Κάποιες σκέψεις για σοκαριστικό γεγονός της Πάτρας και την συμπεριφορά των καθεστωτικών ΜΜΕ

Του Γ. Γ.

Εισαγωγικά να πούμε ότι μέχρι στιγμής η Ρούλα Πισπιρίγκου, η μάνα που κατηγορείται για τη δολοφονία της 9χρονης κόρης της, δεν έχει παραδεχθεί το έγκλημα που της αποδίδουν. 

Απ' αυτή την άποψη είναι αδιανόητο να βλέπεις βουλευτή του κυβερνητικού κόμματος να εκδίδει ετυμηγορία και να ζητάει έμμεσα την επαναφορά της θανατικής ποινής. 

Δεν είναι απλώς ότι κάνει κουρελόχαρτο τον δικό τους "νομικό πολιτισμό", αλλά συμβάλει στα μέγιστα στην ένταση του τρόπου συμπεριφοράς "του όχλου της μιντιακής κλειδαρότρυπας", λόγω "του αδιανόητου εγκλήματός" που συνέβη στην Πάτρα.

Με αφορμή την ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας κατά των γυναικοκτονιών, η οποία απευθύνει κάλεσμα για παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ για την «αποτροπή της αντιδεοντολογικής ενημέρωσης, ώστε να μην υποκινούνται ακραίες και επικίνδυνες αντιδράσεις», να κάνουμε κάποιες επισημάνσεις και να αναφερθούμε γενικότερα σ' αυτή την υπόθεση.

Αρχικά και για να μην δημιουργούνται αυταπάτες για την συγκεκριμένη συνδικαλιστική οργάνωση ρίξτε μια ματιά στην ανάρτησή μας στην οποία αναφέραμε τον διαχρονικό ρόλο της ΕΣΗΕΑ. 

Οπότε είναι χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα η έκκληση της Πρωτοβουλίας που αναμένει την παρέμβαση του Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ, στην παρεχόμενη μαζική πληροφόρηση ώστε να μπει ένα τέρμα στον τηλεοπτικό και όχι μόνο κανιβαλισμό που παρακολουθούμε.  
«Ας μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα, ας προφυλάξουμε την κοινωνία από την ακρότητα με την εμπορευματοποίηση του δράματος. Η σκύλευση πάνω στο νεκρό παιδικό σωματάκι για λόγους ακροαματικότητας και μόνο τείνει να αφαιρεί κάθε ίχνος σεβασμού και ανθρωπιάς» σημειώνει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η "είδηση" για τα αστικά ΜΜΕ είναι "προϊόν" προς "πώληση". Είναι ένα εμπόρευμα και αυτοί που διαθέτουν τα "μαγαζιά" που την διακινούν, επιλέγουν με προσοχή τους υπαλλήλους τους, ώστε να είναι όσο γίνεται πιο "αποδοτικοί" για την δουλειά που πληρώνονται -κάποιοι απ' αυτούς μάλιστα με υπέρογκους μισθούς.. Ο στόχος τους η όσο το δυνατόν τηλεθέαση, ακροαματικότητα και αναγνωσιμότητα, συνεπώς καλύτερη θέση στον ανταγωνισμό που υπάρχει στα ΜΜΕ κάτι που μεταφράζεται σε περισσότερες διαφημίσεις, άρα χρηματικά έσοδα. 

Και το κάνουν πολύ επιτηδευμένα. Οπως έγραφε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης "η γοητεία του σωστού καπιταλιστή συνίσταται στην ικανότητά του να είναι απατεώνας χωρίς να φαίνεται". 

Εξυπακούεται ότι τα καθεστωτικά ΜΜΕ βρίσκονται στην ιδιοκτησία καπιταλιστών, οι οποίοι εκτός από κέρδος, έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν την διαμόρφωση της λεγόμενης "κοινής γνώμης", με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος της αστικής δικτατορίας, και κάποιες φορές και τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα. 

Ο φερόμενος πλουραλισμός που παρουσιάζεται είναι μια απάτη αφού η αυτολογοκρισία των αριστερών δημοσιογράφων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να επιβιώσουν στα αστικά ΜΜΕ. Κι αυτή την αλήθεια μας την είπε πολύ κυνικά και ξεκάθαρα ο γνωστός αντικομμουνιστής Σάκης Μουμτζής, όπως φαίνεται στο τουιτάρισμα του που παραθέτουμε.

Για την περίπτωση της Πάτρας τώρα, δεν έχουμε απλώς την "υποκρισία τηλεκανίβαλων" που έγραφε σε προηγούμενη ανάρτηση σύντροφος. 
Μαζί μ' αυτή συνοδεύεται και καλλιεργείται και η φασιστική αντίληψη της αυτοδικίας, του λιντσαρίσματος. Και σ' αυτή την περίπτωση όμως υπάρχουν ταξικά χαρακτηριστικά, όσο αυτό κι αν ακούγεται περίεργο. 

Είδατε να υπάρχει καμιά ευαισθησία από τους δημοσιολόγους όταν το Αιγαίο ξεβράζει πτώματα μικρών παιδιών, προσφυγόπουλων που αναζητούν την ελπίδα για ζωή; 

Παρακολουθήσατε κανέναν "πόνο" από τους "έγκυρους" όταν ένας "καθώς πρέπει" επιχειρηματίας πυροβολεί εν ψυχρώ και κόβει το νήμα της ζωής ενός κοριτσιού, ρομά, 13 ετών; 

Αντιληφθήκατε κανέναν "σπαραγμό" από τους "ενημερωτές" μας, όταν κάποιοι Κυρ Παντελήδες, περιττώματα της ανθρώπινης ύπαρξης, έβλεπαν το 8χρονο τσιγγανάκι, την Ολγα, να ψυχομαχεί καταπλακωμένο από μια βαριά μεταλλική πόρτα, και το προσπερνούσαν αδιάφορα; 

Είδατε κανέναν "θρήνο" από τους "λειτουργούς της κοινής γνώμης", όταν οι μπάτσοι δολοφονούσαν εν ψυχρώ τον 18χρονο Τσιγγάνο Νίκο Σαμπάνη;

Θυμηθείτε όμως και κάποιες άλλες περιπτώσεις:

 Οταν αποκαλύφθηκε ότι τρεις τύποι, φίλοι του Μητσοτάκη -Γεωργιάδης, Φρουζής, Λιγνάδης- είχαν ένα κοινό: Την ροπή τους στην σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών, όλα τα συστημικά ΜΜΕ, κατέβαλαν "φιλότιμες" προσπάθειες για να "ξεπλύνουν" τους εγκληματίες. 

Οταν "νοικοκυραίοι" δολοφονούσαν εν ψυχρώ και αδίστακτα τον Ζακ Κωστόπουλο, οι διαμορφωτές της "κοινής γνώμης" σφυρούσαν αδιάφοροι, όταν δεν έδιναν άλλοθι στους εγκληματίες. 

Αδιάφορα πέρασε από τους "έγκριτους" δημοσιολόγους και η είδηση ότι ο μπάτσος οδηγός του αυτοκινήτου που έχει διατεθεί για την φρούρηση της Ντόρας Μπακογιάννη παραβίασε την προτεραιότητα και σκότωσε ένα παιδί 23 χρονών. 

Τώρα, με την φερόμενη δολοφόνο του παιδιού της, μια σειρά δημοσιοκάφροι, εργαλειοποιούν ένα ειδεχθές έγκλημα -όπως φαίνεται- για να επαναφέρουν σκοταδιστικές αντιλήψεις και να καλλιεργήσουν την ανθρωποφαγία. 

Δεν έχω τις γνώσεις για να σχολιάσω τι ψυχοσύνθεση μπορεί να έχει ένα άτομο, όπως ο πιλότος Μπάμπης Αναγνωστόπουλος, που δολοφόνησε με τέτοιο φρικτό τρόπο την σύντροφό του, την 20χρονη Κάρολαϊν στα Γλυκά Νερά, ούτε μπορώ να αντιληφθώ το πώς είναι δυνατόν μια μάνα - η Ρούλα Πισπιρίγκου στην προκειμένη περίπτωση, αν αυτό αποδειχθεί- μπορεί να σκοτώσει το ίδιο της το παιδί. 

Θα μου έπαιρνε, επίσης, πολύ χρόνο να προσπαθήσω να προσεγγίσω τις ευθύνες του πολιτικού συστήματος, το οποίο δημιουργεί κοινωνίες στις οποίες αναδύονται τέτοια ανθρωπόμορφα τέρατα.  

Προσωπικά έχω σοκαριστεί από όσα έχω διαβάσει για τον χαμό τριών παιδιών από την ίδια οικογένεια. Ολο αυτό μου φαίνεται αδιανόητο! 

Το σάπισμα αυτής της κοινωνίας, όμως, όπως αυτό εκφράστηκε από την αντίδραση μέρος του κόσμου, απέναντι στην φερόμενη παιδοκτόνο της Πάτρας, το αντιλαμβάνομαι. Το ίδιο και την ανθρωποφαγία που προωθούν τα "κροκοδείλια δάκρυα" κάποιων δημοσιοκάφρων. 

Κι εδώ, εκτός των άλλων, πρέπει να αναζητήσουμε το "φυτώριο" απ' το οποίο προέρχονται οι "λειτουργοί της ενημέρωσης". Πέρα απ' τις "παλιές καραβάνες" της καθεστωτικής δημοσιογραφίας, τα περισσότερα καινούργια "φυντάνια" που στελεχώνουν τα ΜΜΕ προέρχονται κύρια από τη σχολή δημοσιογραφίας N Media Studiesew την οποία διευθύνει ο "πολύπειρος" Σταμάτης Μαλέλης, 

Και ξέρετε ποιος είναι εκεί ο επικεφαλής "δάσκαλος" ο οποίος με τα "μαθήματα" του, "παρέχει στους σπουδαστές όλα τα εχέγγυα για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία", όπως αναφέρει η διαφήμιση της σχολής; Ο Νίκος Ευαγγελάτος.

Και εδώ να κάνουμε μια παρένθεση μιλώντας για τον "καθηγητή" δημοσιογραφίας Νίκο Ευαγγελάτο. που στην διαφήμιση της σχολής Μαλέλη παρουσιάζεται "ως επαγγελματικά καταξιωμένος" δημοσιογράφος. Αν η καταξίωση μεταφράζεται στο ότι ότι ο Ευαγγελάτος τσέπωσε  ότι απ' την διαφημιστική καμπάνια του ΚΕΕΛΠΝΟ, 625.442 ευρώ. και απ' την Πέτσινη αρπαχτή του "Μένουμε σπίτι 869.000 ευρώ, καμιά αντίρρηση. 

Επειδή όμως εμείς κρατάμε αρχείο, θυμηθήκαμε κάποιες "λεπτομέρειες". Αυτός, λοιπόν, ο "καταξιωμένος επαγγελματίες" -όταν δεν πέφτει σε ανεκδιήγητες γκάφες, όπως αυτή που παρουσίασε σαν αληθινό περιστατικό απόσπασμα από την ταινία «The Interview», όπου φαινόταν ένα κοριτσάκι στη Βόρεια Κορέα να τραγουδά ένα ...τραγούδι «μίσους», όταν δεν χρησιμοποιείται σαν ιμάντας ασφαλίτικης προπαγάνδας και δεν ξεπλένει λαμόγια καπιταλιστές- έχει ειδίκευση στο να ασχολείται με "θρησκευτικά θέματα".

Στο να μας εκλαϊκεύει της "προφητείες" του "αγίου Παϊσιου", δηλαδή, να ανακαλύπτει απίστευτα "θαύματα" που έχουν συμβεί, ενώ μας σερβίρισε απ' την τηλεοπτική του εκπομπή, το "θαύμα" με την εικόνα της Παναγίας που "δάκρυσε στο Βύρωνα".

Τώρα με τα συγκλονιστικά γεγονότα της Πάτρας, βρήκε άλλο "πεδίο λαμπρό". Τα όσα προβάλλει και με τον τρόπο που το κάνει στην εκπομπή του, σε κάνουν να αναρωτηθείς το χρειάζονται εισαγγελείς και δικαστήρια. Ο εισαγγελάτος, με την "ευγενική" βοήθεια του γνωστού Βασίλη Λαμπρόπουλου, σήμερα ολοκλήρωσαν το "πόρισμα" για το τι έχει συμβεί στην τραγική υπόθεση με την εμπλεκόμενη Ρούλα Πισπιρίγκου, και μόνο το ύψος της δικαστικής καταδικαστικής απόφασης δεν μας ανακοίνωσαν. Φυσικά δεν είναι οι μοναδικοί δημοσιοκάφροι που επιδίδονται σ αυτό το "άθλημα".

Τίποτα το ιδιαίτερο. Εκτός από τους πολιτικούς ηγέτες έχουμε και τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν. (Κάποιες εξαιρέσεις είναι για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα)