13 χρόνια από την δολοφονία Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008! - Σήμερα άλλοι μπάτσοι δολοφονούν, απειλούν με δολοφονίες, βασανίζουν πολίτες, παρουσιαζόμενοι ψυχικά άρρωστοι και λίαν επικίνδυνοι.

Του Γ. Γ.

 
"Πιστεύετε ότι η βαρβαρότητα μπορεί να καταπολεμηθεί με την αθωότητα;
Θα ήταν σαν να θέλαμε να ανακόψουμε την ορμή ενός ξίφους προτάσσοντας τις αρτηρίες μας..."

Μ. Μπρεχτ

Πέρασαν 13 χρόνια από τότε που οι «θεόσταλτοι», («Ο θεός επέφερε αυτό το αποτέλεσμα» είχε δηλώσει ο «μοντελοπνίχτης» δικηγόρος τους), εγκληματίες μπάτσοι. δολοφόνησαν τον Α. Γρηγορόπουλο.

Σήμερα οι μπάτσοι δολοφόνοι του Αλέξανδρου κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Την ίδια στιγμή οι συνάδελφοι των δολοφόνων, συμμετέχουν μαζικά σε μαφιόζικες εγκληματικές συμμορίες, Δεν υστερούν φυσικά και οι συνάδελφοι τους Λιμενομπάτσοι που βασανίζουν και ληστεύουν πρόσφυγες, 

 Οταν δεν "μεγαλουργούν" σαν νταβατζήδες, στήνουν δικαστικές σκευωρίες ενάντια σε αγωνιστές, και κατασκευάζουν καταθέσεις για να ενοχοποιήσουν αθώους πολίτες, 

Αν δεν βρίσκονται κατηγορούμενοι για σεξουαλική κακοποίηση των ίδιων των παιδιών τους, παρουσιάζονται ως εν δυνάμει δολοφόνοι, κι αν γουστάρουν σκοτώνουν και εν ψυχρώ, όποιον δεν τους αρέσει. 

Αφιονισμένοι ΜΑΤατζήδες μακελεύουν διαδηλωτές και "περιποιούνται καταλλήλως" όποιον τυχαίο πολίτη διαμαρτυρηθεί. 

Ψυχικά διαταραγμένοι μπάτσοι τραμπουκίζουν και παραδέχονται ότι είναι τρελοί,  ενώ πέρα από απλούς διαδηλωτές, δεν διστάζουν να δείρουν μέχρι και βουλευτές, ενώ ο πολιτικός τους προϊστάμενος, ο υπουργός- γενίτσαρος Τάκης Θεοδωρικάκος, τους δείχνει "κατανόηση".

Ας επανέλθουμε όμως στην δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου με αφορμή ότι και σήμερα θα βρεθούμε στους δρόμους τιμώντας την μνήμη του, με αφορμή ότι συμπληρώνονται 13 χρόνια από την δολοφονία του.

Αυτοί που όπλισαν το χέρι του φονιά μπάτσου Κορκονέα -ο οποίος σύμφωνα με δημοσίευμα του indymedia κατάγεται από «οικογένεια Ταγματασφαλιτών συνεργατών των Γερμανών, ενταγμένων κατόπιν στις εγκληματικές συμμορίες των Μαγγανά και Κατσαρέα που αιματοκύλισαν την περιοχή την περίοδο μετά τη Βάρκιζα και κατά τον εμφύλιο. Ο φονιάς ήταν μέλος του Πυρήνα Καλαμάτας της Χρυσής Αυγής στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90»- όπως και αυτοί που ήταν ηθικοί αυτουργοί στις δολοφονίες του Πέτρουλα, του Διομήδη Κομνηνού, της Κανελλοπούλου και του Κουμή, του Τεμπονέρα αλλά και του φτωχού τσιγγάνου που δεν έχει όνομα, και του απόκληρου μετανάστη, δεν κλήθηκαν ποτέ να απολογηθούν.

Είναι ανύπαρκτα πρόσωπα για την αστική δικαιοσύνη. Θα γίνουν υπαρκτά όμως όταν κάποια στιγμή στηθούν λαϊκά δικαστήρια.

Ο Αλέξης και όλοι οι άλλοι έχουν δολοφονηθεί ή σακατευτεί από το ίδιο φονικό χέρι. Αυτών που παρέχουν πλήρη ασυδοσία, στους μπάτσους, που τους λένε ότι είστε το κράτος και ουσιαστικά ότι μπορείτε να ανοίγετε τα κεφάλια των παππούδων σας συνταξιούχων όταν διαμαρτύρονται, να σακατεύετε τους πατεράδες σας εργάτες όταν διαδηλώνουν, να ξεγυμνώνετε και να διαπομπεύετε μετανάστες και πρόσφυγες, χωρίς να έχετε καμιά επίπτωση.

Το τι επακολούθησε μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου είναι γνωστό. Συγκρατήστε και κάτι άλλο που κανένας δημοσιοκάφρος δεν θα το εντοπίσει.
Όταν οι μπάτσοι δολοφονούν έναν 15χρονο, η Αθήνα και όχι μόνο, καίγεται για μέρες από χιλιάδες εξαγριωμένους νεολαίους. 
Όταν μια οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας εκτελεί έναν μπάτσο, όπως έχουμε δει στο παρελθόν, δεν κουνιέται φύλλο.
Κι αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πάρα πολλά.


Δυστυχώς δεν μπόρεσαν να έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα τα όσα έγιναν μετά την δολοφονία του Αλέξη.
Κι αυτό γιατί οι οργανωμένες αριστερές δυνάμεις όχι απλώς δεν προσπάθησαν να μπολιάσουν το αυθόρμητο με το συνειδητό, αλλά στράφηκαν ανοιχτά ενάντια στους εξεγερμένους νεολαίους και όχι μόνο.

Έγραφε, π.χ  ο Ριζοσπάστης στις 25 Δεκέμβρη του 2008 για τη νεολαιίστικη αυτή έκρηξη:
"Αντικειμενικά επίσης, στέκεται απέναντι στο εργατικό κίνημα, στην επαναστατική πάλη για την αντικατάσταση του καπιταλισμού από το σοσιαλισμό, απέναντι στην εργατική τάξη, που από τη θέση της ως η τάξη που την εκμεταλλεύεται η κυρίαρχη, που δεν έχει καμιά ιδιοκτησία σε μέσα παραγωγής, είναι η τάξη που μπορεί να κινήσει με την πάλη της τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος".

Σε άρθρο «γραμμής» στο «Ριζοσπάστη» της 16/12/08, ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος τότε του Π.Γ της Κ.Ε, ανέφερε:
«Αυτό το “κίνημα” το ΚΚΕ ούτε το στηρίζει ούτε συμμετέχει, όχι γιατί δεν το “ελέγχει και με βεβαιότητα δε γνωρίζει”, όπως ισχυρίζονται, αλλά γιατί αυτό δεν είναι κίνημα, πολύ περισσότερο δεν είναι εξέγερση».

Σήμερα οι σφαίρες της άθλιας δεξιάς κυβερνητικής εξουσίας, πυροβολούν και σκοτώνουν καθημερινά τους νεολαίους και τα λαϊκά στρώματα. Εκατομμύρια πολίτες αιμορραγούν από τις σφαίρες της εξαθλίωσης της μιζέριας και της ανεργίας.

Δυστυχώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια πανεργατική εξέγερση για την ανατροπή του σημερινού εγκληματικού πολιτικού σκηνικού, με την αντικατάσταση του με μια λαϊκή εξουσία.
Κι αυτό μόνο με ένοπλη επανάσταση μπορεί να γίνει.

Οπως έλεγε και ο Μαρξ: "Οι κομουνιστές δεν καταδέχονται να κρύψουν τις απόψεις τους και τις βλέψεις τους. Δηλώνουν, λοιπόν, ανοιχτά ότι ο σκοπός τους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη βίαιη ανατροπή της σημερινής καθεστηκυίας τάξης. Ας τρέμουν την επανάσταση οι άρχουσες τάξεις. Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Έχουν, όμως, να κερδίσουν έναν ολόκληρο κόσμο".

 Σας καλούμε σήμερα να βρεθούμε όλοι μαζί στους δρόμους.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ 

Δεν νομίζουμε ότι έχουμε κάτι άλλο να προσθέσουμε παρά μόνο ένα μαιηλ που ήρθε στο μπλοκ μας στις 9 Δεκέμβρη 2008

Προτιμώ όμως να πνιγώ στο αίμα παρά στα σκατά.

Τσούζουν τα μάτια μου, βουίζει το κεφάλι μου, προσπαθώ με βαθιές ανάσες να χορτάσω οξυγόνο. (Τα δακρυγόνα και το κυνηγητό με τους μπάτσους με ξεθέωσαν) 

Είμαι μια «γνωστή άγνωστη» όπως με βάφτισαν τα ΜΜΕ. 

Είμαι μια σταγόνα απ’ το ποτάμι οργής που πλημύρισε σήμερα απ’ άκρη σ’ άκρη σχεδόν όλη την Ελλάδα. Απ’ την Θεσσαλονίκη μέχρι το Ηράκλειο, απ’ την Κομοτηνή μέχρι την Μυτιλήνη. 

Είμαι μια 17χρονη που μου πυρπόλησαν τα όνειρα, και εγώ καίω ότι μισώ.

Είμαι ένα κορίτσι που μου στέρησαν το όραμα. Το αναζητώ στην σύγκρουση, στην λάμψη της μολότοφ.

Δεν θέλω να συνεχίσω να ζω όπως με αναγκάζεται εσείς να ζω. Το καταλαβαίνετε ρε;

Θέλω να καταστρέψω ότι μου είναι ξένο, εχθρικό, ότι μου στερείτε. 

Έχετε όμως εσείς προλάβει να καταστρέψετε την ζωή μου. Τα έχω πάρει στην κράνα, σας σιχαίνομαι. 

Ναι, δεν έχω να σας κάνω καμιά πρόταση. Η δικιά σας όμως ποια είναι; Εκτός απ’ τα όνειρα μας να δολοφονείται και 15χρονους;

Γι' αυτό λοιπόν προτιμώ να πνιγώ στο αίμα μου σε μια σύγκρουση παρά στα σκατά σας.

Είμαι η «γνωστή-άγνωστη» Αννα Π. 

ΔΙΚΑΣΤΕ ΜΕ 

Σας έδωσα την απολογία μου