αναφέροντας χαρακτηριστικές περιπτώσεις, "απονομής δικαιοσύνης" που τεκμηριώνουν την εκτίμησή της.
Πώς γίνεται δηλαδή η "δικαιοσύνη" τους να αθωώνει μπάτσο συνεργάτη της Χ.Α που κατηγορούνταν με τον μισό ποινικό κώδικα, και μπάτσους- βασανιστές καθώς και να δικάζει 28 μήνες με αναστολή το "δεξί χέρι και σχολικό φίλο του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας" Νίκο Γεωργιάδη, ο οποίος κρίθηκε ένοχος "για κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων έναντι αμοιβής";
Και πως συμβαίνει η "συνείδηση" των δικαστών να τους επιβάλλει πάντα να δείχνουν "κατανόηση" στους εγκληματίες με τα "λευκά κολάρα", σε δολοφόνους μπάτσους και σε εγκληματίες χρυσαυγίτες;
Εύκολα μπορούμε να θυμηθούμε αρκετές τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις, που παρακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια Χρηματιστήριο, Βατοπέδι, Ζήμενς, "ιερή" Μ.Κ.Ο «Αλληλεγγύη», σκάνδαλο του "κομιστή" Θέμου Αναστασιάδη, υπόθεση «Ερρίκος Ντυνάν» -Ανδρέας Μαρτίνης κλπ.
Κι αν δεν αρκούν αυτά τα παραδείγματα, να προσθέσουμε και τις περιπτώσεις των πρώην υπουργών Παπακωνσταντίνου, Παπαντωνίου, Μαντέλη, την ιστορία του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, Β. Παπαγεωργίου. Ο τύπος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια την υπεξαίρεση – μαμούθ που είχε γίνει απ’ τα ταμεία του δήμου ύψους 51,4 εκατ. ευρώ. Μετά από μόλις 2,5 χρόνια φυλακή, παρουσιάζοντας μια ιατρική πιστοποίηση σύμφωνα με την οποία έχει αναπηρία μεγαλύτερη του 67% βρέθηκε σπίτι.
Τελικά μετά από αλλεπάλληλες δίκες, τον Απρίλη του 2019, καταδικάστηκε αμετάκλητα σε φυλάκιση τριών ετών, για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, εξαγόρασε την ποινή του προς τρία ευρώ την μέρα και όλα "μέλι γάλα" γι' αυτό το νεοδημοκρατικό στέλεχος.
Και φυσικά η "συνείδησή" των δικαστών τους επιβάλλει, όταν δεν μπορούν να αποδώσουν πεντακαθαρήδηδες στην κοινωνία άτομα της "καλής κοινωνίας", λόγω του ότι είναι καραμπινάτες οι λαμογιές που έχουν κάνει, να "καθαρίζουν" τα "δικά τους παιδιά" με το κόλπο της "αναστολής".
Μεγάλη φάμπρικα αυτή και απόλυτα αποτελεσματική. Κάνεις την μεγαλύτερη απατεωνιά και δεν κάθεσαι ούτε μέρα στην στενή.
Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ανθόπουλος τοκογλύφος κατά επάγγελμα δικάζεται 15 χρόνια φυλακή, με αναστολή.
Θωμάς Λιακουνάκος και Ηλίας Αρκουμανέας, για το σκάνδαλο προμήθειας του ηλεκτρονικού συστήματος Sonak στο στρατό ξηράς εισπράττουν ποινή κάθειρξης 16 ετών με αναστολή.
Ο πρώην βουλευτής Πέτρος Μαντούβαλος για τη συμμετοχή του στο παραδικαστικό κύκλωμα δικάζεται 13 χρόνια φυλακή κι αυτός με αναστολή και ο κατάλογος αυτός δεν έχει τελειωμό.
Εδώ να μην παραλείψουμε να τονίσουμε ότι η "συνείδηση" των δικαστών τους επιβάλλει να δείχνουν απέραντη "κατανόηση" στους συναδέλφους τους, ακόμα και όταν αυτοί είναι απεχθείς εγκληματίες.
Δεν θα κάνουμε αναφορές στο που κατέληγαν οι αποκαλύψεις που έγιναν για τα παραδικαστικά κυκλώματα. (Και σημειωτέον, όσα σχετικά περιστατικά έρχονται στην δημοσιότητα δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό).
Δυο επισημάνσεις μόνο. Αποκαλύπτονται περιπτώσεις που δεν αφήνουν σε κανέναν αμφιβολία για το μέγεθος διαφθοράς που υπάρχει στους δικαστικούς κύκλους.
Οι δικαστές όμως, που υποτίθεται ότι τις ελέγχουν, βγάζουν προκλητικότατες αποφάσεις και απαλλάσσουν εκ των προτέρων τους συναδέλφους τους. (Κάτι ανάλογο που συμβαίνει και με το τμήμα "Εσωτερικών Υποθέσεων" της ΕΛΑΣ. Οπως λέει και η λαϊκή ρήση: "κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει").
Να αναφέρουμε μια σχετικά πρόσφατη ενδεικτική περίπτωση. Αποκαλύπτεται από δημοσίευμα εφημερίδας -"Documento"- o δικηγόρος του Βαγγέλη Μαρινάκη -ο οποίος διώκεται δικαστικά για την γνωστή υπόθεση του ναρκόπλοιου "Noor1" το οποίο μετέφερε πάνω από 2 τόνους ηρωίνη!- Θέμης Σοφός, ο οποίος σημειωτέον είναι και αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, επικοινωνεί τηλεφωνικά με τον εντολέα του για να κανονίσουν μια συνάντηση με έναν εισαγγελέα ο οποίος είναι "εμπιστοσύνης, δικός μου", όπως ακριβώς λέει ο δικηγόρος στον υπόδικο πελάτη του.Τι καταλαβαίνει κάποιος διαβάζοντας αυτή την συνομιλία;
Για "κοινωνική γνωριμία" θα ήθελαν να γίνει η συνάντηση;
Ας μην γράψουμε τα αυτονόητα. Οι αναγνώστες μας έχουν την αντίληψη να καταλάβουν την σκοπιμότητα αυτής της επαφής.
Και όμως οι δικαστές που ανέλαβαν να ερευνήσουν αυτή την υπόθεση κατέληξαν ότι δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό να συναντάται παρασκηνιακά ένας εισαγγελέας με έναν κατηγορούμενο σαν ναρκέμπορα. Τόμπολα!
Συνελήφθη δικαστής - παιδεραστής –και μάλιστα στο ίδιο το 4χρονο παιδί του-. Μετά από μια σειρά αναβολών, γίνεται η δίκη του κατά την οποία οι συνάδελφοι του τον καταδικάζουν με αναστολή, δεν μένει ούτε μια μέρα φυλακή και το αποκορύφωμα είναι ότι συνεχίζει κανονικά να ασκεί τα καθήκοντα του ως δικαστής και να κρίνει τις τύχες και τις ζωές ανθρώπων!
Αυτό μπορεί να το διανοηθεί κάποιος;
Επανερχόμαστε τώρα στην σημερινή ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων.
Στην ανάρτηση του Γιώργου Καλαϊτζίδη ανακάλυψαν "απειλή χρήσης βίας" για να "καμφθεί η ελεύθερη βούληση" τους! Συμπληρώνουν μάλιστα ότι "στη Δημοκρατία υπάρχουν όρια για να μπορεί αυτή να λειτουργεί ως ιδανικό πολίτευμα για όλους και όχι για λίγους".
Φυσικά δεν έχουμε καμιά δημοκρατία αλλά αστική δικτατορία. Από κει και πέρα για ποια "ελεύθερη βούληση" μιλάνε; Αυτή που τους οδηγεί να δικάζουν 10 χρόνια φυλακή μια καθαρίστρια που πλαστογράφησε ένα απολυτήριο δημοτικού στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει ένα πενιχρό μεροκάματο;
Αυτή που βγάζει όλες τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές;
Αυτή που ξελασπώνει μεγαλολαμόγια και επιβάλλει εξοντωτικές ποινές σε όσους θεωρούν πολιτικούς αντιπάλους του κράτους;
Το έκαναν με αποδέκτη το πρόσωπο του αναρχοκομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου τον οποίο φυλάκισαν για πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι να καταπέσει παταγωδώς η σκευωρία που είχε στηθεί σε βάρος του, με τους αναρχικούς που δίκασαν για την γνωστή υπόθεση ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης, το επανέλαβαν με θύματα την Ηριάνα και τον Περικλή κ.α
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες παρόμοια παραδείγματα.
Και σοβαρά τώρα, είναι "πρόκληση για τη Δημοκρατία" ένα κείμενο που έγραψε ένα μέλος του "Ρουβίκωνα" και δεν είναι πρόκληση απέναντι σε όλη την κοινωνία οι αποφάσεις που παίρνετε εσείς οι δικαστές;
Που πλειστηριάζετε σπίτια και πετάτε στον δρόμο φτωχούς ανθρώπους, που λειτουργείτε σαν μακρύ χέρι των κατασταλτικών μηχανισμών φυλακίζοντας αθώους ανθρώπους θύματα μπατσάδικων σκευωριών;
Που μας γυρίζετε πίσω στα μετεμφυλιακά χρόνια ζητώντας δήλωση μετανοίας από έναν πολιτικό κρατούμενο, τον Δημήτρη Κουφοντίνα, για να πάρει μια ανάσα από την φυλακή, καταστρατηγώντας και τους δικούς σας νόμους;
Φυσικά δεν μας εντυπωσιάζει η συμπεριφορά σας. Τον ρόλο που σας έχει αναθέσει το αστικό κράτος επιτελείτε. Και αυτό το κάνετε διαχρονικά. Από τότε που η δικαστική εξουσία είχε αναλάβει να ξεπλύνει τον ένοπλο δωσιλογισμό και να εντάξει τους εκφραστές του στον «κορμό» του αστικού κράτους, εξαπολύοντας έναν αμείλικτο διωγμό τους αγωνιστές που αντιστάθηκαν στους Γερμανούς κατακτητές.
Και με την ευκαιρία ας θυμηθούμε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στον "Ριζοσπάστη¨το 1945
Φασιστικά κηρύγματα ακούστηκαν σε αίθουσες δικαστηρίων από προέδρους και εισαγγελείς. Το κίνημα Αντίστασης που δόξασε την Ελλάδα και αποτελεί τον πιο μεγάλο τίτλο της, υβρίστηκε, χλευάστηκε και καταδιώχτηκε από "δικαστές".
Τα μειδιάματα "καλοσύνης" "επιείκειας" και "κατανόησης" που χάιδευαν τους κατηγορούμενους προδότες, βασανιστές και εκτελεστές, συνεργάτες των ΕΣ ΕΣ μεταβάλλονται γρήγορα σε αφρούς λύσσας όταν στο εδώλιο κάθονται αγωνιστές του Εθνους και του λαού με νωπές ακόμα, τις πληγές πάνω στα βασανισμένα κορμιά τους.
"Εφόσον το κατέχον Κράτος (Ιταλία) εξουσιάζει του τμήματος τούτου της Ελληνικής Επικρατείας αι διαταγαί και εντολαί είναι ΣΕΒΑΣΤΑΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ" , έγραφε αναίσχυντα σε πρόταση του ο εισαγγελέας Χ. Οικονόμου. Και ο ίδιος αυτός εισαγγελέας που κήρυχνε την υπακοή στις Ιταλικές αρχές ξεσπάει το μίσος του κατά των κατηγορουμένων αγωνιστών που δεν ενοούσαν να "σέβονται" σαν "νόμιμες" τις Ιταλικές διαταγές.
Προφυλακίζει ο ανακριτής Δαλιάνης τον Ελ. Σφυρίδη για "φόνο 15 ΙΤΑΛΩΝ αγνώστων λοιπών στοιχείων".
Η Βάρκιζα που την θεωρεί "αυτονόητα" σεβαστή ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης παραβιάστηκε όχι μονάχα με την νομιμοποίηση την πανηγυρική κάθε παρανομίας, όχι μονάχα με την τυφλή εφαρμογή απ' τους "δικαστές" κάθε ανελεύθερου νόμου, όχι μονάχα με την ουσιαστικά ανεξέταστη και χωρίς κανένα στοιχείο προφυλάκιση και καταδίκη αθώων, αλλά και με "νομικές" ερμηνείες που αν δεν δείχνανε το αφηνιασμένο πάθος αυτών που τις κατασκεύασαν θα αποτελούσαν μαργαριτάρια αγραμματωσύνης..
Με την μέθοδο της αυστηρής επιλογής των ενόρκων ανάμεσα στους πιο αντιδραστικούς καταρρακώθηκαν και τα ορκωτά δικαστήρια,
Οι δίκες στα κακουργοδικεία κατάντησαν σκηνοθεσίες για να έχει μια νομιμοφάνεια η εκτέλεση εκατοντάδων αθώων.
Μόνο αν σκεφτεί κανένας πως το λυντσάρισμα ενός πασίγνωστου προδότη, όπως ήταν ο αστυνόμος Περιστερίου καταδικάστηκαν 6 αθώοι σε θάνατο ενώ ένας αναγνωρισμένος βασανιστής και καταδότης των ΕΣ ΕΣ, αν και είχε βασανίσει, καταδώσει και εκτελέσει δεκάδες αθώους "καταδικάστηκε" σε ισόβια, θα καταλάβει το βάθος ηθικής κρίσης που περνάει η δικαιοσύνη
Να ολοκληρώσουμε παραθέτουμε πάγιες απόψεις μας για τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης
Τα πράγματα είναι απλά. Τα συνταγματικά νομικά διατάγματα του αστικού κράτους, με βάση τα οποία κινείται η Δικαιοσύνη, είναι κομμένα και ραμμένα να δίνουν λεφτά στους πλούσιους και γροθιές στους εργαζόμενους και στηρίζουνε τον βάρβαρο καπιταλισμό.
Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία, δικαιοσύνη για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Το κράτος τους και οι καπιταλιστές είναι θανάσιμοι εχθροί της εργατικής τάξης και όλων των εκμεταλλευόμενων λαϊκών στρωμάτων.
Κι αυτό το κράτος στο οπλοστάσιο του διαθέτει ένα βασικό όπλο. Την αστική δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, την εξουσιαστική κάστα των δικαστών.
Είναι δηλαδή εντελώς παραμύθιασμα στον κόσμο όταν οι αστοί πολιτικάντηδες θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού ενός συστήματος απ’ την φύση του διεφθαρμένου θα μπορέσει να εξαλειφθεί ή να περιοριστεί η διαφθορά αν υπάρχουν «σωστοί δικαστές».
Δημοσίευση σχολίου