Η ταξική εξουσία του κεφαλαίου στηρίζεται μέσω του κράτους σε δυο πόλους.
Ο ένας είναι ο καταναγκασμός και η βία και ο άλλος είναι η δόλια αποσπασμένη συναίνεση, αυτό δηλαδή που έλεγε ο Μακιαβέλι "λιοντάρι και αλεπού".
Όσο περιορίζεται η συναίνεση λόγω της επιθετικότητας του κεφαλαίου, λόγω της κρίσης αποδυναμώνεται η συναίνεση προς στο κυρίαρχο σύστημα. Αυτό έχει σαν συνέπεια το σύστημα να αντιδρά ενισχύοντας τον πόλο της καταστολής. Η δικαιοσύνη σαν τμήμα του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους συμμετέχει και αυτή σε αυτή την ένταση της καταστολής.
Απόσπασμα από περασμένη δήλωση που είχε κάνει στον ιστότοπο μας ο πανεπιστημιακός δάσκαλος Γ. Ρούσσης
συνειδητά μια επιλογή. Εντάχτηκε σε μια οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας. Οταν συνελήφθη παράλληλα με την Π. Ρούπα ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή της στον ΕΑ κρατώντας παλικαρίσια στάση για όλο το διάστημα που ήταν όμηρος του αστικού κράτους.
Δεν έχει σκοτώσει κανέναν, δεν έχει καταχραστεί εκατομμύρια ευρώ κρατικού χρήματος, δεν έχει καράβια να διακινεί τόνους ηρωίνης, δεν έχει χρεωθεί για κανένα ατιμωτικό αδίκημα.
Σήμερα η αντικειμενική και αδέσμευτη δικαιοσύνη τους την δίκασε σε 35 χρόνια φυλακή (!!!). Προφανώς υποθέτοντας την αντιμετώπιση που θα είχε από τους "λειτουργούς της Θέμιδας" εξαφανίστηκε. Της ευχόμαστε να μην συλληφθεί ποτέ.
Ξεκινώντας να γράψω έναν σχολιασμό γι' αυτή την δικαστική απόφαση διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να προσθέσουμε σ' αυτά που έχουμε γράφει στο παρελθόν.
Οπότε θεώρησα πιο σκόπιμο να επαναφέρω μια περασμένη ανάρτησή μας:
«Απέραντος είναι ο κόσμος. Μα μόνο δυο ειδών είναι οι άνθρωποι του. Κείνοι που ζητούν απ την ζωή το μερτικό το δικό τους, και κείνοι που ζητούν το δικό τους και το δικό σου.
Κι άμα δεν τους το δώσεις σε βαφτίζουν "ληστή" και στο παίρνουν. Κι αν αντισταθείς σε σκοτώνουν. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΜΑΖΙ ΤΟ ΛΕΝΕ "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ"».
Μενέλαος Λουντέμης.
Να ξεκινήσουμε απ’ τα απλά. Η διαφθορά είναι δομικό στοιχείο του καπιταλισμού. Είναι δεμένη μαζί του όπως το νύχι με το κρέας.
Επίσης όπως το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας, υπηρέτης της κυρίαρχης τάξης, της αστικής, έτσι και η «δικαιοσύνη», που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική. Αυτό ακριβώς που λέει ένα αναρχικό σύνθημα: "Ο νόμος είναι όπως ο ιστός της αράχνης. Τα μικρά έντομα τα συλλαμβάνει τα μεγάλα διαφεύγουν".
Εδώ δεν θα σταθούμε στην δικαστική αντιμετώπιση που έχουν όσοι/ες το κράτος θεωρεί πολιτικούς του αντιπάλους και ειδικά σε όσους τους αποδίδει ότι το αμφισβήτησαν δυναμικά.
Σε μια άλλη παράμετρο της δικαστικής εξουσίας θα εστιαστούμε.
Όταν κατά καιρούς έρχονται στην δημοσιότητα τεράστια σκάνδαλα, οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται για να βγουν πεντακαθαρίδηδες οι εμπλεκόμενοι, πάντα μέλη της «καλής κοινωνίας», είναι γνωστές. Εξεταστικές επιτροπές, υπόγεια παζάρια και τα σχετικά μέχρι να πέσει ταφόπλακα.
Σε κάποιες περιπτώσεις και για να προσχήματα μπορεί να υπάρξουν κάποιες "ποινές χάδι"
(Παρεμπιπτόντως το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό όμως είναι "νόμιμο" σκάνδαλο. Πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να το δικάσουμε).
Και το ίδιο επαναλαμβανόμενο σκηνικό τα τελευταία χρόνια το έχουμε παρακολουθήσει πάρα πολλές φορές (Χρηματιστήριο, Βατοπέδι, Ζήμενς, "ιερή" Μ.Κ.Ο «Αλληλεγγύη», σκάνδαλο του "κομιστή" Θέμου Αναστασιάση, υπόθεση «Ερρίκος Ντυνάν» -Ανδρέας Μαρτίνης κλπ).
Ελάχιστες φορές μπορεί να την «πληρώσει» κανένα «καμένο χαρτί» π.χ Τσοχατζόπουλος, (για τον οποίο ο Ευαγ. Βενιζέλος "έσχιζε τα ιμάτια" του υποστηρίζοντας την αθωότητά του), στα πλαίσια της τακτικής του συστήματος, να δημιουργήσει την μαζική αυταπάτη ότι το πολιτικό σύστημα έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης.
Προφανώς υπάρχουν και περιπτώσεις "επιφανώς πολιτών", που κάτω από το βάρος συντριπτικών στοιχείων σε βάρος τους, η αστική δικαιοσύνη δεν έχει τα περιθώρια να τους παραδώσει στην ελληνική κοινωνία "λευκές περιστερές".
Κι εκεί όμως το σύστημα, μέσω της δικαστικής εξουσίας, έχει τους τρόπους του για να τους εκφράσει την "κατανόησή" του για τις λαμογιές τους και να καθαρίσουν με κάποιες "αμυχές".
Τα παραδείγματα δεκάδες. Τι να πρωτοαναφέρουμε; Τις περιπτώσεις των πρώην υπουργών Παπακωνσταντίνου, Παπαντωνίου, Μαντέλη;
Να θυμίσουμε την περίπτωση του πρώην δημάρχου Θεσσαλονίκης, Β. Παπαγεωργίου, που καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ισόβια την υπεξαίρεση – μαμούθ που είχε γίνει απ’ τα ταμεία του δήμου ύψους 51,4 εκατ. ευρώ, και μετά από 2,5 χρόνια παρουσιάζοντας μια ιατρική πιστοποίηση σύμφωνα με την οποία έχει αναπηρία μεγαλύτερη του 67% βρέθηκε σπίτι του;
Ο πιο "άτυχος" της περίπτωσης, ήταν ο δολοφόνος Καλαμπόκας, πρωτοκλασάτο στέλεχος της Ν.Δ. που κάθισε 7 χρόνια φυλακή. Το σύστημα όμως τον "αποζημίωσε" για την "περιπέτεια" του, κάνοντας τον διευθυντικό στέλεχος σε κατάστημα της Εθνικής Τράπεζα.
Εντάξει, εγώ είμαι "κολλημένος" κομμουνιστής και τα ισχυρίζομαι αυτά. Κι αν έχετε επιφυλάξεις στα δικά μου γραφόμενα, διαβάστε τι έλεγε μια πολιτικός "υπεράνω υποψίας". Η Ντόρα Μπακογιάννη.
Οταν ένα φεγγάρι είχε δημιουργήσει πολιτικό κόμμα -Δημοκρατική Συμμαχία" ήταν το όνομα του- και ψάχνοντας ζωτικό χώρο για να επιβιώσει πολιτικά είπε και μια αλήθεια.
Οτι δηλαδή η αστική δικαιοσύνη είναι παρακολούθημα των αστικών κομμάτων εξουσίας.
Είχε πει επί λέξη μιλώντας σε συγκέντρωση οπαδών της στα Γιάννενα: «Η αλήθεια είναι ότι δυστυχώς και τα δυο μεγάλα κόμματα κουκούλωσαν το θέμα της Ζήμενς. Είναι αλήθεια δυστυχώς ότι τα δυο μεγάλα κόμματα δεν ψάξαν να βρουν που πήγαν τα 100 εκατομμύρια μίζες της Ζήμενς. Κι αυτό διότι υπήρξαν λεφτά που φτάσανε σε κάποιους λογαριασμούς σε κάποιους ανθρώπους στην Ελλάδα, αλλά αυτό δεν το βρήκανε στην εξεταστική επιτροπή».
Και κάτι τελευταίο. Επειδή συνέχεια ακούμε το παραμύθι περί διάκρισης εξουσιών, να θυμίσουμε τι άλλο είχε πει ο "δικός" τους διανοούμενος Μοντεσκιέ: «Δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της Δικαιοσύνης».
Υ.Γ: Ερέθισμα γι' αυτή την ανάρτηση ήταν η δικαστική τροπή που έχει πάρει η αντιπαράθεση του Κώστα Βαξεβάνη με την Ν.Δ. Γι' αυτό το θέμα όμως θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση.
Θα το έκανα τώρα. Επειδή όμως οι πληροφορίες μου -που τις θεωρώ απόλυτα έγκυρες- λένε ότι θα υπάρξει μια νέα αποκάλυψη που θα φέρει αναστάτωση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεωρώ σκόπιμο να αναμένω τις νέες εξελίξεις πριν τοποθετηθώ.
***
Εμμανουήλ Ροΐδης
Το τι "φωτοβολίδες" έχουν σκάσει κατά καιρούς για "αποκαλύψεις" που θα γίνουν και τελικά αποδείχτηκαν όλες "τζούφιες" δεν λέγεται.
Πρόχειρα σταχυολογούμε από τον ιστότοπο μας.
Δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Sueddeutsche Zeitung σε σχέση με μίζες σε "αρμοδίους" για εξοπλισμούς ελληνικών υποβρυχίων. Αποτέλεσμα μηδέν.
Η γερμανική εταιρεία, την Ferrostaal AG, έδωσε μίζες δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ σε Έλληνες αξιωματούχους, για να κερδίσει το συμβόλαιο για την κατασκευή υποβρυχίων. Αποτέλεσμα μηδέν.
Αποκάλυψη δικηγόρου Μιχάλη Δημητρακόπουλου: «Σοβαρός πολιτικός που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή» από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ καρπωνόταν μίζες (Δεν εννοούσε τον Τσοχατζόπουλο). Αποτέλεσμα μηδέν.
Καταγγελία υποστράτηγου Κ. Φράγκου: Σημίτης: Τροχονόμος στην λεωφόρο της μίζας με τους πολεμικούς εξοπλισμούς. Αποτέλεσμα μηδέν
Süddeutsche Zeitung: Η εισαγγελία της Βρέμης γνωρίζει πώς διοχετεύθηκαν οι μίζες στην Αθήνα. Αποτέλεσμα μηδέν
Αντώνης Κάντας, πρώην αναπληρωτής διευθυντής Εξοπλισμών, που ανήκε στον στενό πυρήνα του Ακη Τσοχατζόπουλου, αλλά υπήρξε και συνεργάτης του Γιάννου Παπαντωνίου, για τις «χρυσές μίζες» που έπεφταν σαν το χαλάζι, στα λεγόμενα «εξοπλιστικά προγράμματα». Αποτέλεσμα μηδέν
Υπονοούμενα ότι πρώην πρωθυπουργοί πήραν αποφάσεις με απώτερο στόχο να καρπωθούν μίζες Αποτέλεσμα μηδέν
Τα "τούβλα" και ο μιζαδόρος "άπληστος πολιτικός" Αποτέλεσμα μηδέν
«Δικαστές - Χρυσή Αυγή: Εδώ υπάρχει ένας "έρωτας" μεγάλος»,
Αυτός είναι ο "πυλώνας" της δημοκρατίας που παράλληλα εκδήλωσε όλο το ταξικό του μίσος στο πρόσωπο του αναρχοκομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου και τον φυλάκισε για πέντε ολόκληρα χρόνια, μέχρι να καταπέσει παταγωδώς η σκευωρία που είχε στηθεί σε βάρος του, και σήμερα συνεχίζει το εγκληματικό της έργο με θύματα την Ηριάννα που κατηγορείτε ότι βρέθηκε «μέρος μη πλήρους DNA» της σε οπλισμό και τον Περικλή.
***
Ολες οι κρατικές λειτουργίες και συνεπώς και η δικαιοσύνη κινούνται σε ταξική κατεύθυνση. Δηλαδή και η αστική δικαιοσύνη, υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Καλύπτει διαχρονικά όλα τα σκάνδαλα στα οποία συμμετέχουν επίλεκτα μέλη της αστικής τάξης, της οποίας τα συμφέροντα εξυπηρετεί, δίνει το «πράσινο φως» σε κάθε πράξη νομοθετικού περιεχομένου που σφαγιάζει μισθούς και συντάξεις των λαϊκών στρωμάτων, ενώ δεν διστάζει με την «βούλα» της να επικυρώσει κάθε πράξη για την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας προς το συμφέρον μιας δράκας ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.
Δημοσίευση σχολίου